Την Κυριακή, 21 Οκτωβρίου 2012, ολοκληρώθηκαν στη Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας οι εργασίες του συνεδρίου «Λαϊκός πολιτισμός και Εκπαίδευση», που συνδιοργάνωσε το Τμήμα Ιστορίας,Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με το Κέντρο Λαογραφικής και Ιστορικής Έρευνας Καρδίτσας «Απόλλων». Ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία τόσο για το ΙΑΚΑ που προσδοκά στην επανατροφοδότηση από τη συνεργασία με τοπικούς φορείς της Θεσσαλίας όσο και για τον «Απόλλωνα», που είχε την ευκαιρία να βάλει σε διαφορετική τροχιά-επιστημονική- τα τοπικά συνέδρια που συνδιοργάνωνε.
Ήταν ένα συνέδριο με πολλούς εισηγητές του οποίου οι βασικοί άξονες ήταν το παραμύθι στην εκπαίδευση, το μουσείο, η διαπολιτισμική εκπαίδευση, η προφορική ιστορία και η βιογραφία, το θέατρο και ο καραγκιόζης, η παροιμία και το δημοτικό τραγούδι, οι ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων.
Ιδιαίτερα ενθαρρυντική ήταν η παρουσία πολλών νέων επιστημόνων-και των δύο φύλων-που παρουσίασαν προτάσεις θεωρητικής προσέγγισης αλλά και εφαρμογής του λαϊκού πολιτισμού στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι εφαρμογές είναι ένα ξεχωριστό πεδίο για την αξιοποίηση του λαϊκού πολιτισμού και την ένταξή του στους μηχανισμούς διαμόρφωσης ισορροπημένων προσωπικοτήτων αλλά και ανάπτυξης σωματικών και πνευματικών δεξιοτήτων. Ιδιαίτερα σήμερα ο λαϊκός πολιτισμός μπορεί να μυήσει τους μαθητές σε μια διαφορετική σχέση με το περιβάλλον.
Για τις τοπικές κοινωνίες ο λαϊκός πολιτισμός είναι ένα πολιτισμικό κεφάλαιο για την ενίσχυση του αυτοσεβασμού και της αυτοπεποίθησης. Είναι μέρος της τοπικής ιστορίας της οποίας η γνώση είναι αναγκαία συνθήκη για ανάπτυξη της τοπικότητας ως πλαισίου έκφρασης συναισθημάτων για το παρελθόν και την κληρονομιά αλλά και ως μέσου για τον προγραμματισμό του μέλλοντος.
Σ’ αυτή την προσπάθεια είναι ιδιαίτερα κρίσιμος ο ρόλος του εκπαιδευτικού. Η εξοικείωσή του με το λαϊκό πολιτισμό δεν είναι στροφή σε κάτι ξεπερασμένο αλλά αναζήτηση στέρεων διδακτικών μέσων για την επίτευξη των εκπαιδευτικών του στόχων. Ο ανήσυχος εκπαιδευτικός γνωρίζει πως η αφήγηση είναι αποτελεσματικό εργαλείο για την αύξηση της επικοινωνιακής του δυνατότητας αλλά και για την εγκαθίδρυση μιας νέας σχέσης με τους μαθητές του.
Ήταν ένα συνέδριο με πολλούς εισηγητές του οποίου οι βασικοί άξονες ήταν το παραμύθι στην εκπαίδευση, το μουσείο, η διαπολιτισμική εκπαίδευση, η προφορική ιστορία και η βιογραφία, το θέατρο και ο καραγκιόζης, η παροιμία και το δημοτικό τραγούδι, οι ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων.
Ιδιαίτερα ενθαρρυντική ήταν η παρουσία πολλών νέων επιστημόνων-και των δύο φύλων-που παρουσίασαν προτάσεις θεωρητικής προσέγγισης αλλά και εφαρμογής του λαϊκού πολιτισμού στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι εφαρμογές είναι ένα ξεχωριστό πεδίο για την αξιοποίηση του λαϊκού πολιτισμού και την ένταξή του στους μηχανισμούς διαμόρφωσης ισορροπημένων προσωπικοτήτων αλλά και ανάπτυξης σωματικών και πνευματικών δεξιοτήτων. Ιδιαίτερα σήμερα ο λαϊκός πολιτισμός μπορεί να μυήσει τους μαθητές σε μια διαφορετική σχέση με το περιβάλλον.
Για τις τοπικές κοινωνίες ο λαϊκός πολιτισμός είναι ένα πολιτισμικό κεφάλαιο για την ενίσχυση του αυτοσεβασμού και της αυτοπεποίθησης. Είναι μέρος της τοπικής ιστορίας της οποίας η γνώση είναι αναγκαία συνθήκη για ανάπτυξη της τοπικότητας ως πλαισίου έκφρασης συναισθημάτων για το παρελθόν και την κληρονομιά αλλά και ως μέσου για τον προγραμματισμό του μέλλοντος.
Σ’ αυτή την προσπάθεια είναι ιδιαίτερα κρίσιμος ο ρόλος του εκπαιδευτικού. Η εξοικείωσή του με το λαϊκό πολιτισμό δεν είναι στροφή σε κάτι ξεπερασμένο αλλά αναζήτηση στέρεων διδακτικών μέσων για την επίτευξη των εκπαιδευτικών του στόχων. Ο ανήσυχος εκπαιδευτικός γνωρίζει πως η αφήγηση είναι αποτελεσματικό εργαλείο για την αύξηση της επικοινωνιακής του δυνατότητας αλλά και για την εγκαθίδρυση μιας νέας σχέσης με τους μαθητές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου