Ο Ομπάμα και ο Τσίπρας, το ύφος και το ήθος

Ανήμερα του ξεσηκωμού το 1973 σήμερα, μια μέρα μετά την αναχώρηση του Ομπάμα. Και τι δεν έχει ειπωθεί. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχεδόν περιορίστηκαν στη γλώσσα του σώματος του πρωθυπουργό, στην ενδυματολογία του. Δικαίωμα του καθενός να έχει όποια άποψη θέλει. Αυτό, όμως, που προσπαθώ να καταλάβω είναι η υπερβολή. Κάποιοι είπαν πως το ύφος είναι το ήθος. Με άλλα λόγια, το ντύσιμο και ο τρόπος που χρησιμοποιεί το σώμα του ο πρωθυπουργός μας αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα. Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει. Υπάρχει η πολιτική για να ασκηθεί δικαιολογημένη ή υπερβολική κριτική στον πρωθυπουργό. Είναι όμως σήμερα στις κοινωνικές σχέσεις το ύφος καθρέφτης του ήθους; Στον δημόσιο χώρο υπάρχει αντιστοίχιση αυτών των δύο; Μήπως χρειάζεται να κοιτάξουμε καλύτερα στον καθρέφτη μας;; Πόσοι και πόσοι έχουν αποθεώσει την υποκρισία. Προσηνείς, ευγενείς ως δημόσια εικόνα αλλά κυνικοί και εγωπαθείς στην υποστήριξη των προσωπικών συμφερόντων; Δεν το γνωρίζουμε αυτό; Δεν το έχουν συναντήσει; Δεν μας έχουν πείσει πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός;Όσοι μας έφεραν στα χάλια που βιώνουμε ως χώρα δεν έχουν μια ευγενή καταγωγή; Δεν προέρχονται από τζάκια; Δεν κατέχουν απ' έξω και ανακατωτά το σαβουάρ βιβρ; Για τον τρόπο που κρατάμε τα πιρούνια; Για τον τρόπο που κοιτάμε τον άλλο; Δεν έχουν στο ρεπερτόριό τους λέξεις που χαϊδεύουν την κολακεία; Δεν είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες με το ατσαλάκωτο ύφος που σιδέρωσαν τη χώρα έχοντας μελιστάλακτο ύφος; Μέρες που είναι για ποια ταύτιση ύφους και ήθους μιλάμε;. Κάποιοι απ' αυτούς που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου φόρεσαν ακριβά κοστούμια. Τα ταγιέρ τους και οι τσάντες κοστίζουν μια περιουσία. Έμαθαν πώς να μιλάνε στις δεξιώσεις. Ξέχασαν όμως αυτά που τους ξεσήκωσαν. Θα τους προτιμούσα με λιγότερο Ζαμπούνη και περισσότερη συνέπεια. Και κάτι για τον Ομπάμα που είναι όντως fashion icion.Τον εκτιμώ προσωπικά. Θα προτιμούσα, όμως, να γέρνει ο ώμος του σακακιού του από το να γέρνουν ολόκληρες περιοχές από ανελέητους βομβαρδισμούς