Η εβδομάδα αυτή είναι φορτωμένη. Βρισκόμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα με το θρησκευτικό φορτίο της αλλά και τις πολιτικές συνδηλώσεις των θρησκευτικών ευχών (Καλή Ανάσταση).
Η μεταφορική χρήση της αναστάσιμης λειτουργίας για την έκφραση πολιτικών απόψεων έγινε κατά κόρον στην περίοδο της στρατιωτικής χούντας που κατσικώθηκε στον σβέρκο της ελληνικής δημοκρατίας για εφτά χρόνια. Είναι επανειλημμένη η προσπάθεια να αναθεωρηθεί η Ιστορία και να εμφανιστούν όσοι κατέλυσαν το Σύνταγμα ως ευεργέτες του λαού. Ενδεχομένως να ακουστούν και φέτος απόψεις που θα βιάζουν τα ιστορικά γεγονότα.
21η Απριλίου την Πέμπτη. Πενήντα πέντε χρόνια από την επιστροφή του μεγάλου φόβου ως μπαμπούλα. Κινδύνευε η πατρίδα από τους επιγόνους των «κομμουνιστοσυμμοριτών».
Αυτή την εποχή επανέφερε στη μνήμη ο Λάκης Παπαϊωάννου, ομότιμος καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εφυγε για το μεγάλο ταξίδι το Σάββατο του Λαζάρου στο σπίτι του στα Γιάννινα.
Ανήκει στους πρώτους φοιτητές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων που ιδρύθηκε το 1964. Σ’ αυτούς που πάλευαν με τα σκοτάδια που σκέπαζαν την πόλη των Ιωαννίνων. Που έδιναν αγώνα με τους δικούς τους φόβους αλλά και τη σκοτοδίνη που κατακυρίευσε την πόλη. Μετά τις εκτελέσεις των 16 στη δίκη Πρίντζου. Οι φοιτητές και οι πρώτοι καθηγητές τους έγιναν ηλιαχτίδα δημοκρατίας στη μετεμφυλιακή περίοδο.
Ο φωτισμένος καθηγητής Σταμάτης Καρατζάς αντιλαμβάνεται τον ρόλο του. Μετά τις μάχες στα βουνά της Ηπείρου κατά του ιταλικού φασισμού, επέστρεψε στα Γιάννινα για να δώσει τη μάχη του ενάντια στον σκοταδισμό, όπως δήλωνε. Οι εθνοσωτήρες τον απέλυσαν ως εθνικό μίασμα.
Πυγολαμπίδα το Πανεπιστήμιο στην πρωτεύουσα της Ηπείρου. Που αναλάμβανε το δύσκολο καθήκον να θυμίσει τον πολλαπλό ρόλο της μέσα στους αιώνες. Και σ’ αυτό πρωτοστάτησαν οι φοιτητές/τριες. Ο Λαοκράτης Βάσσης, ο Γιώργος Μάκης, ο Λάκης και άλλοι πολλοί.
Ενα μικρό Πανεπιστήμιο σε μια πόλη που έβγαινε ματωμένη από τον Εμφύλιο. Ομως, οι φοιτητές έσωσαν την ψυχή της πόλης. Από την πρώτη μέρα της δικτατορίας βγήκαν στους δρόμους. Διέσχισαν τη Δωδώνης με τους ευωδιαστούς κήπους στις τότε μονοκατοικίες της, διαδηλώνοντας την αντίθεσή τους στην πολιτική εκτροπή. Ηταν οι διάδοχοι της γενιάς της Εθνικής Αντίστασης.
Ο Λάκης πέρασε στην αντίπερα όχθη. Ανήκε σ’ αυτούς που δεν δίστασαν να είναι παρόντες στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές. Ο Παπαϊωάννου είναι αριστερός. Ο συμφοιτητής του, μάρτυρας κατηγορίας στο στρατοδικείο, κάρφωσε την πρόκα του στο σώμα του (Σπύρος Θεμελής, «Γιάννινα 1967-1974»). Ετσι νόμισε.
Δεν μπορούσε να ξέρει ο έρμος πως ήταν μια στάση ζωής απέναντι σε κάθε μορφή τυραννίας. Χωρίς να ρευστοποιήσει την προσφορά του. Ποτές του δεν ζήτησε ανταλλάγματα. Δεν έλαβε θώκους ούτε πλούτισε. Συνέχισε να διαβάζει την εφημερίδα του, την «Αυγή». Και ονειρευόταν έναν άλλο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου