Πέτρος Μανταίος,Υπό το φως τυχαίας λεπτομέρειας, EFSYN,26.2.16

fota.jpg

Πιασμένοι στη δίνη του σκότους | ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Λένε πως ο θεός κρύβεται στη λεπτομέρεια. Αλλο τόσο, πιστεύω, στην ίδια κρυψώνα βρίσκεται και ο διάολος∙ αν υποτεθεί ότι από τον ένα πηγάζει το καλό και από τον άλλον η κακοδαιμονία. Το μέρος που καθρεφτίζει το όλον∙ περίπου έτσι είναι τα πράγματα γενικώς. Σκηνικό, κάπου στην επαρχία, σήμερα.

Πραγματικό, και πραγματικό (διευκρινίζω, γιατί κανείς δεν έχει το προνόμιο να ορίζει τι είναι και τι δεν είναι πραγματικό) είναι αυτό που νομίζει ο καθένας, όπως το νομίζει. Πραγματικά και τα πρόσωπα, υπαρκτά∙ δεν έχουν σημασία τα ονόματα: μία καθηγήτρια των αγγλικών και μεταφράστρια, μία γιατρός, ένας δημοσιογράφος, ο δήμαρχος∙ ο τελευταίος, με χάνσαπλαστ αριστερά στο μέτωπο από ελαφρύ χτύπημα.

Οι τρεις πήγαν στον δήμαρχο, να κάνουν τα παράπονά τους! Τον Αύγουστο, που έφυγαν από το χωριό, άφησαν τις λάμπες δημοτικού φωτισμού στον δρόμο του σπιτιού τους καμένες. Εξι μήνες μετά τις ξαναβρήκαν καμένες.

Οχι όμως τις ίδιες. Οπως εξήγησε ο δήμαρχος (και ήταν η αλήθεια), οι καμένες είχαν ήδη αντικατασταθεί δύο φορές, αλλά ήταν σκάρτη η παρτίδα. Επίσης, ο εργολάβος, στον οποίο είχε ανατεθεί η συντήρηση του δημοτικού φωτισμού, απεδείχθη ασυνεπής στις συμβατικές υποχρεώσεις του, η εργολαβία τού αφαιρέθηκε, δόθηκε σε άλλον και «αυτές τις μέρες, όπου να ’ναι…» κ.λπ. κ.λπ. «Πώς χτυπήσατε;», ερώτηση ενδιαφέροντος προς τον δήμαρχο από την καθηγήτρια των αγγλικών.

«Δεν πρόσεξα, παραπάτησα σε σκαλί και έπεσα!», η απάντηση. «Ελπίζουμε να μην ήταν νύχτα και ήταν καμένες οι λάμπες!» (η γιατρός). «Οχι, όχι, ήταν μέρα!» (ο δήμαρχος γελώντας).

Ιδιος δήμος. Λόγω ελλείψεως προσωπικού τα σκουπίδια μαζεύονται πλημμελώς. Στοιβάζονται, χειμωνιάτικα, με τα πιο πολλά σπίτια άδεια! Εάν συλληφθείς να τα αφήνεις εκτός κάδου, ο νόμος προβλέπει πρόστιμο τριακοσίων ευρώ. Αυτά πια δεν είναι αδιέξοδα, είναι βιομηχανία που παράγει καθημερινά αδιέξοδα…