Μια ιστορική επανέκδοση του πρώτου δίσκου των MODE PLAGAL
Τις περισσότερες φορές που ένας σύγχρονος δημιουργός γράφει έναν δίσκο-αφιέρωμα σ' έναν θρύλο του παρελθόντος, το κάνει για εμπορικούς λόγους και για να κλέψει λίγο από τη δόξα και τη λάμψη του. Για όλους τους κανόνες όμως υπάρχουν και οι λιγοστές, έστω, εξαιρέσεις.
Και η δουλειά του υπερ-ταλαντούχου πιανίστα και συνθέτη Jason Moran όσο και της εξαιρετικής τραγουδίστριας και παραγωγού Meshell Ndegeocello, που ξεδιπλώνεται κάτω από τον τίτλο «All Rise / Α Joyful Elegy for Fats Waller», είναι μια ευφάνταστη και απολύτως δημιουργική εξαίρεση στον κανόνα. Ο πολυβραβευμένος Τεξανός πιανίστας έχει άλλωστε αποδείξει το ιδιαίτερο ταλέντο του στην εμπνευσμένη «ανάπλαση» μουσικών θρύλων του παρελθόντος και παλαιότερα με τη μουσική του Thelonious Monk. Τώρα με τη μουσική που στην ουσία (επανα)συνθέτει, εμπνεόμενος από τον σούπερ τραγουδιστή και μεγάλο βιρτουόζο του πιάνου Fats Waller, πραγματικά απογειώνει τον κάθε «περίεργο» και «ανήσυχο» ακροατή της σύγχρονης τζαζ. Οχι κατ' ανάγκην τους φανατικούς και «κολλημένους» οπαδούς του Waller. Κι αυτό είναι το ενδιαφέρον, γιατί δείχνει ότι ο Moran και η παρέα του έφτιαξαν ένα καινούργιο, δικό τους άκουσμα, δυναμικό και πολυποίκιλο στιλιστικά αλλά συγκροτημένο και δομημένο στέρεα.
Ο Moran έξυπνα φερόμενος, συνεργάζεται για πρώτη φορά και δίνει τον κεντρικό φωνητικό ρόλο στην υπέροχη, αισθαντική και ευλύγιστη φωνή της Meshell Ndegeocello, προσδίδοντας έτσι και ένα επιπρόσθετο αχνό/ρομαντικό τόνο στο τελικό άκουσμα, όταν αυτό χρειάζεται και όταν θέλει να τον αντιπαραθέσει στο δυναμικό funk και soul-beat που χρησιμοποιεί εξίσου δημιουργικά στις συνθέσεις του.
Ο Jason Moran στον ένατο δίσκο του για την Blue Note, εγκαταλείπει για πρώτη φορά τη θαλπωρή και την ασφάλεια του τρίο του και πλαισιώνεται από μια πλειάδα δεξιοτεχνών μουσικών της σύγχρονης τζαζ σκηνής, που εγγυώνται με τη σειρά τους το τελικό αποτέλεσμα-άκουσμα, το οποίο αβίαστα χαρακτηρίζεται ως εξαιρετικό. Ιδιαίτερα όταν ακούει κανείς το Ain't Misbehanin ή το The joint is jumpin αλλά και τα Ain't Nobody's Business και Lulu's Back in Town, δύσκολα αποφεύγει το μαγικό μουσικό βέρτιγκο ανάμεσα στη σκοτεινή μελωδία και το διονυσιακό ξέσπασμα, στη γλυκιά ανάμνηση του παρελθόντος και τη δυναμική εκτόξευση στο αύριο της μουσικής. Θα ήταν παράληψη και άδικο να μην αναφέρουμε τους καταπληκτικούς μουσικούς που συμμετέχουν στο All Rise ονομαστικά: Leron Thomas τρομπέτα και φωνή, Josh Roseman τρομπόνι, Stephen Lehman σαξόφωνο, Jason Moran πιάνο, Tarus Mateen μπάσο, Charles Haynes ντραμς και φωνή, Nasheet Waits ντραμς, Meshell Ndegeocello φωνή, Lisa Ε. Harris φωνή. Παραγωγή Don Was και Meshell Ndegeocello.
* Κόντογλου παίζει JAZZ!
Οι Mode PlagalΠαίζει ο Κόντογλου σαξόφωνο; Οχι μόνον παίζει, αλλά και μεγαλουργεί!
Πριν από λίγους μήνες επανακυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική δουλειά των Mode Plagal. Μια δουλειά του 1995 που ακούγεται σαν να γράφτηκε και να ηχογραφήθηκε σήμερα.
Οι Mode Plagal, κατά κόσμον Θοδωρής Ρέλλος στο σαξόφωνο, Τάκης Κανέλλος στα ντραμς και Κλέων Αντωνίου κιθάρα, συνεργάστηκαν με τους σπουδαίους επίσης μουσικούς Δήμο Δημητριάδη, Παντελή Καραγιώργη, Μιχάλη Σιγανίδη και Αντώνη Μαράτο και το αποτέλεσμα ήταν και παραμένει εκρηκτικό.
Οι πρώτοι διδάξαντες είναι από τους ελάχιστους που επιμένουν σε όλη τη διαδρομή τους μέχρι σήμερα και στις πέντε δισκογραφικές δουλειές τους, να υπηρετούν με συνέπεια και μετά μανίας το μουσικό υβρίδιο που κατασκεύασαν πριν από 19 χρόνια, μιξάροντας τον ελληνικό παραδοσιακό ήχο, το δημοτικό τραγούδι, με την τζαζ και το δυτικότροπο αυτοσχεδιασμό. Το έκαναν με τέχνη και φαντασία. Κατάφεραν να το εμπλουτίσουν στην πορεία τους και έχουν πετύχει να το διατηρούν φρέσκο και ζωντανό, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει μέχρι σήμερα. Είναι μια ιστορική και καλοδεχούμενη επανέκδοση εν αναμονή της νέας δισκογραφικής δουλειάς που μάλλον δεν θα αργήσει πολύ, αφού απ' όσο γνωρίζουμε το υλικό υπάρχει. Μένει να ξεπεραστούν οι κλασικές δυσκολίες της παραγωγής τζαζ δισκογραφίας, στην Ελλάδα του 2014... Αλλά πού θα πάει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου