Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν.

Ιπποκράτης

Νέο... προληπτικό μνημόνιο ζητά για την Ελλάδα ο υπηρεσιακός επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ κ. Πολ Τόμσεν.

Εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ

 

          Ήδη, εξ απαλών ονύχων –για να χρησιμοποιήσουμε μία λόγια, αλλά μέχρι και από φιλολογικά χείλη δεινώς και α(μετα)νοήτωςτως κακοποιούμενη, έκφραση- η ιατρική επιστήμη αξιολόγησε και υπέδειξε την πρόληψη ως την πιο αποτελεσματική θεραπεία κάθε νόσου. Εξ ου και η προπαρατεθείσα απόφανση του πατέρα της ιατρικής Ιπποκράτη. Τη βασική αυτή παραδοχή που υπερβαίνει πια τα όρια της ιατρικής και βρίσκει, στη ζωή μας, γενικότερη εφαρμογή, θα ήταν παράξενο να μην τη γνωρίζει και να μην την επικαλεστεί ο πολύπειρος κ. Πολ Τόμσεν, ο οποίος μέχρι τώρα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, από τη θέση που τον έταξε η μοίρα έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό του για να θεραπεύσει τη βαρέως πάσχουσα οικονομία μας.

Παρακολουθώντας, λοιπόν, ο κ. Τόμσεν, με έκδηλη ανησυχία την ακατανόητη σπουδή (δια τον φόβον του επερχομένου ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν κάποιοι καχύποπτοι) των συγκυβερνώντων μας να σκίσουν μέχρι το τελευταίο του φύλλο το Μνημόνιο και με τη βάσιμη ελπίδα ότι δεν θα τους εγκαταλείψει τελικά η σύνεση, θεώρησε σκόπιμο να διαμηνύσει, όσο είναι ακόμη καιρός, με τρόπο διακριτικό μεν αλλά εύγλωττο, την ανάγκη για ένα προληπτικό και άκρως ευεργετικό για την Ελλάδα Μνημόνιο. Κι αυτό όχι τόσο για να υπερασπιστεί –πράγμα λογικό- τις άοκνες προσπάθειές του για να σωθεί ο ασθενής, όσο για να μην υποτροπιάσει η νόσος, οπότε, σε μια τέτοια απευκταία εν αλλά πολύ πιθανή περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και να εγγυηθεί για το μέλλον του.

Μα πάλι Μνημόνιο (σε ό, τι παραπέμπει συνειρμικά και κομίζει αυτός ο επικατάρατος όρος που, αφότου μπήκε στη ζωή μας, δίχασε τη χώρα και το έθνος), θα αντιτείνουν εύλογα αυτοί που είχαν πάρει τοις μετρητοίς τη διαβεβαίωση ότι ήδη εξεπλήρωσε και με το παραπάνω την υψηλή αποστολή του, οπότε η φυσική του θέση είναι πια στον κάλαθο των αχρήστων;

Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά, καθώς και σε άλλα παραπλήσια, είναι, νομίζω, πολύ απλή, πλην όμως, φέρνει τον διαπορούντα μπροστά σε ένα δίλημμα: ή εμπιστεύεται ανεπιφύλακτα την επιστήμη την οποία, εν προκειμένω, τυγχάνει να διακονεί και να εκπροσωπεί ο κ. Τόμσεν, ή αφήνεται στο έλεος της μοίρας και του… λαϊκισμού. Ας επιλέξει μεν ελεύθερα την προκριτέα λύση, αλλά σε κάθε περίπτωση με σωφροσύνη και επίγνωση των όποιων συνεπειών της τελικής επιλογής του. Και, φυσικά, δεν χρειάζεται να είναι οπαδός του Μαρξ για να παραδεχθεί ότι η επανάληψη της ιστορίας -κάθε άλλο παρά μπορεί να αποκλειστεί ότι ενδέχεται- να εξελιχθεί σε ανείπωτη τραγωδία.

Όσον αφορά δε τον όρο Μνημόνιο που, καλώς ή κακώς, τόσες αντιδράσεις προκαλεί στην κοινή γνώμη, ας μην ξεχνάμε ότι η ελληνική γλώσσα, με τον αμύθητο πλούτο που διαθέτει, είναι σε θέση να προσφέρει πλείστες όσες εναλλακτικές και άκρως ικανοποιητικές λύσεις. Και μάλιστα τέτοιες λύσεις ώστε, όπως πολύ σοφά λέει η γνωστή παροιμία, και ο σκύλος να είναι χορτάτος και η πίτα να μείνει ολόκληρη. Άλλωστε κάτι τέτοιο (το όνομα που θα φέρει πια το Μνημόνιο) δεν το αποκλείει η πρόταση (περί προληπτικού Μνημονίου) του κ. Τόμσεν, γιατί, ως πρακτικός άνθρωπος που είναι, δεν θα είχε κανένα λόγο (να το αποκλείσει), αρκεί να υπάρξει συμφωνία επί της ουσίας (προληπτικό Μνημόνιο).

(Να σημειώσουμε, εν παρενθέσει, ότι η επικεφαλής του Δ. Ν. Τ. κ. Κριστίν Λαγκάρντ διευκρίνισε ότι προέχει η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με όλες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης, δηλαδή του ισχύοντος Μνημονίου. Προφανώς επειδή θέλει (το Δ. Ν. Τ.) να εξασφαλίσει ότι θα πάρει πίσω τα χρήματα που δάνεισε, και αυτό θα το πετύχει μόνο με την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή με ένα προληπτικό Μνημόνιο).

Ας μην ξεχνάμε, ακόμη, το κλασικό και εξόχως διδακτικό παράδειγμα με τον καλόγερο του Μεσαίωνα. Ενώ, λοιπόν, υπό το άγρυπνο θεϊκό όμμα, βάφτιζε, χωρίς φόβο Θεού, το κοτόπουλο ψάρι, προκειμένου να ασκηθεί, με μεγαλύτερη άνεση, στη νηστεία και την προσευχή, δεν φαίνεται να είχε αντιμετωπίσει εν τέλει κάποιο σοβαρό και αξεπέραστο εμπόδιο σχετικά με την, δίκην φυσικής νομοτέλειας, προδιαγεγραμμένη είσοδό του στη Βασιλεία των Ουρανών.

Το τελικό πόρισμα της μικρής μας αυτής ανάλυσης είναι ότι το προληπτικό Μνημόνιο –η εμμονή στο όνομα, ενώ και αυτό αντιμετωπίζεται πολύ εύκολα, θα ήταν ένα, επιπλέον, λάθος- που, από γνήσιο και εμπράκτως αποδεδειγμένο ενδιαφέρον, εισηγείται ο κ. Τόμσεν είναι η προσφορότερη και η συμφερότερη, αυτή την ώρα, έναντι οποιασδήποτε άλλης, λύση για το ελληνικό ζήτημα. Θα ήταν δε έσχατη πλάνη, είτε από πρό(κατά)ληψη είτε από υπερβολική αυτοπεποίθηση, να αποποιηθούμε τη νέα αυτή ευκαιρία που μας παρέχεται.

 

ΝΙΚΟΣ ΕΠ. ΦΑΛΑΓΚΑΡΑΣ (nicfalag@yahoo.gr)

 14/10/2014