Ευάγγελος Αυδίκος, Κεταμίνη, ΕΦΣΥΝ, 12 Απριλίου 2022

 

Η λέξη μπήκε φουριόζα στην καθημερινότητά μας. Σαν πολλές άλλες λέξεις, που συνοδεύουν τον πρωινό μας καφέ ή τη μεσημεριανή σιέστα. Ου μην και τα δελτία ειδήσεων που εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό τους. Η κεταμίνη δρασκέλισε τις σελίδες των λεξικών και εγκαταστάθηκε στο σαλόνι μας. Με αφορμή γεγονότα που δένουν κόμπο το στομάχι και την ψυχή.

Η κεταμίνη είναι γνωστό φάρμακο. Παιδί κι αυτή του πολέμου στο Βιετνάμ, χρειαζόταν επειγόντως κάτι για να αντεπεξέρχονται οι χειρουργοί στους πολυτραυματίες της εμπόλεμης ζώνης. Προκαλεί αποσυνδετική αναισθησία, λένε οι ειδικοί. Με άλλα λόγια, εισάγει τον/την κεταμινολαβόντα/ούσα σε μια κατάσταση που μοιάζει με έκσταση συντείνοντας στη διαμόρφωση συνθηκών ανακούφισης από τον πόνο, καταστολής και αμνησίας. Προσθέτουν δε οι ειδικοί ότι χρησιμοποιείται ως ψυχαγωγικό φάρμακο με παραισθησιογόνες και διασπαστικές παρενέργειες.

Δεν προτίθεμαι να κάνω ιατρική. Δεν εζήλωσα τη δόξα των παντογνωστών των τηλεοπτικών στασιδίων. Ωστόσο, δεν μπορώ να αντισταθώ στο βουντού των λέξεων, που με παρασύρουν σε διάφορους συσχετισμούς. Οι λέξεις εμπεριέχουν άγνωστη δύναμη, η οποία εκλύεται και διαχέεται στις ανθρώπινες σχέσεις.

Η είσοδος της κεταμίνης στην καθημερινότητά μας χρησιμοποιείται πολλαπλώς από τις πολυποίκιλες τηλεοπτικές, πρωτίστως, εκπομπές. Σιριαλοποιούνται οι εγκληματικές συμπεριφορές, ιδίως όσες σχετίζονται με ιδιαίτερες κοινωνικές ευαισθησίες, όπως βιασμοί, φόνοι με ιδιαίτερη σκληρότητα. Συνεχόμενες εκπομπές με ύφος χιλίων καρδιναλίων, όπου καλούνται δημοσιογράφοι, ιατροδικαστές πάσης φύσεως, συγγενείς, γείτονες και φίλοι. Ψυχολόγοι και ψυχίατροι που αποφαίνονται για την προσωπικότητα των δραστών. Τηλεδιαγνώσεις που ακολουθούν τα βήματα των τηλεκαφετζούδων και τηλεξεματιαστών.

Αθώα τάχα μου ερωτήματα και επισημάνσεις - εμείς δεν έχουμε άποψη, απλώς περιγράφουμε τα γεγονότα, λένε οι παρουσιαστές των εκπομπών. Με αντικειμενικό τρόπο, προσθέτουν. Και ικανοποιώντας την ανάγκη του κοινού να μάθει.

Ομως, η σιριαλοποίηση του ανθρώπινου πόνου λειτουργεί σαν κεταμίνη. Εχει τις ίδιες μακροχρόνιες παρενέργειες σε ζώντες οργανισμούς. Ανακουφίζει από όσα δυσάρεστα συσσωρεύονται με όσα συμβαίνουν στην οικονομία και τον ζόφο του παρόντος. Ολα μαύρα κι άραχλα ύστερα από οικονομική εξάντληση αλλά και ψυχική κόπωση.

Το αντίδοτο σ’ αυτό το κλίμα είναι η τηλεοπτική κεταμίνη. Οι εκπομπές που προσφέρουν αποσυνδετική αναισθησία. Με άλλα λόγια, οι δημοσιογράφοι και παρουσιαστές με ψευδοσοβαρότητα δικάζουν, καταδικάζουν, βγάζουν απαλλακτικά βουλεύματα και δημιουργούν αποδιοπομπαίους τράγους. Και οι τηλεθεατές/τριες εκτονώνονται εκτοξεύοντας ύβρεις και κατάρες για τους/τις διαπράξαντες/ασες ειδεχθή αδικήματα.

Η δράση της τηλεοπτικής κεταμίνης προκαλεί εθισμό. Συνηθίζουν οι άνθρωποι και εξαρτώνται από μια εξιστόρηση. Γιατί όλοι έχουμε ανάγκη από ιστορίες. Οι σιριαλοποιημένες ιστορίες των απεχθών πράξεων από ένα σημείο και μετά εξελίσσονται σε ψυχονοητικό μιθριδατισμό. Δηλητηριάζουν την ψυχή και το σώμα. Διαμορφώνουν την αντίληψη ότι αυτός είναι ο κόσμος όλος. Απομειώνουν τη δύναμη του ανθρώπου να ξεφύγει από τη δαγκάνα τους.