Μονόλογος μιας γυναίκας η οποία, στην παιδική της ηλικία, στον καιρό
του εμφυλίου πολέμου, κάτω από τις συνθήκες και ανακατατάξεις της εποχής,
βρέθηκε πολιτική πρόσφυγας για πέντε χρόνια στην Ουγγαρία. Αναθυμάται εμμονικά
την περίοδο εκείνη, που δεν κατορθώνει να ξεπεράσει, και τελεί κατά καιρούς υπό
θεραπεία σε ένα ψυχιατρικό κατάστημα.
Σκηνοθεσία: Πάνος
Κυπαρίσσης | Ερμηνεύει: Βασιλική Σκάλκου
απόσπασμα
πύκνωσαν τα αεροπλάνα. Βομβάρδιααν και χάνονταν, μαύρα πουλιά στις χαράδρες...Ποιος θα σβήσει τούτη μνήμη; Ποιος θα μιλήσει για'κείνο το αίμα; Για τα σφαγεία που στήνονταν με το χάραμα, για τα παιδιά που κουβαλούσαν παιδιά να τα θάψουν.Ούτε ένα Ιούδας.Έρχονται ακόμη, αυτού, και παίζουν κρυφτό μες τον ύπνο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου