Σελίδες

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

Κώστας Καβανόζης, Τυχερό, μυθιστόρημα, Πατάκης 2017




Ο Κώστας Καβανόζης επιστρέφει  με το 5ο του βιβλίο. Μετά τη συλλογή διηγημάτων «Το Χαρτόκουτο» παρουσιάζει  τώρα ένα  μυθιστόρημα με τίτλο: «Το Τυχερό». Το όνομα το έχει πάρει από το Τυχερό του Έβρου από όπου κατάγεται, τόσο ο ίδιος, όσο και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας του. «Είναι και λίγο ένα παιχνιδάκι η λέξη Τυχερό που παραπέμπει στην τύχη του καθενός και των πρωταγωνιστών του βιβλίου.» δηλώνει στην ΕΡΤ Κομοτηνής ο συγγραφέας κι εξηγεί ότι πρόκειται για μια ιστορία που έχει να κάνει με τον αδερφό της γιαγιάς της, λεγόταν Βαγγέλης Βολοβότσης.
«Μια ιστορία που ξεκινάει από το 1922 και την έλευση του από την Ανατολική Θράκη. Ήταν μικρό παιδί τότε. Έγινε δάσκαλος, δούλεψε στα χωριά του Έβρου, παντρεύτηκε, έκανε ένα παιδί. Εντάχθηκε στο ΚΚΕ και με τον Εμφύλιο βρέθηκε στην Ουγγαρία. Η γυναίκα του με το παιδί του έμειναν πίσω και προσπαθούσαν επί σειρά ετών να τον επισκεφτούν εκεί.»
Το πρώτο δυστύχημα της Ολυμπιακής Αεροπορίας
Σύμφωνα με τον Κώστα Καβανόζη, ο θείος, η θεία, η οικογένειά τους γύρισαν στην Ελλάδα το 1981, εκείνος τους γνώρισε λίγα χρόνια μετά. «Πρόκειται για μια τραγική ιστορία, η οποία είναι δοσμένη μόνο μέσα από μαρτυρίες, ντοκουμέντα, πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Περιστρέφονται όλα γύρω από το πρώτο αεροπορικό δυστύχημα που έγινε στην Ελλάδα στις 29 Οκτωβρίου το 1959, το πρώτο δυστύχημα της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Η ιστορία κινείται γύρω από αυτό τον άξονα. Υπάρχει και η αφήγηση. Όμως βασίζεται  αποκλειστικά και μόνο σε πραγματικά γεγονότα και τα πρόσωπα που εμφανίζονται είναι όλα με τα αληθινά τους ονόματα.» δηλώνει ο κύριος Καβανόζης.
Μια ιστορία έχει αξία στο πως θα την πει κανείς
Μια αληθινή ιστορία που έγινε μυθιστόρημα. Πού εμφανίζεται η μυθοπλασία; Ρωτήσαμε τον δημιουργό για να απαντήσει στον τρόπο που είναι συνδυασμένα όλα τα στοιχεία της ιστορίας. «Δεν έχω τίποτα επινοημένο, όμως, ο τρόπος με τον οποίο έχουν συνδυαστεί αυτά δίνει και μια ώθηση στην αφήγηση. Μια ιστορία έχει αξία στο πως θα την πει κανείς κι έχω την ελπίδα ότι την είπα καλά.» δηλώνει ο εκπαιδευτικός-συγγραφέας, που πήρε το ρίσκο και μίλησε για κάτι προσωπικό, κοντινό, δικό του. Ελλοχεύει κάποιος κίνδυνος, υπήρχε όντως ρίσκο; τον ρωτήσαμε για να απαντήσει πως « Υπήρχε, αλλά ευτυχώς για μένα η ιστορία δεν κινήθηκε από μόνη της σε τέτοιου είδους κατευθύνσεις. Δεν χρειάστηκε να μπω σε διλήμματα. Μιλάω για ανθρώπους οι οποίοι εδώ και είκοσι χρόνια είναι εκλιπόντες. Εστιάζω σε άλλα πράγματα από αυτά που θα πείραζαν προσωπικά τον καθέναν. Γι αυτό και άνθρωποι που εμφανίζονται και μίλησαν δεν είχαν κανένα θέμα, ούτε να μιλήσουν ούτε να δημοσιευτούν αυτά που είπαν.».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου