Το δημόσιο αυτοδιοικούμενο δημοκρατικό πανεπιστήμιο υπήρξε πάντοτε ο κορυφαίος θυματικός αποδέκτης των δεινών στη νεότερη σκοτεινή ελληνική ιστορία του αυταρχισμού, του ολοκληρωτισμού, της κυβερνώσας οικονομικής ολιγαρχίας και των συμφερόντων των ξένων προστατών.
Το προκατοχικό και μετακατοχικό ερεβώδες ελληνικό κράτος απέλυσε από το πανεπιστήμιο τούς κορυφαίους νομοδιδάσκαλους Αλέξανδρο Σβώλο και Κωνσταντίνο Τριανταφυλλόπουλο.
Η απεχθής στρατιωτική χούντα της 21ης Απριλίου 1967 απέλυσε με «συντακτική πράξη» τον Φεβρουάριο του 1968, εξόρισε ή καταδίωξε τους αείμνηστους καθηγητές ή υφηγητές Αριστόβουλο Μάνεση, Φαίδωνα Βεγλερή, Δημήτρη Ευρυγένη, Γεώργιο Ζώρα, Γεώργιο Τενεκίδη, Γεώργιο–Αλέξανδρο Μαγκάκη, Σάκη Καράγιωργα, Γιάγκο Πεσμαζόγλου, Γεώργιο Κουμάντο, Δημήτρη Τσάτσο και άλλους πολλούς, για να θυμόμαστε εμείς οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι συνάδελφοι στο πανεπιστήμιο.
Τα «συμβούλια ιδρύματος» νομοθετήθηκαν επί διοίκησης Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου προκειμένου να καταστούν ο μοχλός της μετάλλαξης του δημόσιου πανεπιστημίου σε αυταρχικά διοικούμενη ανώνυμη βιομηχανική ή εφοπλιστική εταιρεία. Πέμπτη φάλαγγα στο εσωτερικό των ΑΕΙ εκπροσωπούν «επαξίως» τις θεσμικές «αρχές» του νεοπαγούς αποικιακού καθεστώτος και τα συμφέροντα των κυβερνήσεων της ξενοκρατίας.
Η σύγχρονη ελληνική πανεπιστημιακή τραγωδία, όπως θα έγραφε και ο μεγάλος διανοητής Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, συνάντησε την κορύφωσή της στο παρόν ακαδημαϊκό έτος, όταν στην πλειονότητα των ιδρυμάτων «εκλέχθηκαν» νέες «πρυτανικές» και «κοσμητορικές» αρχές.
Πριν από τις εκλογές αυτές, τα «συμβούλια» απέρριψαν τις υποψηφιότητες συναδέλφων υψηλού ακαδημαϊκού κύρους και ευρύτατης επιστημονικής φήμης (Καραμαλέγκου στο Καποδιστριακό, Σπαθής και Μοροπούλου στο ΕΜΠ, Γιαννακουδάκης και Παντής στο Αριστοτέλειο, Αναστασόπουλος στην Πάτρα, Γεωργάτος στα Ιωάννινα). Ας με συγχωρήσουν συνάδελφοι των οποίων η ίδια περίπτωση μου διαφεύγει. Με τους περισσότερους εκ των αναφερθέντων είχα την τιμή και την τύχη να συνεργαστώ στη σύνοδο των πρυτάνεων της περιόδου 2006–2010. Διατηρώ συγκλονιστικές αναμνήσεις ήθους και επάρκειας για τις γυναίκες και τους άντρες αυτούς.
Βαθύτατα λυπάμαι για εκείνους τους καθηγητές που αποδέχτηκαν υποψηφιότητα μετά από τον δημόσιο αποκεφαλισμό συναδέλφων τους και συμμετείχαν ως εκ τούτου σε εκλογές-παρωδία. Τι πρότυπο άραγε δίνουν στη νέα φοιτητιώσα γενιά; Δεν σκέφθηκαν ότι το «παράδειγμά» τους συμμετέχει ουσιωδώς στη γενικευμένη παρακμή που ζει η Ελλάδα ως χώρα, ως κοινωνία, ως κράτος, ως πολιτικό σύστημα, ως παιδεία και ως πανεπιστήμιο;
Οι εκλογικά εκδιωχθέντες καθηγητές για προφανείς ιδεολογικοπολιτικούς λόγους, επομένως χωρίς νόμιμη και πλήρως εμπεριστατωμένη αιτιολογία, όπως αναφέρει πρόσφατη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, έχουν έννομο συμφέρον και δικαίωμα να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και να ζητήσουν την ακύρωση των εκλογών και των αποτελεσμάτων τους. Επίσης δύνανται να ενάγουν στα αστικά δικαστήρια τα μέλη των «συμβουλίων» που τους καταψήφισαν και να ζητήσουν αποζημίωση για ηθική και ακαδημαϊκή βλάβη και συνακόλουθη προσβολή της προσωπικότητάς τους.
Ας μου επιτραπεί να περατώσω τη γραφή αυτή με ένα πολιτικό σχόλιο: Θυμάμαι έντονα ότι ο Αλέξης Τσίπρας, με τη διερευνητική εντολή ανά χείρας μετά το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του Μαΐου 2012, συνάντησε πρώτους τα μέλη της συνόδου των πρυτάνεων. Στο πλαίσιο αυτού του ύπατου συμβολισμού παρακαλώ τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, να δηλώσουν ότι δεν αναγνωρίζουν για λόγους ηθικούς, δεοντολογικούς, εκπαιδευτικούς και συνταγματικούς πρυτάνεις ή κοσμήτορες «εκλεγέντες» μέσω διαδικασιών αυθαίρετων και αντισυνταγματικών αποκλεισμών.
Και μια υποσημείωση: Η ακαδημαϊκή κοινότητα περιμένει ουσιαστικά από το 2011-2012 την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί των προσφυγών κατά του παρόντος «θεσμικού πλαισίου λειτουργίας» των ΑΕΙ. Κύριοι Σύμβουλοι της Επικρατείας, το έχω ξαναγράψει, βαριά η ιστορική κληρονομιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου