tripa.jpg
Πώς πάει, ρε παιδιά; Τι τη θέτε την τρύπα; | EUROKINISSI
Με δημοψήφισμα έφυγα για διακοπές, με εκλογές γύρισα. Επέσπευσα μάλιστα την επιστροφή ο ανόητος, διότι, στη φούρια των γεγονότων και άκου τον ένα, άκου τον άλλο (κι άμα καταλάβεις είτε τον ένα είτε τον άλλο να μου τρυπήσεις τη μύτη), μου μπήκε η ιδέα, όπως μπαίνουν όλες οι ιδέες: εκεί που δεν τις περιμένεις, και μετά δεν βγαίνουν με τίποτα, γίνονται έμμονες.
Και σήμερα στη χώρα μας οι έμμονες ιδέες είναι τρεις στο τάλιρο∙ το παλιό, το… προπολεμικό, τότε που ένα τάλιρο ήταν πέντε ολόκληρες δραχμές και σέρνανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Μόνο που λουκάνικα δεν βρίσκανε, γιατί στο μεταξύ τα είχανε φάει τα σκυλιά. Καθόσον το σκυλί δεν είναι κορόιδο, να το σέρνεις με λουκάνικο και να κάνει την πάπια.
Στη φούρια, λοιπόν, παρασυρμένος από τη δίνη των γεγονότων, ήμουν βέβαιος ότι είχε λήξει το… εκλογικό μου βιβλιάριο και ήθελε ανανέωση. Διότι, με δημοψήφισμα τον Ιούλιο και εκλογές τον Σεπτέμβριο ο χρόνος παίρνει διαστάσεις… φιλοσοφικές: αισθάνεσαι πως κυλάει απίστευτα αργά ή τρέχει αφάνταστα γρήγορα…
Ηταν, λέει, μια φορά κάποιοι που σκάβανε μια τρύπα. Πήγαν οι πρώτοι περίεργοι γύρω από την τρύπα, κι αντί να ρωτήσουν τους σκαφτιάδες: «Πώς πάει, ρε παιδιά; Τι τη θέτε την τρύπα;», άρχισαν να λένε, το κοντό τους και το μακρύ τους, και να έχουν άποψη για την τρύπα. «Γι’ αυτό γίνεται…» έλεγε ο ένας. «Οχι γι’ αυτό, για κείνο…» διαφωνούσε ο άλλος.
Ωσπου, διαφωνώντας συνεχώς για το «γιατί;» της τρύπας, χωρίς να το καταλάβουν, μπήκαν στην τρύπα. Κι όταν, με τα πολλά, είδαν πως δεν ήταν πια γύρω από την τρύπα, αλλά μέσα στην τρύπα, άρχισαν πάλι να διαφωνούν για το αν είναι λίγο μέσα ή πολύ μέσα στην τρύπα. Εν τω μεταξύ, η τρύπα βάθαινε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου