Αναζητούνται Προμηθείς

Μεσογειακοί αγώνες τέλος. Για πολλούς ίσως ήταν μια ανακούφιση^. για  άλλους μια προσδοκώμενη εξέλιξη. Για τους Θεσσαλούς ακούστηκε ως προσβολή, ως μια ευκαιρία που χάνεται. Τα αθηναϊκά ΜΜΕ, τηλεοπτικά και έντυπος τύπος, υποβάθμισαν την είδηση. Τα μέσα ενημέρωσης στη Θεσσαλία βρόντηξαν κι άστραψαν από τις οργίλες φωνές πολιτικών και πολιτευτών.

      Όλη η ιστορία αυτή, με τον τρόπο που εξελίχτηκε, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Όλοι είχαν σημάδια για την εξέλιξη. Δεν ήθελαν να το παραδεχτούν. Έτσι, όσα ακολούθησαν μοιάζουν  με μια καλοστημένη παράσταση , όπου καθένας ανέλαβε να υποδυθεί το ρόλο για τον οποίο ετοιμαζόταν από καιρό.Ίσως αυτό να ξενίζει. Ίσως και να εξοργίζει το θεσσαλικό ‘χορό’ στην ‘παράσταση’ αυτή. Είναι οι απλοί πολίτες του Βόλου και της Λάρισας που βομβάρδισαν  ραδιόφωνα και  τηλεοπτικούς σταθμούς. Αυτό που χαρακτήριζε το λόγο όλων είναι η απογοήτευση, η οργή, το αίσθημα της εγκατάλειψης, ο πληγωμένος εγωισμός για τον τρόπο που οι αρμόδιοι των μεσογειακών αγώνων αφαίρεσαν τη διοργάνωση από Βόλο και Λάρισα, τα μεγάλα λόγια που αποδείχτηκαν κούφια. Και η απογοήτευση μεγαλώνει όταν οι άνθρωποι θυμούνται όσα έχουν προηγηθεί: τα εργοστάσια που έκλεισαν και το στοιχειωμένο περιφερειακό που έγινε το σύμβολο της περιφερειακής αδυναμίας.

       Η υπόθεση των μεσογειακών αγώνων  είναι η «μακέτα» της χώρας μας. Είναι η μικρογραφία στην οποία  μπορεί να δει κανείς όλα τα στοιχεία εκείνα που οδήγησαν τη χώρα μας στη σημερινή οικονομική κρίση. Μεγαλοϊδεατισμοί και απουσία προγραμματισμού. Κούφιες κουβέντες και «ρωμαϊκή» υποδοχή σ’ αυτούς που πρωτοστάτησαν στην πρωτοβουλία ώστε η Θεσσαλία να οργανώσει τους αγώνες. Και τώρα σιωπή. Στη χώρα μας βασιλεύει το σύνδρομο του Eπιμηθέα. Σαν τον πλατωνικό μύθο όλοι μοίραζαν ρόλους ανέξοδα^. χωρίς σκέψη. Απουσιάζει  το προμηθεϊκό πνεύμα. Από όλη τη χώρα.

     Θα μπορούσαν οι αγώνες, με άλλες συνθήκες, να αποτελέσουν ατμομηχανή για την ενίσχυση της περιοχής. Όμως η υπόθεση στράβωσε. Κουβαλούσε τις αμαρτίες από την απουσία στρατηγικής στη χώρα αλλά και υπολείμματα μιας ναπολεόντειας αντίληψης, υπόλοιπο από την οργάνωση των ολυμπιακών αγώνων. Αυτοί που διοικούν τον αθλητισμό σ’ όλο τον κόσμο  είναι επιχειρηματίες. Δεν έχουν σχέση με ιδεώδη. Πηγαίνουν εκεί που οσμίζονται χρήμα.

       Ίσως η υπόθεση αυτή αποτελέσει μια ευκαιρία για άλλη προσέγγιση με τις μεσογειακές χώρες. Ο Βόλος, η Θεσσαλία μπορούν. Το πανεπιστήμιο, οι δήμοι , οι άλλοι παράγοντες μπορούν να επεξεργαστούν προτάσεις για μια μεσογειακή Θεσσαλία. Έχει τις προϋποθέσεις. Και στον αθλητισμό. Προμηθείς χρειάζεται.