omprela.jpg
EUROKINISSI/ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΤΖΙΑΡΗΣ
Κάθε φορά που γιορτάζεται μια μέρα αφιερωμένη σε πληθυσμιακές ομάδες ή σε κοινωνικά αιτήματα και περιβαλλοντικές ανάγκες χαίρομαι μα και μελαγχολώ. Είναι μια ελπίδα και υπενθύμιση της ανάγκης να δώσουμε περισσότερο χώρο. Μεγαλύτερη φροντίδα σε ανθρώπους και σε πράγματα που βάζουν χρώμα στη ζωή μας. Που απελευθερώνουν αισθήματα και συναισθήματα.
Την ίδια στιγμή νιώθω άβολα. Αισθάνομαι ένα σφίξιμο στον λαιμό. Θυμάμαι τα λόγια του μεγάλου θεωρητικού των τελετουργιών, του Τέρνερ. Χρησιμοποίησε τον όρο αντιδομή.
Είναι η άποψη, η πολιτισμική συμπεριφορά που προβάλλεται ως εναλλακτική οπτική και δράση απέναντι στην κυρίαρχη δομή. Η αντιδομή είναι ένας μηχανισμός εκτόνωσης. Για τις αδικίες και την αδιαφορία. Για να συνεχίσει ο ίδιος κύκλος. Για να μην αλλάξει τίποτε.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Πρόκειται για έναν τρόπο σκέψης που ανιχνεύεται σ’ όλες τις εποχές. Κλασικό είναι το παράδειγμα της γιορτής της μπάμπως. Τα τελευταία χρόνια επισκιάστηκε από την ημέρα της γυναίκας. Επί τα χείρω, θα προσέθετα. Μια ημέρα που κλείνει, τελευταία, με τσιμπούσια. Με το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας όμως η θέση της γυναίκας παραμένει ίδια. Συχνά χαλκεύονται χειρότερα δεσμά.
Ημέρα αφιερωμένη στην ποίηση η σημερινή. Γίνονται, δικαιολογημένα, σπουδαίες εκδηλώσεις. Με πολλούς τρόπους. Το αξίζουν οι ποιητές και η ποίηση. Είναι μια σημαντική δημιουργία. Πέρα απ’ αυτά, η ποίηση και οι ποιητές κατέχουν διακριτή θέση στο πολιτισμικό κεφάλαιο κάθε χώρας.
Στη χώρα μας δε η ποίηση έχει συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση της πολιτισμικής κληρονομιάς. Ομως με πνίγει η μελαγχολία. Με διακατέχει η συνείδηση πως όλα είναι τόσο λαμπερά και πληθωρικά, για να είναι αληθινά. Για να διαρκέσουν πολύ. Το συνειδητοποιώ την επόμενη μέρα. Το πρωί.
Αν η ποίηση ως τέχνη ανθεί τροφοδοτώντας την αγορά με ποιητικές συλλογές. Αν οι ποιητές καλούνται σε σχολεία και πνευματικά κέντρα. Αν γίνονται παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών και δίνονται βραβεία. Εχει χαθεί η ποιητικότητα. Κι αυτό είναι που αυξάνει τη μελαγχολία. Εχει εξαϋλωθεί η ατομική και κοινωνική ευαισθησία.
Οι πόλεις έχουν γίνει αβίωτες. Στις πόλεις θα εκφωνηθούν λόγοι για την αξία της ποίησης την ώρα που οι πόλεις αγριεύουν. Το περιβάλλον γίνεται αβίωτο. Καταστρέφεται.
Ημέρα ποίησης σήμερα. Καιρός να μιλήσουμε για την ποιητικότητα στις κοινωνικές σχέσεις. Για την ευγένεια. Για τον σεβασμό των πόλεων. Για την ασχήμια που μας περιζώνει. Για την αισιοδοξία. Για την ελπίδα που αναζητούμε. Ποιητικότητα χρειαζόμαστε. Κάθε μέρα.
* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου