Ευάγγελος Αυδίκος, Ψηλά βουνά, δεν μας ακούτε, ΕΦΣΥΝ, 1 Φεβρουαρίου 2022

 

Θα πάρω τα βουνά. Σε κάθε τηλεφώνημα, τον τελευταίο καιρό, ο φίλος έκλεινε το τηλέφωνο με τη φράση αυτή. Οι λέξεις συνοδεύονταν από έναν βαθύ αναστεναγμό που γαρνίριζε τον αποχαιρετιστήριο λόγο με αμηχανία.

Η φράση είναι κοινότοπη, χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που η ζωή στον κάμπο, στις οργανωμένες κοινωνικές ομάδες, προκαλεί δυσανεξία. Που συμβαίνουν πράματα και θάματα. Ο φίλος δυσφορούσε τον τελευταίο καιρό, με την τάση να εστιάζουμε στο δάχτυλο, όχι σ’ αυτό που δείχνει. Ενίοτε επικρίνεται αυτός/ή που αποκαλύπτει ένα είδος δυσοσμίας και ανορθογραφίας: πολιτισμικής, κοινωνικής, πολιτικής. Κι έτσι το έρμο το δάχτυλο γίνεται ο θύτης. Που ταράσσει την κοινωνική μας νιρβάνα. Εντολή: κόψτε το δάχτυλο.

Κι αυτό, τρομαγμένο, φοβισμένο και απογοητευμένο, γυρίζει την πλάτη του στην αποφορά. Θα πάρω τα βουνά. Να σιωπήσει, με άλλα λόγια. Σε δύσκολες εποχές, ο Σεφέρης δεν σιώπησε. Το 1943. Τότε που οι δρόμοι της Αθήνας, ιδίως, γέμισαν σκελετωμένα πτώματα. Η πείνα θέριζε και ο μαυραγοριτισμός άνθιζε. Γεμίζοντας το κεμέρι με κέρδη βρόμικα. Ο Σεφέρης είχε εναποθέσει τις ελπίδες του στα βουνά.

Ογδόντα χρόνια μετά, η σχέση μας με τα βουνά άλλαξε. Είναι εκείνα, πλέον, που χρειάζονται βοήθεια. Αν ζούσε ο Σεφέρης, θα άκουγε τον πόνο τους. Κάμποι, δεν ακούτε τα βουνά. Αν άκουγαν τα κερατωμένα βουνά, θα μπορούσαν να νιώσουν τον συγκλονισμό τους. Οι ειδικοί απεφάνθησαν. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Πέντε βουνά είναι αυτά που μπορούν να μείνουν απάτητα. Να προστατευθούν από την ανθρώπινη ακηδία.

Τα υπόλοιπα μπορούν να κερατωθούν. Κι έτσι, να εκσυγχρονίσουμε το γνωστό δημοτικό τραγούδι «εσείς βουνά του κερατά». Οι κτηνοτρόφοι λιγόστεψαν, το κρέας εισάγεται. Σε πολλά βουνά έχουν αραιώσει τα κυπριά. Ο γνωστός ήχος του κτηνοτροφικού βίου έχει ελαχιστοποιηθεί. Με τον καιρό, ολοένα πιο πολύ, ακούγεται ο ήχος της πόλης, με τα πελώρια τέσσερα επί τέσσερα που οργώνουν τα βουνά, αναζητώντας την καλύτερη θέα για μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τα υπόλοιπα βουνά παραδίδονται σε οργανωμένο κεράτωμα. Στον βιασμό τους. Για να υπάρξει ένα πρόσκαιρο όφελος. Αδιαφορώντας για τον κόσμο του βουνού. Την αισθητική. Οσα βουνά έχουν κερατωθεί. Οσα ένιωσαν στις κορφές τους τον βιασμό με τις φτερωτές. Μοιάζουν με εσταυρωμένους που ανέβηκαν στον σταυρό του μαρτυρίου τους για λίγα αργύρια.

Ποιος να ακούσει τα βουνά. Ποιος να νιώσει τον πόνο τους. Τα μελίσσια, τα πουλιά, όλος ο ζωικός τους κόσμος δεν έχει φωνή. Τα πούλμαν που ανεβαίνουν γκαστρωμένα στους ξενώνες των βουνών; Ετσι κι αλλιώς, οι κοιλιές των πούλμαν δεν ανεβαίνουν στις κορφές. Οι πιο πολλοί/ές σταματάνε στις ταβέρνες που σερβίρουν εισαγόμενα τυριά και βούτυρα.

Είναι μαθημένα τα βουνά από χιόνια.