«Ραντεβού τον Σεπτέμβρη» αναγράφουν στην είσοδο οι χειμερινοί κινηματογράφοι (όσοι απέμειναν!) που κλείνουν για καλοκαίρι.
«Ραντεβού κάθε Σεπτέμβρη» είναι ο ελληνικός τίτλος αμερικανικής αισθηματικής κομεντί («Come September»), του Ρόμπερτ Μάλιγκαν, με Ροκ Χάντσον και Τζίνα Λολομπριτζίτα (1961) που προβλήθηκε στις ΗΠΑ… Αύγουστο.
Στην τρίτη μέρα σήμερα του ένατου μήνα (που ήταν έβδομος στο λατινικό ημερολόγιο: septem), είναι απίστευτα (από πρόχειρη ματιά) τα ραντεβού της Ιστορίας με τον Σεπτέμβρη.
Καταγράφω εδάφιο από τη διαθήκη του Μακρυγιάννη, που την έγραψε πολιορκημένος στο σπίτι του, 173 χρόνια σαν σήμερα, ανήμερα της συνταγματικής επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου 1843:
Eις δόξαν Σου, Kύριε, σηκώνεται απόψε η σημαία της λευτεριάς αναντίον της τυραγνίας! Πατριώτες! Πεθαίνω διά την πατρίδα.Στέκω εις τον όρκον μου τον πρώτον. Δεν μπορώ, πατρίδα, να σε βλέπω τοιούτως και των σκοτωμένων τα παιδιά και οι γριγές να διακονεύουν και τις νιες να τις βιάζουν διά κομμάτι ψωμί εις την τιμή τους οι απατεώνες της πατρίδος…
Υπογραφή: «Μακρυγιάνις».
Δέκα χρόνια πρωτύτερα, η ίδια «τυραγνία» (των Βαυαρών, ανήλικος ο Οθωνας, αντιβασιλέας ο Αρμανσμπεργκ), μεσάνυχτα 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1833, συλλαμβάνει τον Κολοκοτρώνη.
Σαράντα αρματωμένοι χωροφύλακες, επικεφαλής ο μοίραρχος Κλεώπας, περικύκλωσαν το φτωχόσπιτο του Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο.
Βγήκε ο Γέρος, άνοιξε και ξαναπήγε να πλαγιάσει, απορημένος. Εψαξαν οι χωροφύλακες, δεν βρήκαν τίποτα ενοχοποιητικό, ολομόναχος ο Κολοκοτρώνης, τον διατάξανε να ντυθεί και να τους ακολουθήσει, «τελών υπό κράτησιν κατά διαταγήν της αντιβασιλείας».
Εμεινε ιστορική η παρατήρηση του Κολοκοτρώνη: «Τι χρειαζόταν τόσο ασκέρι; Εφτανε να μου στείλουν ένα σκυλί, μαλλιαρό, από εκείνα που κάνουν θελήματα, με ένα γράμμα στο στόμα, να πάω στ’ Ανάπλι και με φαναράκι να φέγγει και των δυο μας…». Με τη σύλληψη, παραιτήθηκαν αμέσως ο πρωθυπουργός Σπυρ. Τρικούπης και οι υπουργοί Εσωτερικών Γ. Ψύλλας και Δικαιοσύνης Γ. Πραΐδης.
Ιδια νύχτα με τη σύλληψη του Κολοκοτρώνη, 6η προς 7η Σεπτεμβρίου, 122 χρόνια μετά, 1955, ήταν τα Σεπτεμβριανά, μεγάλος διωγμός των Ελλήνων, της Πόλης.
Ενώ, όλο τον Σεπτέμβριο, δεν ξέρεις τι να πιάσεις και τι ν’ αφήσεις: Ιδρυση Φιλικής Εταιρείας, 14/1814. Συνθήκη Ελληνικής Ανεξαρτησίας Αδριανούπολης, 14/1829. Δολοφονία Καποδίστρια, 27/1831. Αλλά και διεθνώς, ενδεικτικά: Ανατροπή και δολοφονία Αλιέντε στη Χιλή, 11/1973. Οι κοσμοΐστορικοί Δίδυμοι Πύργοι στη Νέα Υόρκη, 11/2001…
Περιορίζομαι μόνο σε ένα ακόμα σεπτεμβριανό γεγονός της νεότερης Ιστορίας μας, που μου προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, διότι και αυτό συνδέεται άρρηκτα με τη… διαχρονική πρακτική εξωτερικού δανεισμού μας: Την 1η Σεπτεμβρίου 1911 καταπλέει στο Φάληρο, από τα ναυπηγεία του Λιβόρνου, το περίφημο θωρηκτό Αβέρωφ.
Η ναυαρχίδα του στόλου μας, από τα πλέον σύγχρονα πολεμικά σκάφη της εποχής, που ανέτρεψε υπέρ των Ελλήνων τους ελληνοτουρκικούς συσχετισμούς σε στεριά και θάλασσα, κόστους 20.000 χρυσών ελληνικών λιρών, πληρώθηκε από τον εθνικό ευεργέτη Γεώργιο Αβέρωφ κατά το 1/3.
Τα υπόλοιπα 2/3 κατέβαλε το ελληνικό Δημόσιο με εξωτερικό δανεισμό. Καμιά φορά τα πράγματα είναι, μην τα ψάχνεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου