Πέπη Ρηγοπούλου,Το σιταροχώραφο που το θέλουν οικόπεδο,EFSYN,9.12.Q5

pinakas

Σιταροχώραφα με κοράκια Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1890) | Κάντε κλικ για να δείτε ολόκληρο τον πίνακα

 

Ο πίνακας του Βαν Γκογκ με τα κοράκια στo σιταροχώραφo θεωρείται από τους τελευταίους πριν από την αυτοκτονία του. Σε έναν ορθογώνιο καμβά που εκτείνεται σε πλάτος και μας δείχνει επάνω έναν μπλε ουρανό και κάτω ένα σιταροχώραφο που αντανακλά εκτυφλωτικά το φως, τα μαύρα κοράκια μοιάζουν να επελαύνουν προς τον ζωγράφο που αποτυπώνει την έφοδό τους, αλλά και προς τον θεατή που σήμερα θαυμάζει το αριστούργημα.

Για μένα –και για πολλούς άλλους- η εικόνα αυτή μιλά υπαινικτικά για τον θάνατο με τρόπο πιο τελεσίδικο από άλλες που τον αποτυπώνουν με ρεαλιστική κυριολεξία.

Ο κύριος Στόλτενμπεργκ, νέος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, δεν υπηρετεί όπως ο Βαν Γκογκ την τέχνη της ζωγραφικής αλλά αυτή της «εξουδετέρωσης» των ανθρώπων και των λαών που θεωρεί τρομοκράτες εν ονόματι των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», όρος που αποτελεί μια κομψή διατύπωση για τα συμφέροντα των ισχυρών. Ως εδώ τίποτε το πρωτότυπο.

Ωστόσο μια δήλωσή του, για την ακρίβεια μια απάντησή του σε ερώτηση μιας δημοσιογράφου του CNN, αν και εφόσον αποδίδεται πιστά από αρκετούς ελληνικούς δικτυακούς τόπους που την αναπαράγουν, μοιάζει να διεκδικεί όντως δάφνες πρωτοτυπίας.

Σύμφωνα με τις πληροφορίας αυτές, ο κύριος Στόλτενμπεργκ αποφάνθηκε ότι η μεν Τουρκία δικαιούται να καταρρίπτει τα (ρωσικά ή άλλα) αεροπλάνα που υπερίπτανται του εναέριου χώρου της, διότι είναι κυρίαρχο κράτος. Αντιθέτως, η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να αποτρέπει την παραβίαση του εναέριου χώρου της από τουρκικά αεροπλάνα και κατ’ επέκταση να υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία.

Και τούτο, διότι τέτοια κυριαρχία δεν υπάρχει, εφόσον η χώρα -ή πιο σωστά ο χώρος αυτός- είναι γερμανικό προτεκτοράτο. Αν η επικυρίαρχη Γερμανία το κρίνει -λέγεται ότι πρόσθεσε- μπορεί να καταρρίψει η ίδια τα αεροπλάνα που παραβιάζουν το οικόπεδό της.

Δεν ξέρω αν, εφόσον τα παραπάνω αληθεύουν, η αρετή που πρέπει να υπογραμμίσει κανείς στα λόγια του γενικού γραμματέως είναι η λεπτότητα είτε η ειλικρίνεια.

Και δεν μπορώ να εκτιμήσω αν, σε περίπτωση που όλα αυτά τα απίστευτα ευσταθούν, η υποβάθμιση –ή μήπως η αποσιώπηση στον βαθμό που γνωρίζω- των δηλώσεων από την ελληνική κυβέρνηση και τα κυβερνητικά μέσα αποτέλεσε μια σώφρονα κίνηση για να μη χαλάσει η ατμόσφαιρα της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Ισως η άποψη ότι κυρίαρχα κράτη οφείλουν να απαντούν σε εχθρικές δηλώσεις ξένων επισήμων, διότι αλλιώς αυτές καταγράφονται με μόνιμο και βλαπτικό για τα εθνικά συμφέροντα αποτέλεσμα, να θεωρείται πλέον ντεμοντέ.

Ωστόσο, επειδή πιστεύω ότι το παρελθόν συνηθίζει να γίνεται ζοφερό παρόν όταν το λησμονούμε και επίσης ότι η μεγάλη τέχνη υπάρχει για να μας αποκαλύπτει αλήθειες που αρνούμαστε αλλιώς να δούμε, ο πίνακας του Βαν Γκογκ μένει καρφωμένος στον νου μου. Με μικρές αλλαγές: τα κοράκια έγιναν γεράκια και το σιταροχώραφο οικόπεδο. Ωστόσο το σκοτεινό μήνυμα επιμένει.