Βαγγέλης Αυδίκος, Οι τελευταίες πεντάρες, μυθιστόρημα. Εκδόσεις Ταξιδευτής, Αθήνα 2016

 Ένα τάμα και μια υπόσχεση στην αγαπημένη του Νίκη και τον παππού του  δεν αφήνουν περιθώρια στον Σπυρίδωνα . Αποφασίζει να κάνει το  ταξίδι  από το Λονδίνο στην Πρέβεζα. Η επίσκεψη γίνεται αφορμή να γνωρίσει μια άλλη πλευρά του παππού του. Η εικόνα με την οποία μεγάλωσε θρυμματίζεται. Καταλαβαίνει πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Υπάρχουν σκέψεις και καλά κρυμμένα μυστικά. Το ίδιο γίνεται και με την επιθυμία της  Νίκης. Ο αδελφός της γιαγιάς έπεσε θύμα της εμφύλιας βίας τον Σεπτέμβριο του 1944. Έχοντας το όνομα του αδελφοπαππού της νιώθει μέσα της την υποχρέωση να μάθει γι’ αυτόν. Να τον βάλει στην επίσημη ιστορία.

   Με αφετηρία αυτή την ανάγκη, ο Άγγλος σύντροφός της, ο  Σπυρίδων,  φτάνει στην πόλη. Η άφιξή του ανοίγει σιγά σιγά  την κουρτίνα της λήθης που σκέπασε την πόλη και όσα έγιναν την εποχή εκείνη. Μια πόλη που χωρίστηκε στα δύο. Μια εποχή όπου επικράτησε η αλόγιστη βία. Ανθρώπινες σχέσεις που δοκιμάστηκαν. Ο φόβος που απλώθηκε παντού. Η σιωπή που έκλεισε τα στόματα των περισσότερων.

     Όλα αυτά ως τη στιγμή που φτάνει ο Σπυρίδων. Ο Ξηγημένος και η Στεφανία, ο Τσιρικόλης, ο Φλιτσκόρνος και η Άννα, ο Πύρρος και η Φλώρα, ο Τέλης και η Κίτσα ο Γρηγόρης και η          Εύη ξύνουν τις πληγές και τη μνήμη τους. . Αναφέρονται σε πάθη και αδυναμίες. Στην απρονοησία και τον φανατισμό. Σε όνειρα και προσδοκίες.  Σε συγκρούσεις και απογοητεύσεις. Στον πόνο και την ερήμωση της πόλης. Σε έρωτας που πόνεσαν αλλά και ξεπέρασαν τις αντιθέσεις.

    Το μυθιστόρημα είναι μια ιστορία για τις ανθρώπινες σχέσεις σε καιρούς εμφύλιας σύγκρουσης ,όπου επικρατεί η τυφλή βία.