ΝΙΚΟΣ ΕΠ. ΦΑΛΑΓΚΑΡΑΣ,ΤΟ ΑΝΕΞΙΤΗΛΟ ΣΤΙΓΜΑ

Σημείο (ανησυχητικό, πλην όμως όχι και το μοναδικό δυστυχώς) των καιρών: μερικοί, σ’ αυτή τη χώρα, εξακολουθούν να παραμένουν ανεπίδεκτοι (πάσης) μαθήσεως και πειθούς. Για να μη μιλήσουμε, βέβαια, για τη βραχεία μνήμη τους. Έτσι, αδυνατούν (είτε από ανεπάρκεια είτε από σκοπιμότητα, αδιάφορο) να διακρίνουν και να παραδεχθούν τα προφανή: Όπως, ας πούμε, το ευδιάκριτο (διάβολε, βγάζει μάτι) στίγμα ΠΑΣΟΚ στη δικομματική (Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ) κυβέρνηση.

Μάταια επανέρχεται –αφήνοντας στην άκρη άλλες σοβαρότερες ασχολίες-, κάθε τόσο, ο –και πανεπιστημιακός δάσκαλος- πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος για να το υπενθυμίσει και να βάλει έτσι τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Αλλά οι ανεπίδεκτοι, το βιολί τους: χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην,χωρίς αιδώ, όπως θα έλεγε ο Αλεξανδρινός ποιητής, σπεύδουν να πιστώσουν τα κυβερνητικά επιτεύγματα αποκλειστικά στο συγκυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα σε συγκεκριμένα, πλην του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά, πρόσωπα για τα οποία δεν μπορούν –ακόμη και να θέλουν- να κρύψουν τον απέραντο και ανυπόκριτο θαυμασμό τους.

Δηλαδή, με άλλα λόγια, παραβλέπουν ή υποβαθμίζουν απαράδεκτα τη σπουδαία συμβολή του –μικρού πια το δέμας, αλλά δυναμικού και δραστήριου- ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της υπεράνθρωπης προσπάθειας που, με βαθύ αίσθημα ευθύνης και αυταπάρνησης, εγχώριες και μη δυνάμεις καταβάλλουν, τα τελευταία χρόνια, για την πολυπόθητη σωτηρία της χώρας μας. Κοντεύουμε έτσι να ξεχάσουμε τον ρόλο και την συνεισφορά στο κυβερνητικό έργο του κ. Χρυσοϊδη, του Κεγκέρογλου ή του Μανιάτη. Αυτό όμως, εκτός από αναληθές, είναι, επιπλέον, και άδικο, και προσωπικά τουλάχιστον απορώ πώς το αντέχει η συνείδησή τους.

Ωστόσο, το πιο θλιβερό και απογοητευτικό συνάμα στην όλη υπόθεση είναι ότι ακόμη και ιστορικά στελέχη του πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος, όπως π.χ. ο υπερτιμημένος και υπερπροβεβλημένος -είναι αλήθεια-, κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, από τα οποία εύλογα θα περίμενε κανείς, αν μη τι άλλο, μεγαλύτερη γενναιότητα, κατανόηση και αλληλεγγύη, όταν δεν σιωπούν ένοχα και υποκριτικά, υμνολογούν και μακαρίζουν από του ιερού βήματος των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών μέσων (υποτίθεται) ενημέρωσης νεοδημοκράτες υπουργούς (π.χ. Γεωργιάδη, Δένδια, Βορίδη, Μητσοτάκη κ.λπ.).

Εν πάση περιπτώσει, το στίγμα ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, για να παραφράσουμε το αλήστου μνήμης σύνθημα («το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ») που -τω ενδόξω καιρώ εκείνω- αντιβούιζε και συγκλόνιζε τις γεμάτες (πλήθος και πάθος μνημόνευε, με δικαιολογημένη υπερηφάνεια, ο αείμνηστος ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου) πλατείες της ελληνικής επικράτειας, και κανείς δεν μπορεί να το εξαλείψει, όσο κι αν προσπαθήσει. Ή, για να παραφράσουμε επίσης, για την περίσταση, τον άλλο ποιητή μας, τούτο το στίγμα είναι δικό τους, δεν μπορεί κανείς να τους το πάρει.

Τέλος, συνοψίζοντας, για να το διατυπώσουμε όσο γίνεται πιο παραστατικά, το στίγμα ΠΑΣΟΚ σ’  αυτή την κυβέρνηση είναι ακόμη η πολύτιμη βακτηρία που θα βοηθήσει τους ηγέτες του να βαδίσουν τον γνωστό (μονό)δρομο της αρετής και τους χρέους με ασφάλεια στο υπόλοιπο της (πολιτικής) ζωής τους.