Η εκλογή και το ντέρμπυ

Και τα δυο συνέβησαν κάποια  Κυριακή. Θα μπορούσε να είναι ένα ρεαλιστικό σενάριο για όσα χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας. Δυο κόσμοι που φαίνονται διαφορετικοί, δυο κόσμοι τόσο όμοιοι.Αλλάζει η σκηνοθεσία και οι ενδυματολογικές επιλογές. Στο βάθος όμως βγαίνει η αποφορά του νεοελληνικού μας βίου.

     Στην πρώτη περίπτωση μαζεύονται τα επίλεκτα στελέχη του κόμματος. Αυτά που αποφασίζουν για τους άλλους.Τόπος η αίθουσα κατά κανόνα ενός ξενοδοχείου. Καλοθρεμμένοι ,φορώντας επώνυμα κοστούμια και ταγεράκια. Είναι οι εκλεκτοί. Επαγγελματίες πολιτικοί.Περιμένουν τη σειρά τους για να πάρουν μέρος της εξουσίας όταν το κόμμα έρθει στα πράματα.Είναι η ανταμοιβή για την υπομονή και την αφοσίωση στον αρχηγό,στο κόμμα. Είναι αυτοί που βάζουν πάνω απ’όλα τον κομματικό πατριωτισμό. Χωρίς το κόμμα η ζωή τους χάνει τη νοστιμιά της.

     Στην άλλη πλευρά είναι το ντέρμπυ.Χώρος ένα γήπεδο. Κι εδώ κάνει την εμφάνισή του ο «στρατός».Είναι οι σκληροπυρηνικοί. Αυτοί που παραληρούν.Που έχουν ως αρχή το συμφέρον της ομάδας –κόμματος.Στο όνομά της μπορεί να γκρεμίσουν τα πάντα.Να καταστρέψουν, να βγάλουν λάμες, να πετάξουν μολότωφ.Παιδιά αμούστακα που τους ηδονίζει η βία.Και μπροστά οι αρχηγοί.Αυτοί που δίνουν το σύνθημα.Αυτοί που έχουν κάνει κερδοφόρο επάγγελμα την υποστήριξη της ομάδας τους

 Τελικά, και οι δυο ομάδες στοιχίζονται πίσω από τον μεγάλο αρχηγό.Είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα στο όνομα του «κομματικού» συμφέροντος. Συχνά αδιαφορούν για τη ζημιά που κάνουν στους υπόλοιπους. Στην οικονομίας και την κοινωνία.Στον  πολιτισμό.