Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020
Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020
Ευάγγελος Αυδίκος, Το κόκκινο της ασφάλτου, ΕΦΣΥΝ, 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020
Με το κόκκινο του αίματος είμαι, δηλώνει ο Ρίτσος. Είναι η αποδοχή της πυρπόλησης για το σώμα. Τα συναισθήματα που γίνονται καύσιμη ύλη για την αναγέννηση. Το κόκκινο στο Καστελόριζο ανεβάζει τους σφυγμούς. Το κόκκινο της πρόκλησης σε μια άσκηση ισορροπιών στο διπλωματικό πεδίο. Στο κόκκινο απειλεί ο ιός να φέρει τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία.
Μέσα σ’ όλα αυτά ένα διαφορετικό κόκκινο τρυπώνει στην ειδησεογραφία. Είναι το κόκκινο που βάφει την άσφαλτο στους δρόμους της χώρας. Η Κρήτη συνεχίζει να πληρώνει βαρύ τον φόρο αίματος στον Μινώταυρο της κεντρικής συγκοινωνιακής αρτηρίας. Κάθε τόσο και νέα θύματα. Κάθε φορά οι συνήθεις δηλώσεις που ξεχνιούνται αμέσως μετά.
Φταίνε πολλά. Η μέθη της ταχύτητας και η αίσθηση πως το κακό αφορά τους άλλους. Ο υπερτροφικός οδηγικός εγωισμός που δεν σέβεται τους άλλους. Θα μπορούσαν να προστεθούν κι άλλα. Οι δρόμοι σ’ όλη τη χώρα γέμισαν από εικονίσματα που μαρτυρούν τη σφαγή. Κάθε εικόνισμα και μια ιστορία για ξαφνικές απώλειες που θέρισαν ζωές, σακάτεψαν κορμιά, άφησαν πληγές σε ορφανά, στέρησαν γονείς από τα παιδιά και τη χώρα από νέους ανθρώπους με όνειρα.
Το αίμα που χύνεται στην άσφαλτο είναι μια παράλληλη πανδημία, που ζητάει συνεχώς νέο αίμα. Και αν στον κορονοϊό η επαγρύπνηση είναι αδιάλειπτη, οι απώλειες στους δρόμους ξεχνιούνται εύκολα. Απομένει μόνο ο μεγάλος πόνος στους συγγενείς. Οι επαρχιακοί δρόμοι έχουν εγκαταλειφθεί, συχνά σαρακοφαγωμένοι, στενοί. Ετοιμοι να βαφτούν με νέο αίμα.
Στους δρόμους εξελίσσεται ένας πόλεμος. Με πολλά θύματα, που πολλές φορές είναι νέοι, μέλη του ενεργού πληθυσμού. Κι όμως, δεν ιδρώνει το αυτί μας. Για τις ευθύνες εκείνων που αφήνουν τους δρόμους να σκοτώνουν ανθρώπους. Για τους ανευθυνοϋπεύθυνους που αποποιούνται τις ευθύνες τους.
Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι ο νομός της Πρέβεζας. Χωρίς θύμα από την πανδημία. Με έξι νεκρούς όμως μέσα σε πέντε μέρες. Οι τέσσερις απ’ αυτούς πάρα πολύ νέοι. Θύματα αυτοκινητικών δυστυχημάτων στις δύο εθνικές οδούς: τέσσερις στην παραλιακή εθνική προς Ηγουμενίτσα και δύο στην αντίστοιχη προς Ιωάννινα, λίγο πριν από τη Φιλιππιάδα. Εύκολη η μετάθεση των ευθυνών στα θύματα. Νίπτομεν τας χείρας μας και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ενας νομός που το παραλιακό του μέτωπο υπερπροβλήθηκε για την παραλία του. Δικαίως.
Ουδείς όμως ζήτησε ευθύνες απ’ αυτούς που άφησαν τους πολίτες απροστάτευτους. Καθένας/μία είναι κι ένα ενδεχόμενο θύμα του Μολώχ της ασφάλτου. Ανθρωποι και τόπος που ζουν ακόμη στον Μεσαίωνα των οδικών αρτηριών. Αυτοδιοικητική εξουσία και κοινοβουλευτική -μηδέ της υπουργικής εξαιρουμένης
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020
Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020
Κέλλη Κρητικού , Ο Πέτρος Μάρκαρης («Ο φόνος είναι χρήμα», εκδ. Κείμενα), μιλάει στην Athens Voice για τον Χαρίτο, την Αγία Σοφία, τον κορωνοϊό, τα βιβλία.«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/culture/book/680660_petros-markaris-i-pandimia-den-allaxe-tin-kathimerinotita-moy»
Το φαινόμενο Πέτρος Μάρκαρης ξέρει πώς να διατηρεί το
ενδιαφέρον του συνομιλητή του αμείωτο, με την αφοπλιστική του ειλικρίνεια και
αμεσότητα, αλλά και με τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις του για τη νέα
κανονικότητα, το σύγχρονο πολιτικό τοπίο αλλά και το αστυνομικό μυθιστόρημα. Με
αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του νέου του μυθιστορήματος «Ο φόνος είναι
χρήμα» από τις εκδόσεις Κείμενα, μίλησε στην Athens Voice για το πώς βιώνει ο
Κώστας Χαρίτος τη νέα εποχή, για τις ανησυχίες του, για την Αγία Σοφία και
φυσικά για το βιβλίο και τους συγγραφείς που ξεχωρίζει.
Νέα εποχή, νέα ήθη, νέες συνήθειες. Πώς βιώνει αυτές τις
αλλαγές ο Πέτρος Μάρκαρης και πώς ο Κώστας Χαρίτος;
Θα μπορούσα να σας πω ότι η πανδημία δεν άλλαξε την
καθημερινότητα μου, πέραν της προσοχής και των προφυλάξεων που παίρνω. Κατά τα
άλλα, επειδή δουλεύω στο σπίτι, συνεχίζω το ημερήσιο πρόγραμμα εργασίας μου,
όπως και πριν από τον κορωνοϊό. Ευτυχώς είχα την τύχη να απολαμβάνω για ένα
μεγάλο διάστημα την παρέα του αστυνόμου Χαρίτου, επειδή ένα μεγάλο μέρος του
τελευταίου μυθιστορήματος μου «Ο φόνος είναι χρήμα» το έγραψα στη διάρκεια της
πανδημίας. Όσο για τον Κώστα Χαρίτο, συνεχίζει και αυτός την καθημερινότητά
του, αλλά αντιμετωπίζει μια αυξημένη πίεση από την Αδριανή, τη γυναίκα του, η οποία
έχει τρομοκρατηθεί από τον ιό, και τον ελέγχει σε κάθε του βήμα.
Είμαστε σε θέση αυτή τη στιγμή να κάνουμε μια ήρεμη
αποτίμηση της νέας πραγματικότητας; Πόσο ευοίωνο είναι το μέλλον στα μάτια σας
για την ελληνική οικονομία και κοινωνία;
Δεν είναι εύκολο να κάνεις μια ήρεμη αποτίμηση σε περίοδο
διαρκούς αναστάτωσης. Μπορεί, όμως, να επιχειρήσει κανείς κάποιες διαπιστώσεις.
Η πρώτη είναι η εργασία από το σπίτι, μέσω διαδικτύου. Εύχομαι να κάνω λάθος,
αλλά φοβάμαι ότι ήρθε για να μείνει. Βολεύει κυρίως τις επιχειρήσεις, γιατί
μειώνει το κόστος. Ο εργασιακός χώρος είναι, ωστόσο, και ένας κοινωνικός χώρος
και η μείωση ή η κατάργησή του θα επιφέρει μεγάλο πλήγμα στον κοινωνικό ιστό
και στην κοινωνική συνείδηση. Φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε να επιβεβαιώσουμε αυτό
που είχε πει κάποτε η Μάργκαρετ Θάτσερ: «Δεν υπάρχει κοινωνία. Υπάρχουν μόνο
οικογένειες και άτομα». Το άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι η άρνηση της ύπαρξης
του κορωνοϊού, κυρίως από τους νέους και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή η άρνηση,
όμως, εκτός από τα προβλήματα που δημιουργεί στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού,
σηματοδοτεί και μια τάση φυγής από την πραγματικότητα. Αντί να παλεύουμε το
πρόβλημα, αρνούμαστε την ύπαρξή του. Αυτή η τάση φυγής δεν είναι καλό σημάδι
ούτε για τους νέους, αλλά ούτε και για το μέλλον.
Αυτή η νέα κανονικότητα πιστεύετε ότι θα επιφέρει αλλαγές
και στον χώρο του βιβλίου;
Είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα, γιατί δεν
μπορούμε να αξιολογήσουμε τις τάσεις του αναγνωστικού κοινού μέσα στην
πανδημία. Πολλές αλλαγές στη διακίνηση του βιβλίου, όπως οι παραγγελίες μέσω
του διαδικτύου, ήρθαν νωρίτερα από τον κορωνοϊό. Από μια άποψη, ωστόσο, το
βιβλίο είναι τυχερό, αν συγκριθεί με τις τέχνες που απαιτούν την παρουσία του
κοινού, όπως το θέατρο ή ο κινηματογράφος.
Τα βιβλία σας έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες.
Αισθάνεστε ότι στην Ελλάδα έχετε εισπράξει το εύρος της επιτυχίας σας στον ίδιο
βαθμό με το εξωτερικό;
Ασφαλώς και με το παραπάνω. Το αναγνωστικό κοινό δείχνει ένα
έντονο και διαρκές ενδιαφέρον για τα βιβλία μου, του οποίου το πιο πρόσφατο
παράδειγμα είναι το τελευταίο μυθιστόρημά μου. Δεν έχω κανένα λόγο να
παραπονούμαι.
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα οφείλει να είναι και ένα
πολιτικοκοινωνικό βιβλίο;
Ξέρετε, πολύ συχνά νομίζουμε ότι ανακαλύψαμε την Αμερική. Η
σχέση της αστυνομικής πλοκής με το κοινωνικό μυθιστόρημα ξεκίνησε με το αστικό
μυθιστόρημα του 19ου αιώνα. Πολλά μυθιστορήματα εκείνης της περιόδου είχαν ως
αφετηρία μια αστυνομική πλοκή, όπως οι «Άθλιοι» του Ουγκώ, το «Έγκλημα και
Τιμωρία» και οι «Αδελφοί Καραμαζόφ» του Ντοστογιέφσκι, αλλά και μυθιστορήματα
του Μπαλζάκ και του Ζολά. Οι συγγραφείς αυτοί χρησιμοποίησαν την αστυνομική
πλοκή ως αφετηρία, για να ασχοληθούν με την κοινωνία της εποχής τους. Κάτι
παρεμφερές κάνουμε και εμείς σήμερα.
Στο νέο σας μυθιστόρημα «Ο φόνος είναι χρήμα», οι κεντρικοί
ήρωες είναι δύο. Τι σας ώθησε σε αυτή την αλλαγή;
Οι δυο παράλληλες ιστορίες, που αφηγείται το μυθιστόρημα,
απαιτούσαν αντίστοιχα και δύο αφηγητές. Βέβαια, οι δυο ιστορίες ενώνονται στο
τέλος του μυθιστορήματος. Εκείνο που για μένα έχει ενδιαφέρον είναι η πιο
έντονη παρουσία και εμπλοκή της οικογένειας του Χαρίτου στην υπόθεση του
μυθιστορήματος.
Εκδόσεις Γαβριηλίδης: Μια δυνατή και μακροχρόνια σχέση. Ένα
μεγάλο κεφάλαιο στη συγγραφική σας πορεία.
Ο θάνατος του εκδότη μου Σάμη Γαβριηλίδη ήταν για μένα μια
πολύ μεγάλη απώλεια. Δεν έχασα μόνον τον εκδότη μου, αλλά και έναν επιστήθιο
φίλο. Όλη η περίοδος της συγγραφικής πορείας μου ως συγγραφέα αστυνομικών
μυθιστορημάτων, αλλά και η έκδοση του πιο σημαντικού για μένα μεταφραστικού
έργου μου, που είναι ο «Φάουστ» του Γκαίτε, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον
Σάμη Γαβριηλίδη και τη στενή φιλία μας.
Τι ξεχωρίσατε στις εκδόσεις Κείμενα που πλέον εκδίδουν τα
βιβλία σας;
Ίσως προσέξατε ότι το τελευταίο μυθιστόρημα μου είναι
αφιερωμένο στη μνήμη των δυο εκδοτών μου. Μίλησα ήδη για τον Σάμη Γαβριηλίδη. Ο
πρώτος εκδότης μου ήταν ο Φίλιππος Βλάχος, με τον οποίο ξεκινήσαμε μαζί τη
σταδιοδρομία μας μέσα στη χούντα, εκείνος ως εκδότης και εγώ ως συγγραφέας. Τα
πρώτα έργα μου, μεταφραστικά και θεατρικά εκδόθηκαν από τις εκδόσεις «Κείμενα»
του Φίλιππου Βλάχου, ο οποίος υπήρξε και ένας από τους καλύτερους φίλους, που
είχα στη ζωή μου. Είναι για μένα μεγάλη παρηγοριά, μετά τον θάνατο του Σάμη
Γαβριηλίδη, αλλά και μεγάλη χαρά να επιστρέφω σε προχωρημένη ηλικία στον
εκδοτικό οίκο από τον οποίο ξεκίνησα: στις εκδόσεις «Κείμενα», που
ξαναγεννήθηκαν χάρηστον γιο του Φίλιππου, τον Φοίβο Βλάχο.
Γεννηθήκατε στην Κωνσταντινούπολη. Πώς έγραψαν μέσα σας τα
πρόσφατα γεγονότα με την Αγία Σοφία;
Ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για μένα. Ξέρετε, όταν έχετε
μεγαλώσει ως Ρωμιός, όπως λέμε εμείς τους Κωνσταντινουπολίτες, η Αγία Σοφία
είναι το σύμβολο που σφραγίζει τη διαδρομή των προγόνων σας, αλλά και τη δική
σας σε αυτή την ιστορική πόλη. Από την άλλη, όμως, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας
σε μουσείο συμβόλιζε ταυτόχρονα τη συνύπαρξη δύο θρησκειών στον ίδιο χώρο και
έδινε ένα μήνυμα συνύπαρξης και συμφιλίωσης. Όλα αυτά διαγράφηκαν με την
επιστροφή στην εποχή του Μωάμεθ του Πορθητή και έδωσαν ταυτόχρονα το μήνυμα ότι
η κατάκτηση είναι πιο σημαντική από τη συμφιλίωση. Τη συνέχεια τη βλέπετε επί
της τηλεοπτική
Τι σας φοβίζει/ανησυχεί περισσότερο στο σύγχρονο πολιτικό
τοπίο, όπως διαμορφώνεται παγκοσμίως;
Πολλά με ανησυχούν. Καταρχήν το ολοένα εντεινόμενο παιχνίδι
του λαϊκισμού, το οποίο χρησιμοποιούν πια και ηγέτες μεγάλων χωρών. Αρκεί να
ρίξετε ένα βλέμμα στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο λαϊκισμός κερδίζει κάθε
μέρα και περισσότερο πολιτικό χώρο και περισσότερη πειθώ στην εποχή μας. Το
δεύτερο που με ανησυχεί είναι η συνεχώς διευρυνόμενη απόσταση μεταξύ πλούτου
και φτώχιας, η οποία είναι εξάλλου και η κυριότερη αιτία ανόδου του λαϊκισμού
και της άκρας δεξιάς. Το τρίτο που με ανησυχεί πολύ είναι η κατάρρευση των
μεσαίων στρωμάτων. Τα μεσαία στρώματα δεν είναι μόνο η ραχοκοκαλιά της
οικονομίας σε πολλές χώρες, όπως π.χ. στην Ελλάδα. Είναι και η ραχοκοκαλιά του συστήματος
της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Παρακολουθεί ο Πέτρος Μάρκαρης τηλεοπτικές αστυνομικές
σειρές στο Netflix ή σε άλλες πλατφόρμες;
Θα σας απογοητεύσω, αλλά δεν παρακολουθώ αστυνομικές σειρές.
Δεν ξέρω, αν οφείλεται στην ηλικία μου, αλλά προτιμώ να διαβάζω αστυνομικά
μυθιστορήματα.
Σίγουρα υπάρχουν από τη νέα γενιά Ελλήνων και ξένων
συγγραφέων κάποιοι που σας έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον. Θα μοιραστείτε μαζί
μας κάποια ονόματα;
Από τους Έλληνες διαβάζω με ενδιαφέρον τα μυθιστορήματα του
Δημήτρη Σίμου. Μου αρέσει, επίσης, η Χίλντα Παπαδημητρίου. Τώρα, για τους
ξένους η διάκριση αυτή δεν έχει νόημα. Πέραν των κλασικών της εποχής μας, όπως
ο Μονταλμπάν και ο Καμιλλέρι, διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον τα μυθιστορήματα του
Λεονάρντο Παδούρα, αλλά και άλλων συγγραφέων της Λατινικής Αμερικής, όπως π.χ.
ο Ερνέστο Μάγιο και ο Έλμερ Μεντόζα.
Ο Κώστας Χαρίτος ετοιμάζεται να δουλέψει σε συνθήκες
καραντίνας στο επόμενο μυθιστόρημά σας;
Για την ώρα δουλεύει σε συνθήκες καραντίνας σε ένα διήγημα
που γράφω. Τώρα αν θα συνεχίσει και με μυθιστόρημα, αυτό δεν το ξέρω
ακόμα.
«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/culture/book/680660_petros-markaris-i-pandimia-den-allaxe-tin-kathimerinotita-moy»
Έμυ Ντούρου, προτάσεις
|
|
|
|
|
|
|
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020
ΔΙΚΤΥΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Για την υπεράσπιση της δημοκρατίας
Ύστερα από
πέντε χρόνια η δίκη της Χρυσής Αυγής φτάνει στο τέλος της κι όσοι υπήρξαν
φυσικοί-ηθικοί αυτουργοί των δολοφονικών ενεργειών σε βάρος των Αιγύπτιων
αλιεργατών, των μελών του ΠΑΜΕ και του Παύλου Φύσσα έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών
τους. Πιστεύουμε ότι η δικαιοσύνη θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα
ανταποκριθεί στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, αρνούμενη να δικαιώσει τη
φασιστική βία και να ξεπλύνει την εγκληματική φυσιογνωμία της οργάνωσης. Δεν
τρέφουμε αυταπάτες ότι το αυγό του φιδιού που εκκολάπτεται εδώ και πολλά χρόνια
θα εκλείψει με μια δικαστική απόφαση, αλλά είμαστε πεπεισμένοι ότι στην
προκειμένη περίπτωση η αυστηρή τιμωρία θα αποτελέσει μια σημαντική νίκη για τη
δημοκρατία.
Ως Δίκτυο
Λογοτεχνών θεωρούμε ότι ειδικά σήμερα η δημοκρατία έχει ανάγκη και από τέτοιες
νίκες.
1.
Αγυιώτη Κατερίνα
2.
Αδαλόγλου Κούλα
3.
Αθανασιάδου Φανή
4.
Ακρίβος Κώστας
5.
Αλεξόπουλος Βαγγέλης
6.
Αναστασοπούλου Ελένη
7.
Ανδρουλάκης Αλέξανδρος
8.
Αποστολίδου Χαρούλα
9.
Ασημακοπούλου Κατερίνα
10.
Ατσόγλου Κατερίνα
11.
Αυδίκος Βαγγέλης
12.
Βαγιώτη Θεοδώρα
13.
Βαλκανάς Αλέξανδρος
14.
Βασιλειάδης Βασίλης
15.
Βασιλοπούλου Φωτεινή
16.
Βελιβασάκη Γεωργία
17.
Βορδός Βαλάντης
18.
Βουγιουκλής Θωμάς
19.
Βούλτος Γιάννης
20.
Βρεττός Σπύρος
21.
Γαρουνιάτης Χάρης
22.
Γεωργαντοπούλου Ντίνα
24.
Γκόζης Γιώργος
25.
Γκόντης Τάκης
26.
Γώγος Θάνος
27.
Δαλακούρα Βερονίκη
28.
Δενδρινός Γεράσιμος
29.
Δερμάνη Βίκυ
30.
Δημητριάδου Διώνη
31.
Διαβάτη Αρχοντούλα
32.
Διαμαντοπούλου Μαρία
33.
Δούκα Μάρω
34.
Δούμου Στέλλα
35.
Ευθυμίου Κυριάκος
36.
Ζαρκαδούλα Λίνα
37.
Ζάχαρη Ελένη
38.
Θάνογλου Ελευθερία
39.
Θεοδωρίδης Πέτρος
40.
Θεοχάρης Χ. Γιώργος
41.
Ιντζές Στάθης
42.
Καϊτατζή-Χουλιούμη Δέσποινα
43.
Καλαντίδου Βάσω
44.
Καμπάκη-Βουγιουκλή Πηνελόπη
45.
Καναβούρης Κώστας
46.
Κανελλόπουλος Θοδωρής
47.
Καραγιαννόπουλος Κωνσταντίνος
48.
Καραντώνη Χριστίνα
49.
Καρσαμπά Κυριακή
50.
Καρυωτάκη Ισμήνη
51.
Κασαπίδης Γιώργος
52.
Κατσακός Ζαχαρίας
53.
Κατσογιάννου Μαριάννα
54.
Κεντρωτής Γιώργος
55.
Κιοσσές Σπύρος
56.
Κλαίρη Παπαμιχαήλ
57.
Κοντολέων Μάνος
58.
Κοσμά Αφροδίτη
59.
Κοσμά Ελένη
60.
Κόσυβας Θάνος
61.
Κουβάτα Δήμητρα
62.
Κουγιουμτζή Μαρία
63.
Κουλούρη Μαρία
64.
Κουτρουμπάκη Εύη
65.
Κουτρουμπάκης Κώστας
66.
Κουτσουμπέλη Χλόη
67.
Κοφτερού Ελένη
68.
Κυριαζής Γιάννης
69.
Κωνσταντινίδης Κώστας
70.
Κωτόπουλος Τριαντάφυλλος
71.
Λάζαρης Νίκος
72.
Λάλου Αγγελική
73.
Λάτσαρη Μαρία
74.
Λιθοξοΐδης Στέλιος
75.
Λίλλης Γιώργος
76.
Λιόντη Μέρη
77.
Λουκίδου Ευτυχία Αλεξάνδρα
78.
Λουκόπουλος Κωνσταντίνος
79.
Μαγριπλής Δημήτρης
80.
Μάκη Κωστούλα
81.
Μανιός Δημήτρης
82.
Μαριανός Αγγελής
83.
Μαρίνος Διονύσης
84.
Μαρκοπούλου Μαριάνθη
85.
Μπλάνας Γιώργος
86.
Μπογιάννου Ευγενία
87.
Μπόζενμπεργκ Ζωή
88.
Νεοκλέους Εύα
89.
Νικηφόρου Τόλης
90.
Νικολαΐδης Παναγιώτης
91.
Ντούξη Ελένη
92.
Οικονόμου Χ. Γιώργος
93.
Οφλίδη Καλαϊτζή Λένα
94.
Παπαγεωργίου Μαργαρίτα
95.
Παπαδημητρίου Σαμοθράκη Μάγδα
96.
Παπαδόπουλος Θεοχάρης
97.
Παπαδοπούλου Ελένη
98.
Παπαθανασίου Κώστας
99.
Παπουτσοπούλου Μαριάννα
100.
Παραδεισανού Ειρήνη
101.
Πάσχος Γιάννης
102.
Πελασγός Στέλιος
103.
Πετροπούλου Κουντούρη Ρένα
104.
Πλιάκου Μαριάννα
105.
Πολέντας Μανόλης
106.
Πολύβιος Πρόδρομος
107.
Ποσάντζη Παρασκευή
108.
Πρεβεδουράκης Γιώργος
109.
Πριοβόλου Ελένη
110.
Ροδοκαλάκη Μαρία
111.
Σακαλής Γρηγόρης
112.
Σαρηγκιόλης Θοδωρής
113.
Σταμπόγλης Σταύρος
114.
Στεφανάκη Καίτη
115.
Στούπας Ιωάννης
116.
Σωμαράκης Μίνως
117.
Τουμαζή Έλενα Ρεμπελίνα
118.
Τουμανίδης Χρήστος
119.
Τρωαδίτης Δημήτρης
120.
Τσεκούρας Δημήτρης
121.
Τσιλιβάκη Άντα
122.
Τσοκόνα Ιώ
123.
Τσούβα Λίλια
124.
Φάντη Χρύσα
125.
Φλουρής Χρήστος
126.
Φουσταλιεράκη Μαρία
127.
Φώτη Αικατερίνη
128.
Χατζημωυσιάδης Παναγιώτης
129.
Χατζηνικόλα Τσαμπίκα
130.
Χλωπτσιούδης Δήμος
131.
Χριστοδούλου Βάσω
132.
Χριστοδούλου Δήμητρα
133.
Χριστόπουλος Δημήτρης
134.
Χρυσοστομίδου Βάσω