Η ΛΑΜΠΑ (ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ), ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ (ΑΜΑ ΚΑΙ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟ) ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ

 

Μιχάλης Ταμήλος, βουλευτής Νέας Δημοκρατίας: «“Κοινωνικό αγαθό είναι μόνο το νερό. Τίποτα άλλο. Μπορείς να ζήσεις και χωρίς ενέργεια. Μπορείς να πας σε ένα χωριό και να ζεις με τη λάμπα που ανάβαμε παλιά, δεν χρειάζεται το ρεύμα να το έχεις πάντα. Άρα λοιπό το ρεύμα δεν είναι κοινωνικό αγαθό”.

(Mega)

 

          Στο -εύλογο ίσως και, υπό μία έννοια, αφελές - ερώτημα που κατά καιρούς επανέρχεται στο προσκήνιο, πώς δηλαδή μερικοί πολιτικοί μας κατορθώνουν κάθε φορά που παρεμβαίνουν (μερικές μόνο φράσεις τους είναι αρκετές) να επισκιάζουν, αν όχι και να μονοπωλούν κυριολεκτικά την επικαιρότητα, η απάντηση είναι απλή.

Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί, πέρα από τα φυσικά χαρίσματα που κοσμούν την προσωπικότητά τους, φρόντισαν από νωρίς (εξ απαλών ονύχων θα έλεγαν οι αμετανόητοι αρχαιολάτρες) να αποκτήσουν βαθιά και ευρεία παιδεία, πράγμα που τους δίνει τη δυνατότητα να διαχειρίζονται και να αντιμετωπίζουν όλα σχεδόν τα ζητήματα με την ίδια σοβαρότητα, ευθύνη, επάρκεια και αποτελεσματικότητα.

Μόλις που χρειάζεται να σημειώσω ότι στην ένδοξη αυτή κατηγορία (πολιτικών) εξέχουσα θέση δικαιωματικά διεκδικεί και κατέχει ο βουλευτής Τρικάλων -και πρώην δήμαρχος Τρικκαίων- κ. Μιχάλης Ταμήλος, γεγονός στο οποίο είχα και στο παρελθόν τη λαμπρή ευκαιρία να αναφερθώ. Ο πολιτικός του λόγος αυθόρμητος, λιτός, στοχαστικός και ευθύβολος. Πάντα συγκροτημένος και τεκμηριωμένος, αποκτά δύναμη και κύρος θέσφατου.

Με αυτό το δεδομένο, κάθε προσπάθεια να αντιπαρατεθεί κανείς και να διατυπώσει αντιρρήσεις αποβαίνει άγονη και μάταιη. Η δε κοινή γνώμη, πλήρως ενήμερη και κατατοπισμένη, έχει ήδη διαμορφώσει άποψη επί θέματος που κάθε φορά θίγει, την οποία δεν έχει κανένα λόγο να αναθεωρήσει έστω κι αν, υπέρ του αντιθέτου, επιστρατευθούν από κάποιους ακόμη και τα πιο πειστικά επιχειρήματα.

Έτσι, λοιπόν, η απόφανση του κ. Ταμήλου ότι η ενέργεια δεν είναι κοινωνικό αγαθό, όπως μόνιμα και μονότονα επιμένει η αναχρονιστική (αφότου έπαψε να είναι προδοτική) Αριστερά, αλλά κοινό εμπόρευμα που κυκλοφορεί ελεύθερα στις αγορές του κόσμου, είναι προφανώς προϊόν βαθιάς σκέψης και εμπεριστατωμένης μελέτης των πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων της εποχής μας (αρκεί να αναφέρουμε ότι την ηλεκτρική ισχύ ο κ. Τμάληλος προτιμάει να τη μετράει σε gigabyte! και όχι σε watt, δικαίωμά του). Αλλά και προσωπικής του εμπειρίας, θα προσέθετα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το παράδειγμα με τη λάμπα (πετρελαίου) που επικαλέσθηκε για να θεμελιώσει και να καταστήσει κατανοητή στον καθένα τη ρηξικέλευθη θέση του.

Πραγματικά, σ’ ένα ελληνικό -γραφικό κατά προτίμηση- χωριό ζει κανείς άνετα -για να μην πω ευδαιμονικά- με μια μόνο λάμπα (πετρελαίου). Προσωπικά, πάντως, επειδή έχω ανάλογη εμπειρία από την προ εξηλεκτρισμού του χωριού μου εποχή, θα έλεγα και μ’ ένα απλό λυχνάρι -ανεξάρτητα αν σήμερα εξέλιπε από την αγορά και μόνο ως συλλεκτικό είδος μπορεί κανείς να το αναζητήσει και να (αν βέβαια) το βρει-, που όταν φύσαγε ο τρελός βοριάς βύθιζε το (μοναδικό) δωμάτιο του σπιτιού μας στο βαθύ σκοτάδι. Η λάμπα (πετρελαίου), που είχε τη φαεινή έμπνευση να μας θυμίσει ο κ. Ταμήλος, ήταν το μέσο που μας εισήγαγε στο επόμενο στάδιο του εκσυγχρονισμού και του πολιτισμού.

Και μιας και διανύουμε περίοδο οικονομικής κρίσης, τι θα πείραζε, άραγε, αν επιστρέφαμε –προσωρινά έστω, αφού σε λίγο, κατά τους προφήτες, θα τελειώσει (ήδη μπήκαμε στις αγορές), στην αλήστου μνήμης (και ρομαντική, αν προτιμάτε) εποχή της λάμπας; Διότι η ζωή στο χωριό, για να μπορεί κανείς να την απολαύσει, όπως τον παλιό καλό καιρό, εκτός από κοτούλες και γιδούλες και γουρουνάκια, χρειάζεται οπωσδήποτε και τη λάμπα (πετρελαίου) που είναι ασφαλώς, μετά το νεράκι του Θεού, θεμελιώδες κοινωνικό αγαθό.

Και για να είμαστε δίκαιοι, η σημερινή (συγ)κυβέρνηση, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, όχι απλώς εγγυάται την εξασφάλισή του στον κάθε αναξιοπαθούντα συμπολίτη μας, αλλά, επιπλέον, φροντίζει με κάθε τρόπο ώστε να το αποκτήσει ώστε να δει το φως του και να ευτυχήσει.

Έτσι, λοιπόν, αφού, αποδεδειγμένα πια, η ενέργεια δεν συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των κοινωνικών αγαθών, η ΔΕΗ που παράγει ενέργεια, πρέπει να απαλλαγεί το ταχύτερο δυνατόν από τον ασφυκτικό δημόσιο έλεγχο και να περιέλθει στους φυσικούς της κυρίους. Κουράστηκαν πια να περιμένουν την πολυθρύλητη και πολυπόθητη απελευθέρωσή της.

 

 

ΝΙΚΟΣ ΕΠ. ΦΑΛΑΓΚΑΡΑΣ (nicfalag@yahoo.gr)