Το τουρσί του Ζουράρι

Ο Κώστας Ζουράρις είναι ένας προικισμένος άνθρωπος. Διαθέτει , εκτός των άλλων, μιαν ιδιαίτερη ευαισθησία για τη γλώσσα και την ελληνικό πολιτισμό, που εκφράζονται συχνά με τον ιδιαίτερο, δικό του τρόπο. Ακόμη, η πληθωρική του προσωπικότητα μπορεί να τον οδηγήσει σε πλοήγηση σε θέματα, ασύνδετα από μια πρώτα ματιά, που όμως αποτελούν κομμάτια της προσωπικής πολιτικής , πνευματικής και πολιτικής φυσιογνωμίας του. Με την ίδια ευκολία υμνολογεί τον Νίκο Γκάλη που έμαθε τους Έλληνες να παρακολουθούν μπάσκετ. Το πράττει με εμφατικό τρόπο συνθέτοντας εκ του προχείρου στιχουργήματα άτεχνα αλλά που αγγίζουν τη συναισθηματική μνήμη των Ελλήνων που έζησαν την ηρωική εποχή του Γκάλη.

     Και πριν προλάβουν να ξεθωριάσουν οι στίχοι του για τον Γκάλη κάνει εντυπωσιακή είσοδο στο εκλογικό κέντρο του περιφερειάρχη της Κεντρικής Μακεδονίας(Τζιτζικώστας) που φιλοδοξεί να γίνει αρχηγός κόμματος. Δεν διστάζει ο Ζουράρις  να δηλώσει το θαυμασμό του και την προσδοκία να υλοποιηθούν οι φιλοδοξίες του περιφερειάρχη, μόλο που ο ίδιος διακονεί τους στόχους άλλου κομματικού σχηματισμού. Φαίνεται ότι ο γεωγραφικός δεσμός είναι αρκετά ισχυρός, ίσως και η πίστη σε κάποιες πολιτισμικές αρχές.

    Πριν όμως από την είσοδο στο εκλογικό κέντρο, είχε προηγηθεί η άνοδός του στο βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου, από όπου στιγμάτισε τους υπεύθυνους για τα αναγνωστικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Με Ζουράρειο τρόπο επιτέθηκε σ’ όσους έχουν κοντή ιστορική μνήμη και αβαθή κριτήρια στην επιλογή της ύλης των αναγνωστικών.

    Παρ’ όλο που η σκέψη του Ζουράρι αρέσκεται στην παρασκευή τουρσιού, μια και ανακατεύει πολλά είδη ταυτόχρονα, οφείλω να πω ότι οι επισημάνσεις του για την απουσία των δημοτικών τραγουδιών από τα αναγνωστικά του δημοτικού σχολείου αναδεικνύουν ένα σοβαρό ζήτημα για το πώς αντιμετωπίζεται το δημοτικό μας τραγούδι. Θεωρείται είδος ανώφελο, που δεν ταιριάζει, τάχα μου, στις ανάγκες της εποχής μας. Σκέψεις κοντόθωρες που είναι επικίνδυνες, γιατί αδυνατούν να συλλάβουν τη σχέση του δημοτικού τραγουδιού και του λαϊκού πολιτισμού με τη σύγχρονη δημιουργία.

      Ο Ζουράρις μας  θυμίζει ότι το τουρσί είναι είδος αναγκαίο.