Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990, όταν υπηρετούσα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών, συνεργάστηκα με την εφημερίδα της Αλεξανδρούπολης ΠΡΩΤΗ , στην οποία δημοσίευα χρονογραφήματα . Με την καινούργια στήλη θα επαναδημοσιεύσω στο ιστολόγιο τα περισσότερα από αυτά, τα οποία εκφράζουν μια σημαντική περίοδο της ζωής μου.Αρχίζω με τις ΓΕΥΣΕΙΣ ΜΙΑ ΑΛΛΗΣ ΖΩΗΣ που συνεχίζει να είναι πάντα επίκαιρο.
Ζούμε στην εποχή του γρήγορου φαγητού, του προετοιμασμένου. Οι πόλεις έχουν γεμίσει από μαγαζιά που σερβίρουν στο πόδι τους πελάτες τους. Είναι ένας τρόπος ζωής που εισέβαλε τελευταία στη δίαιτά μας. Ιδίως για τη νεολαία, η ανατροπή του διαιτητικού προτύπου έχει επηρεάσει σημαντικά όχι μόνο το στρώσιμο του καθημερινού τραπεζιού στα νεοελληνικά σπίτια αλλά έχει και παρενέργειες στην αισθητική και την υγεία των Ελληνόπουλων. Οι ειδικοί μιλάνε για νέους με περιττά κιλά που δημιουργούν πάσης φύσεως ιατρικά προβλήματα. Από την άλλη μεριά φαγητά και συνταγές του παρελθόντος παραμερίστηκαν ως αντιβαίνοντα στα νέα πολιτισμικά πρότυπα. Έτσι, το τραπέζι του νεοελληνικού νοικοκυριού έχει χάσει τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Πίτσες και προψημένες πατάτες, προπαρασκευασμένα φαγητά και εδέσματα της νέας διατροφικής συνήθειας, της ταχυφαγίας, έχουν εκτοπίσει τη φασουλάδα και τη φακή, καθώς και άλλες συνταγές και υλικά που τάισαν γενιές ολόκληρες.
Τελευταία όμως, παρατηρείται επιστροφή στις παλιές συνταγές. Τα μέσα ενημέρωσης μιλάνε για τη μεσογειακή δίαιτα. Δεν πρόκειται για μια μόδα, ή δεν είναι μόνο μόδα. Πρόκειται για ουσιαστική ανάγκη του ανθρώπου να επιστρέψει σε πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες. Ακόμη, είναι η ανάγκη να μη χάσει την επαφή με το πολιτισμικό του παρελθόν αλλά και η πίστη ότι μια τέτοια διατροφή υποστηρίζει και ενισχύει μορφές οικονομίας που αντιμετωπίζουν την προοπτική της εξαφάνισης.
Όλες αυτές οι παράμετροι επιβάλλουν την επιστροφή σε παλιότερα διατροφικά πρότυπα. Σ` αυτή την προοπτική ανήκει και η βραδιά που οργάνωσε το Κέντρο Λαϊκών Δρωμένων στην Κομοτηνή. Το αποτέλεσμα ήταν αρκούντως ενθαρρυντικό. Οι καλεσμένοι γνώρισαν γεύσεις άγνωστες. Οι συνταγές αυτές δεν είναι μακριά. Δεν είναι δύσκολο να τις βρει κανείς. Αρκεί να απλώσει το χέρι του, να ρωτήσει τη γειτόνισσα , ή να πλησιάσει τη γιαγιά του.
Ήταν μια βραδιά αυτογνωσίας για όλους αλλά και μια στάση υποστηρικτική της ποικιλίας, της διαφοράς, τελικά της γεύσης. Δεν ήταν μόνο πρόσκληση σε φαγητό αλλά και μια περιήγηση σε πολιτισμικές ομάδες, σε οικονομικές ιδιαιτερότητες, στο γεωγραφικό χώρο. Ήταν ένα ταξίδι σε ονόματα άγνωστα. Κάθε φαγητό φέρει μαζί του την ιστορία της περιοχής του και τα στοιχεία της ομάδας. Είναι ακόμη το όνομα του φαγητού ένα ίχνος, ένα αποτύπωμα που οδηγεί σε διατροφικά δάνεια και σε αλληλεπιδράσεις.
ΟΙ γεύσεις αποτελούν μια χειροπιαστή απόδειξη για το πώς μπορεί το παρελθόν να γίνει παρόν με τρόπο ενεργό και όχι ως μουσειακό είδος. Το φαγητό είναι μια σπουδαία διαδικασία για τον άνθρωπο. Η βίαιη αστικοποίηση έριξε στον καιάδα τα φαγητά του παρελθόντος. Γρήγορα όμως, οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι τα διατροφικά πρότυπα της νέας εποχής υπονομεύουν την υγεία τους. Γι ` αυτό κήρυξαν την επιστροφή σε παλιές διαιτητικές συνήθειες.
Είναι αναγκαία, ωστόσο, μια διατροφική διαπαιδαγώγηση. Κάποιες συνταγές μπορούν - και πρέπει- να φτάσουν όχι μόνο στα σπίτια αλλά και στα καταστήματα. Η Θράκη διαθέτει πλούτο διαφορετικών συνταγών. Είναι κρίμα να χαθούν. Ο καθένας μας ας κρατήσει την παράδοση της οικογενείας του. Συλλογικά, ας ενεργοποιηθούμε με τη διοργάνωση ανάλογων βραδιών ή με τη διάδοση των συνταγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου