Ευάγγελος Αυδίκος, Το αστέρι των Χριστουγέννων, ΕΦΣΥΝ, 22 Δεκεμβρίου 2020

 Οι φετινές γιορτές είναι διαφορετικές. Ακόμη κι από το περασμένο Πάσχα, που για πρώτη φορά γιορτάσαμε σε συνθήκες πανδημίας. Ηταν πιο ανάλαφρη η διάθεση, οι περισσότεροι, μη εξαιρουμένης της πολιτικής διαχείρισης, το αντιμετώπισαν ως μια ιδιότυπη, παιγνιώδη συνθήκη, που θα εξαϋλωνόταν με τον ερχομό του καλοκαιριού.

Ομως, οι κομπορρημονούντες διαψεύστηκαν. Ο ιός επέστρεψε οξύτερος και η διάθεση των πολιτών άρχισε να βυθίζεται. Είμαστε λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, τη μεγάλη γιορτή του χειμώνα. Τα άλλα χρόνια γινόταν αφορμή για ένα διάλειμμα. Για ένα ταξίδι στο όνειρο. Οι μεγάλοι να ξαναγίνουν παιδιά μέσα από τα μάτια των παιδιών και των εγγονών τους.

Φέτος, ο παρατεταμένος κορονοχειμώνας δεν αφήνει περιθώρια για ανεμελιά. Τουλάχιστον σε όσους βιώνουν οικονομική στενότητα. Δεν τους αφήνουν οι απλήρωτοι λογαριασμοί αλλά και η έγνοια των αγαπημένων τους που θα γιορτάσουν χώρια. Γιορτές απομόνωσης θα είναι.

Ωστόσο, τα Χριστούγεννα είναι ταυτισμένα με τους τρεις μάγους και το λαμπερό αστέρι. Είναι αυτό που φωτίζει και καθοδηγεί την πορεία τους. Να συναντηθούν με το άγνωστο που υπόσχεται να καλυτερέψει η αυριανή ημέρα. Που θα μπορέσει να μαλακώσει την ψυχή και να σηκώσει την πέτρα που βαραίνει την καρδιά.

Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας (Λειβαδίτης), τα ποιήματα λένε πάντα την αλήθεια του ονείρου. Ο καθένας ας απλώσει το χέρι να πιάσει το αστέρι να το τοποθετήσει στη δική του ζωή. Ας το ονοματίσει όπως θέλει, μπορεί να δώσει σάρκα στις προσωπικές ελπίδες, στην οικογενειακή χαρά. Μπορεί να γίνει συντροφιά για τους μοναχικούς, για τους ανέστιους. Να οπλίσει με αντοχή τους πάσχοντες. Γιατί αυτό είναι τα Χριστούγεννα, πέρα από τη θρησκευτική διάσταση. Κι γι’ αυτό η λογοτεχνία έδωσε αριστουργηματικές σελίδες.

Χρειαζόμαστε το παραμύθι, το όνειρο για όσα δεν καταφέραμε, να μαλακώσουμε τις πληγές, να ταξιδέψουμε στη χώρα της ουτοπίας. Να μολογήσουμε πως ξεστρατίσαμε. Κάναμε τα ταξίδια σε εξωτικά νησιά και σε χιονοδρομικά κέντρα σκοπό που θέρμαινε τη ζωή μας. Και ήρθε η ώρα της αποκάλυψης. Χάθηκε η υλική ευμάρεια. Καιρός να επιστρέψουμε στα μόνιμα αγαθά. Στα αγαπημένα μας πρόσωπα και στις μικρές χαρές της καθημερινότητας.

Το αστέρι των φετινών Χριστουγέννων είναι ένας άλλος κόσμος για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Εγνοια για όλους. Για όλους αυτούς που αντιμετωπίζουν την κοινωνική αναλγησία. Ενας κόσμος χωρίς αρρώστια. Χωρίς φόβο.

Κορονοχριστούγεννα λοιπόν. Το αστέρι τους μάς οδηγεί. Να γίνουμε οι ίδιοι μάγοι για τους δικούς μας αλλά και τον διπλανό. Γιατί αν περιμένουμε από τους μάγους με τα λαχούρια, μπορεί να ξεχαστούν στον δρόμο. Ισως είναι μια ευκαιρία να κλειδώσουμε τους εξωτερικούς εφιάλτες έξω από το σπίτι. Καλές γιορτές.