Κραυγές μοναξιάς στα γραφεία συνοικεσίων
by stokarfi on Thu Jul 26, 2007 9:10 am Είστε σε ηλικία γάμου και θέλετε σύντομα να ανεβείτε τα σκαλιά της εκκλησίας, αλλά δεν έχετε βρει το πιο βασικό: το γαμπρό ή τη νύφη (ανάλογα με την περίπτωση). Θα σκεφτόσασταν ποτέ να απευθυνθείτε σε γραφείο συνοικεσίων; Κι όμως πολλοί το κάνουν. Και μην πιστέψετε ότι πρόκειται για δεσποινίδες… ετών 39 ή για κυρίους που ξέμειναν και στα 80 τους θέλουν συντροφιά. Υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις, αλλά την τελευταία πενταετία, σύμφωνα με το γραφείο συνοικεσίων «Λούης» –το πρώτο του είδους του, που ιδρύθηκε το 1950– το προφίλ των ανθρώπων που απευθύνονται στις επιχειρήσεις του κλάδου είναι: άτομα 25-45 ετών, οικονομικά ευκατάστατα, εμφανίσιμα και κοινωνικά καταξιωμένα. Με 600 ευρώ ο ενδιαφερόμενος μπορεί να εξασφαλίσει όσα ραντεβού θέλει, προκειμένου να βρει τον κατάλληλο ή την κατάλληλη για να ενώσει τη ζωή του. Οι επιλογές είναι πολλές. Μόνο στο γραφείο «Λούης», όπως μας ενημερώνει η κ. Κατερίνα Λούη, που συνεχίζει το έργο του πατέρα της, υπάρχουν 18.582 εγγεγραμμένα μέλη.
Το φαινόμενο
Στην Αθήνα λειτουργούν επτά γραφεία συνοικεσίων. Με μέσο όρο 50-70 σε κάθε γραφείο, οι εγγραφές φτάνουν τις 500 το μήνα – αριθμός εντυπωσιακός αν αναλογιστεί κανείς ότι στην εποχή μας η επιλογή συντρόφου θεωρείται προσωπική υπόθεση.
Οι πελάτες δεν έχουν… σύνορα: Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία. Ομως ο μεγαλύτερος αριθμός κατοικεί σε ελληνικά αστικά κέντρα (κυρίως Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα).
Τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε γραφείο συνοικεσίων;
O καθηγητής Λαογραφίας του τμήματος Iστορίας, Aρχαιολογίας και Kοινωνικής Aνθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Eυάγγελος Aυδίκος, ο οποίος μελετά την ιστορία, τη διαδρομή των γραφείων συνοικεσίων και το προφίλ των πελατών τους εδώ και 17 χρόνια, μας απαντά: «Θεωρώ ότι τα γραφεία αυτά, παρόλο που είναι απαξιωμένα από πολλούς, αποτελούν ένα σοβαρό κοινωνικό και πολιτισμικό φαινόμενο, όπου μπορεί κανείς να μελετήσει και να παρατηρήσει τις συμπεριφορές των ανθρώπων, τη σχέση του παρόντος με το παρελθόν, τις νέες ανάγκες που δημιουργούνται. Ακόμη και οι επιστολές που στέλνουν οι πελάτες τους είναι ντοκουμέντα αυτής της νέας εποχής και κραυγές αγωνίας για τη μοναξιά. Παλιά υπήρχαν οι γειτονιές, οι φίλοι που μεσολαβούσαν. Σήμερα ο άνθρωπος είναι μόνος του και δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους άλλους. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μοναξιά, έλλειψη επικοινωνίας και εμπιστοσύνης. Από την άλλη, μέσω αυτών, αποδεικνύεται και ο κυνισμός της σύγχρονης κοινωνίας. Ορισμένοι άνδρες και γυναίκες “παίζουν” σε πολλά επίπεδα. Ψάχνουν να βρουν κάποιον που θα τους εξασφαλίσει προϋποθέσεις για καλύτερη ζωή σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο».
Προκατάληψη
Σύμφωνα με τον κ. Αυδίκο, το θέμα αντιμετωπίζεται γενικότερα με προκατάληψη. «Αν πεις σε κάποιον ότι πήγες σε γραφείο συνοικεσίων, μπορεί να χαμογελάσει ή να μειδιάσει, γιατί είναι συνδυασμένο με μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκονται στο περιθώριο ή έχουν προβλήματα, μολονότι οι αγγελίες γνωριμιών τα παρουσιάζουν όλα ειδυλλιακά. Πράγματι, τα γραφεία είναι διαμεσολαβητής και για περιθωριοποιημένους κοινωνικά ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα, τυχοδιώκτες, μετανάστες, που προσπαθούν να ενταχθούν στην κοινωνία μέσω ενός γάμου. Δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Για την ακρίβεια, δεν είναι αυτό. Δεν χρειάζεται η ενοχοποίηση ή στιγματοποίηση αυτών των γραφείων. Είστε σίγουροι ότι κανείς από το περιβάλλον σας δεν έχει παντρευτεί κατ’ αυτό τον τρόπο;».
Στο ερώτημα γιατί χιλιάδες άτομα απευθύνονται στα γραφεία συνοικεσίων, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας απαντά: «Για τους νέους ο λόγος μπορεί να είναι η πιθανή ευκαιρία κοινωνικής ανόδου ή η διαφυγή από κάποια επαρχιακή πόλη. Χωρίς να γενικεύω, δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι στην εποχή μας το χρήμα και το “βόλεμα” αποτελούν ισχυρά κίνητρα. Μήπως οι κοπέλες που πάνε στους διαγωνισμούς ομορφιάς δεν καταλήγουν να κάνουν έναν καλό γάμο; Οσον αφορά τους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, πολλοί πάσχουν από μοναξιά. Η ελληνική περιφέρεια αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, καθώς παρατηρείται έλλειψη γυναικών. Εξάλλου, οι ανατροπές που έχουν γίνει στην κοινωνία είναι μεγάλες. Στις παλαιότερες γενιές οι άνθρωποι έμεναν με τους γονείς, τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Τώρα η οικογένεια είναι μικρή. Γυναίκες και άνδρες που θέλουν συντροφιά, θέλουν να ζήσουν, να ακουμπήσουν, είναι μόνοι. Φανταστείτε επίσης έναν άνθρωπο χήρο ή χωρισμένο. Πού θα βρει σύντροφο, όταν δεν μπορεί να πάει στα κλαμπ ή να βγει; Τα γραφεία έρχονται και διαμεσολαβούν. Στο θάνατο αναλαμβάνουν τα γραφεία τελετών. Εκεί αποδεχόμαστε την ύπαρξή τους. Στην περίπτωση των γραφείων συνοικεσίων δεν το αποδεχόμαστε, επειδή έχουν ταυτιστεί με την αδυναμία του ανθρώπου για επικοινωνία, με καθυστερημένες κοινωνίες, όπου περιορίζεται η δυνατότητα επιλογής και η ελευθερία εκχωρείται σε τρίτους».
Μισός αιώνας συνοικέσια
1950
Ο Σωτήρης Λούης ανοίγει το πρώτο γραφείο συνοικεσίων στην Ομόνοια.
1970
Ανοίγει το «Πάππας», το δεύτερο μεγαλύτερο γραφείο συνοικεσίων στην Αθήνα.
1990
Καθώς η πόλη γιγαντώνεται και γίνεται όλο και πιο απρόσωπη, η ανάγκη για επικοινωνία αυξάνεται και τότε αρχίζουν να εμφανίζονται σταδιακά και νέα γραφεία που υπόσχονται αποκατάσταση στους ανύπαντρους.
1950-1990
Υπάρχουν μικρά και ανοργάνωτα γραφεία συνοικεσίων τα οποία ανοίγουν και κλείνουν πολύ γρήγορα από την Αστυνομία έπειτα από καταγγελίες για ψευδή στοιχεία, εξαπατήσεις, αξιοπιστία.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Το φαινόμενο
Στην Αθήνα λειτουργούν επτά γραφεία συνοικεσίων. Με μέσο όρο 50-70 σε κάθε γραφείο, οι εγγραφές φτάνουν τις 500 το μήνα – αριθμός εντυπωσιακός αν αναλογιστεί κανείς ότι στην εποχή μας η επιλογή συντρόφου θεωρείται προσωπική υπόθεση.
Οι πελάτες δεν έχουν… σύνορα: Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία. Ομως ο μεγαλύτερος αριθμός κατοικεί σε ελληνικά αστικά κέντρα (κυρίως Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα).
Τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε γραφείο συνοικεσίων;
O καθηγητής Λαογραφίας του τμήματος Iστορίας, Aρχαιολογίας και Kοινωνικής Aνθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Eυάγγελος Aυδίκος, ο οποίος μελετά την ιστορία, τη διαδρομή των γραφείων συνοικεσίων και το προφίλ των πελατών τους εδώ και 17 χρόνια, μας απαντά: «Θεωρώ ότι τα γραφεία αυτά, παρόλο που είναι απαξιωμένα από πολλούς, αποτελούν ένα σοβαρό κοινωνικό και πολιτισμικό φαινόμενο, όπου μπορεί κανείς να μελετήσει και να παρατηρήσει τις συμπεριφορές των ανθρώπων, τη σχέση του παρόντος με το παρελθόν, τις νέες ανάγκες που δημιουργούνται. Ακόμη και οι επιστολές που στέλνουν οι πελάτες τους είναι ντοκουμέντα αυτής της νέας εποχής και κραυγές αγωνίας για τη μοναξιά. Παλιά υπήρχαν οι γειτονιές, οι φίλοι που μεσολαβούσαν. Σήμερα ο άνθρωπος είναι μόνος του και δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους άλλους. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μοναξιά, έλλειψη επικοινωνίας και εμπιστοσύνης. Από την άλλη, μέσω αυτών, αποδεικνύεται και ο κυνισμός της σύγχρονης κοινωνίας. Ορισμένοι άνδρες και γυναίκες “παίζουν” σε πολλά επίπεδα. Ψάχνουν να βρουν κάποιον που θα τους εξασφαλίσει προϋποθέσεις για καλύτερη ζωή σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο».
Προκατάληψη
Σύμφωνα με τον κ. Αυδίκο, το θέμα αντιμετωπίζεται γενικότερα με προκατάληψη. «Αν πεις σε κάποιον ότι πήγες σε γραφείο συνοικεσίων, μπορεί να χαμογελάσει ή να μειδιάσει, γιατί είναι συνδυασμένο με μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκονται στο περιθώριο ή έχουν προβλήματα, μολονότι οι αγγελίες γνωριμιών τα παρουσιάζουν όλα ειδυλλιακά. Πράγματι, τα γραφεία είναι διαμεσολαβητής και για περιθωριοποιημένους κοινωνικά ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα, τυχοδιώκτες, μετανάστες, που προσπαθούν να ενταχθούν στην κοινωνία μέσω ενός γάμου. Δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Για την ακρίβεια, δεν είναι αυτό. Δεν χρειάζεται η ενοχοποίηση ή στιγματοποίηση αυτών των γραφείων. Είστε σίγουροι ότι κανείς από το περιβάλλον σας δεν έχει παντρευτεί κατ’ αυτό τον τρόπο;».
Στο ερώτημα γιατί χιλιάδες άτομα απευθύνονται στα γραφεία συνοικεσίων, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας απαντά: «Για τους νέους ο λόγος μπορεί να είναι η πιθανή ευκαιρία κοινωνικής ανόδου ή η διαφυγή από κάποια επαρχιακή πόλη. Χωρίς να γενικεύω, δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι στην εποχή μας το χρήμα και το “βόλεμα” αποτελούν ισχυρά κίνητρα. Μήπως οι κοπέλες που πάνε στους διαγωνισμούς ομορφιάς δεν καταλήγουν να κάνουν έναν καλό γάμο; Οσον αφορά τους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, πολλοί πάσχουν από μοναξιά. Η ελληνική περιφέρεια αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, καθώς παρατηρείται έλλειψη γυναικών. Εξάλλου, οι ανατροπές που έχουν γίνει στην κοινωνία είναι μεγάλες. Στις παλαιότερες γενιές οι άνθρωποι έμεναν με τους γονείς, τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Τώρα η οικογένεια είναι μικρή. Γυναίκες και άνδρες που θέλουν συντροφιά, θέλουν να ζήσουν, να ακουμπήσουν, είναι μόνοι. Φανταστείτε επίσης έναν άνθρωπο χήρο ή χωρισμένο. Πού θα βρει σύντροφο, όταν δεν μπορεί να πάει στα κλαμπ ή να βγει; Τα γραφεία έρχονται και διαμεσολαβούν. Στο θάνατο αναλαμβάνουν τα γραφεία τελετών. Εκεί αποδεχόμαστε την ύπαρξή τους. Στην περίπτωση των γραφείων συνοικεσίων δεν το αποδεχόμαστε, επειδή έχουν ταυτιστεί με την αδυναμία του ανθρώπου για επικοινωνία, με καθυστερημένες κοινωνίες, όπου περιορίζεται η δυνατότητα επιλογής και η ελευθερία εκχωρείται σε τρίτους».
Μισός αιώνας συνοικέσια
1950
Ο Σωτήρης Λούης ανοίγει το πρώτο γραφείο συνοικεσίων στην Ομόνοια.
1970
Ανοίγει το «Πάππας», το δεύτερο μεγαλύτερο γραφείο συνοικεσίων στην Αθήνα.
1990
Καθώς η πόλη γιγαντώνεται και γίνεται όλο και πιο απρόσωπη, η ανάγκη για επικοινωνία αυξάνεται και τότε αρχίζουν να εμφανίζονται σταδιακά και νέα γραφεία που υπόσχονται αποκατάσταση στους ανύπαντρους.
1950-1990
Υπάρχουν μικρά και ανοργάνωτα γραφεία συνοικεσίων τα οποία ανοίγουν και κλείνουν πολύ γρήγορα από την Αστυνομία έπειτα από καταγγελίες για ψευδή στοιχεία, εξαπατήσεις, αξιοπιστία.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου