Μνήμη Παργινόσκαλας, Πρέβεζα, Σεπτέμβριος 1944

Πρέπει ή δεν πρέπει να γίνονται εκδηλώσεις που αφορούν τα γεγονότα του εμφυλίου πολέμου; Με αφορμή την επέτειο για τα τραγικό γεγονότα της Παργινόσκαλας στην Πρέβεζα συζήτησα το θέμα με πολλούς συμπολίτες. Κάποιοι υποστήριξαν πως δεν χρειάζεται να ξύνουμε πληγές. Ισχυρίστηκαν πως οι εκδηλώσεις αυτές επαναφέρουν το διχασμό. Προσωπικά παρακολούθησα τις εκδηλώσεις στην Παργινόσκαλα, εκεί που εκτελέστηκαν οι αντάρτες της ΕΠΟΝ και οι πολίτες που έκαναν το λάθος να έχουν διαφορετικές πολιτικές απόψεις. Οι πληγές δεν κλείνουν με το κλείνουμε τα μάτια και να σβήνουμε τις σελίδες της ιστορίας. Χρειάζεται να θυμόμαστε για να τιμήσουμε όσους έχασαν τη ζωή του, εκείνους που με το αίμα τους πότισαν το δέντρο των σκοπιμοτήτων.

   Οι μέρες που μεσολάβησαν ανάμεσα στην απελευθέρωση της Πρέβεζας από τον ΕΛΑΣ/ΕΛΑΝ, μετά την αποχώρηση των Γερμανών,  στις 14 Σεπτεμβρίου 1944, και στην εκτέλεση των μαχητών της Υποδειγματικής ΕΠΟΝ, που ακολούθησε την είσοδο των δυνάμεων του ταγματάρχη Γαλάνη του ΕΔΕΣ και τις ένοπλες συγκρούσεις στην πόλη στιγμάτισαν τη ζωή της πόλης έκτοτε. Άλλοι είπαν πως ήταν μια πρόβα τζενεράλε για τα Δεκεμβριανά της Αθήνας, άλλοι απέδωσαν την ευθύνη σε εξωγενείς δυνάμεις και άλλοι στην αφροσύνη και τη σκληρότητα του Γαλάνη και των τότε ιθυνόντων της πόλης.

    Εκείνο που μένει ως σήμερα είναι οι ανοιχτοί τάφοι. Οι νεκροί δεν έχουν επίσημα στην τοπική ιστορία της πόλης. Οι εκδηλώσεις γίνονται από μεμονωμένα κόμματα της Αριστεράς. Οι αντίπαλοί τους στα γεγονότα εκείνα δείχνουν τουλάχιστον απροθυμία να βάλουν ξανά στη ζωή της πόλης τους νεκρούς της εποχής και να συμβιβαστούν με τη μνήμη. Δεν υπάρχει άλλο δρόμος.

ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ; ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ.