Ευάγγελος Αυδίκος, Η κυτταρίτιδα της πατρίδος μου, ΕΦΣΥΝ, 8 Ιουνίου 2021

 

Με βρήκε η φράση στον σταυρό, την ώρα που άλεθα στο μυαλό μου διάφορα θέματα και τίτλους για τον βδομαδιάτικο, τετρακο-εικοσάρικο οβολό μου στην «Εφ.Συν.». Επεσε το βλέμμα πάνω στην αξιοσημείωτη πολλαπλή συμμετοχή του Ντίνου Σιώτη και στην εφημερίδα, εύχομαι να συνεχιστεί, ο ποιητικός του σχολιασμός προσθέτει μια παιγνιώδη σπιρτάδα.

Διατρέχει, ωστόσο, τον κίνδυνο ο ποιητής να αποκτήσει έναν απροσδόκητο σύμμαχο, την από Βορρά πολιτεύτρια. Που ενδεχομένως θεωρήσει πως οι απόψεις της για το «απεχθές» της γυναικείας κυτταρίτιδας δικαιώνονται (;), με τρόπο μάλιστα έμμετρο. Δεν θα είναι βεβαίως η πρώτη φορά που ο αποφθεγματικός λόγος θα κοπεί στα πατρόν όσων αντιμάχονται την ουσία του.

Εχει δίκιο ο ποιητής. Η κοινωνική και πολιτισμική κυτταρίτιδα έχει τρυπώσει παντού. Κυρίως στα μυαλά και στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Που έχουν γίνει ανάλγητοι αφήνοντας εκτεθειμένους τους αδύναμους στις ορέξεις των ισχυρών. Η κοινωνική κυτταρίτιδα γίνεται ασυδοσία. Η έξοδος από την εξάμηνη καραντίνα έφερε στην επιφάνεια τη φράση «τα σπασμένα». Αρκετές επαγγελματικές κατηγορίες έχουν σταθερά προσανατολισμένο το βλέμμα τους στην πιστωτική κάρτα του πελάτη. Για να βγάλουν τα σπασμένα. Πρώτα απ’ όλα τα σουπερμάρκετ. Οι τιμές ανεβαίνουν καθ’ ύψος, κατά βούληση και κατά ριπάς. Στα βενζινάδικα οι τιμές ψηλώνουν, να βγάλουν τα σπασμένα, λένε κι αυτοί. Το ίδιο γίνεται με τις ναυτιλιακές μεταφορές και τα λεγόμενα μπιτσόμπαρα. Να βγάλουν τα σπασμένα, επαναλαμβάνουν κι αυτοί.

Η φράση «τα σπασμένα» γίνεται η κυτταρίτιδα της κοινωνικής αναλγησίας. Η κυτταρίτιδα του παρτάκια, που αδιαφορεί για τα σπασμένα. Μοιάζουν με όλους εκείνους που πήγαιναν στα πολιτιστικά κέντρα στη μεταπολιτευτική περίοδο αφήνοντας πίσω τους σωρούς πιάτων.

Η κυτταρίτιδα απλώνεται παντού. Ακόμη και στο μέλλον. «Κάνω αποτρίχωση στο απρόβλεπτο μέλλον», να κάνει προσπελάσιμο το ταξίδι. Οι ποιητές αγωνιούν, επισημαίνουν. Ομως, οι αποφάσεις ανήκουν σ’ αυτούς που διευκολύνουν την επέκταση της κυτταρίτιδας στις πολιτισμικές νοοτροπίες, στις κοινωνικές σχέσεις, στο επαγγελματικό μέλλον των νεότερων γενιών, που φαίνεται να έχει γίνει αδιάβατος λόγγος.

Η κυτταρίτιδα έχει επεκταθεί παντού. Στην εκπαίδευση που πορεύεται χωρίς σχέδιο. Ή μάλλον που προετοιμάζει ένα πλαστικό μέλλον. Με αβεβαιότητα και μέλλον συσκευασμένο σε χρονομερίδες. Στα βουνά που κερατώνονται με τις φτερωτές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Που αποκτούν ουρά διαβόλου και διαστρέφουν τις προθέσεις και βιάζουν τις λέξεις.

Η κυτταρίτιδα διαχέεται, με αυξανόμενη ένταση, στα λεγόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πλαστικά χαμόγελα και ενίοτε υποβάθμιση ή αποσιώπηση της βασικής τους υποχρέωσης. Της πολυδιάστατης ενημέρωσης του πολίτη. Είναι κι αυτά συμμέτοχα στην επέκταση της κυτταρίτιδας. Γιατί τι άλλο είναι η κυτταρίτιδα από υποδόρια διάταση του συνδετικού ιστού; Της χαλάρωσης της κοινωνικής συνείδησης. Της διάδοσης του λίπους του ατομικισμού.