ΑΠΟΚΡΙΕΣ, Ε ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ

Απόκριες στην κορύφωσή τους

Τέτοιες ημέρες η μνήμη μου αναζητά τα κομμάτια αυτών των ημερών. Φιάχνεται από διαφορετικές εικόνες από διάφορα σημεία της χώρας. Πρώτα απ’ όλα από το καρναβάλι των γυναικών στην Πρέβεζα. Η Ευανθά Νάνου έφυγε τελευταία απ’όλες και κάθε χρόνο τέτοια εποχή γινόταν άλλος άνθρωπος. Έπαιρνε την πόλη της Πρέβεζας στην πλάτη της. Ξεκίνησε ως πρωτοβουλία μερικών γυναικών, που ήθελαν να ντυθούνε αυτές τις ημέρες. Βρήκαν κι έναν άνδρα, τον Τάσο Γιαμά, και ξεκίνησαν. Χρόνο με το χρόνο φούντωσε κι άρχισαν να βγαίνουν κι άλλες γυναίκες, ώσπου οργανώθηκε, απέκτησε μορφή παρέλασης κι άρχισε να αναδεικνύεται σε ξεχωριστή εκδήλωση στη βορειοδυτική Ελλάδα. Η επιτυχία οιδήγησε τους συλλόγους γυναικών σε γειτονικές πόλεις να δανειστούν την ιδέα, με επιτυχία είναι αλήθεια. Ο χαμός όμως της Ευανθίας και οι αλλαγές στην κοινωνία αφαίρεσαν από το καρναβάλι από τον αυθορμητισμό. Στο μεταξύ οι νεότερες γενιές πρότειναν τη δική τους εκδήλωση. Το καρνιβαλικό κομιτάτο.

   Άλλες εικόνες μου είναι από τις οργιαστικές τελετουργίες του Έβρου. Τον Μπέη στο Διδυμότειχο, τον Βασιλιά στα Πετρωτά, κ.λπ. Ένας άλλος κόσμος που αναπαριστά την κοσμολογία του αγροτικού πολιτισμού. Το ίδιο και στον Τύρναβο με τους Φαλούς, όπου η πίστη στη γονιμική διάσταση της γιορτής παρασύρει πλέον γυναίικες και άντρες σ’ένα γλέντι.