Η μαύρη μέρα της εκπαίδευσης

Όλη η κοινωνία, πρωτίστως οι εκπαιδευτικοί, ας αφήσουμε το μυαλό μας να ταξιδέψει στον τόπο που μαρτύρησε ο Βαγγέλης Γιακουμάκης. Και ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Ήταν  μια μαύρη μέρα η Κυριακή για την εκπαιδευτική κοινότητα.

Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες για την επιλογή διευθυντών σχολικών μονάδων, το τραγικό περιστατικό αναδεικνύει την υποκρισία όλων μας που βάζουμε κάτω από το χαλί τα προβλήματα. Τα σχολεία χρειάζονται διευθυντές που δεν κάνουν απλή διαχείριση, που θα γνωρίζουν την ψυχολογία των παιδιών, που θα μπορούν να εμπνέουν,  που θα τα βάζουν με τυχόν αποστήματα στο σχολείο, που θα μπορούν να συμβουλεύονται ειδικούς της σχολικής ψυχολογίας-ελπίζουμε κάποια στιγμή να διοριστούν ψυχολόγοι στα σχολεία. Δεν θέλουμε διευθυντές που θα λογοδοτούν στο κόμμα που τους υποστηρίζει, που θα πειθαρχούν στις εντολές της διαπλοκής, που θα αποσιωπούν τα γεγονότα για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Θέλουμε διευθυντές που θα ακτινοβολούν, που θα έχουν ισχυρή προσωπικότητα. Και θέλουμε τους γονείς να διεκδικούν ένα διαφορετικό σχολείο, ανθρώπινο και να μην εξαντλούν τις διεκδικήσεις τους στην εξασφάλιση καλύτερης βαθμολογίας.