sxoleio-vivlia.jpg
Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση λοιπόν, παρελάσεις και αρχαία, εννοείται, απ’ τα μικράτα μας, και κάτι ίσως σωθεί. Συνέλληνες, γρηγορούμεν! | EUROKINISSI / ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ
«Εθνική αλλοτρίωση» μπορεί να είναι μία από τις συνέπειες της εγκατάστασης μεταναστών στη χώρα μας, όπως προτείνεται να γράφουν τα παιδιά μας στην έκθεση στο λύκειο.
Οχι μέσα από σχολικά εγχειρίδια, αλλά, χειρότερα από μιαν άποψη, μέσα από σχολικά βοηθήματα, όπως και τα περίφημα λυσάρια, που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα («βοηθήματα για αποκτήνωση» τα χαρακτήρισε φίλη εκπαιδευτικός) αλλά εύλογα αποτελούν τον καλύτερο σύντροφο του μαθητή, αυτόν που του δίνει έτοιμες ιδέες, τι να γράψει στην έκθεση, πώς να απαντήσει σε κάποια ερώτηση, πώς να λύσει μιαν άσκηση κ.ο.κ.
Κοινός νους τιτλοφορούνται τρεις ογκώδεις τόμοι για το μάθημα Εκφραση-Εκθεση (συγγραφείς Νίκος Καμαργιάρης και Αγγελική Σερπάνου, εκδόσεις Ελληνοεκδοτική), που στον 3ο τόμο μαθαίνουν στον μαθητή τι να γράψει –και παράλληλα τι να σκεφτεί– για τα αρνητικά που έχει η εγκατάσταση μεταναστών και προσφύγων σε μια χώρα, σε μια εντυπωσιακή μάλιστα επίδειξη αντικειμενικότητας και ουδετερότητας, κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο εντέλει από τον απροκάλυπτα ρατσιστικό λόγο.
Με τους ξένους λοιπόν, κατά τα γνωστά εξάλλου στερεότυπα, έχουμε (οι υπογραμμίσεις, του κειμένου):
– «αύξηση της ανεργίας», αφού «προτιμώνται ως εργατικό δυναμικό»·
– «οικονομική ύφεση», αφού οι «παράνομοι μετανάστες» «οικειοποιούνται τα αγαθά που παρέχει η πολιτεία (π.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), χωρίς να πληρώνουν φόρους και εισφορές στο κράτος». Ως εδώ, κατά τη μέθοδο «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», ήμασταν στο καρφί· τώρα στο πέταλο: με τα παραπάνω προκαλείται
– «κοινωνική αστάθεια», καθώς «δημιουργείται ρατσιστικό κλίμα, διογκώνεται η μισαλλοδοξία και η εμπάθεια για τους ξένους, οξύνονται οι κοινωνικές διακρίσεις, διαταράσσεται η κοινωνική συνοχή, βάλλεται η συνεργασία [!] των ατόμων». Και αφού θωρακίστηκαν έτσι οι συγγραφείς απέναντι στην κατηγορία του ρατσισμού, ξαναρχίζουν να βαράνε στο καρφί: ιδού τώρα η συνέπεια όλων αυτών, η
– «διασάλευση της ασφάλειας», αφού εντείνονται «βία, εγκληματικότητα, εμπόριο ναρκωτικών - όπλων - λευκής σαρκός», και έτσι «εκλείπει το αίσθημα ασφάλειας στους γηγενείς»· οπότε έχουμε, στο πέταλο ξανά:
– «υπονόμευση της δημοκρατίας», καθώς «δημιουργούνται πιέσεις για αυταρχικές νομοθετικές ρυθμίσεις (π.χ. αιτήματα για απέλαση όλων των μεταναστών)» και «ευδοκιμούν εθνικιστικές θεωρίες και τακτικές», όπως η Χρυσή Αυγή και ο λεπενισμός, «οπότε απειλείται το κύρος [!] της δημοκρατίας και καταπατείται η ελευθερία των ανθρώπων»· και επιστροφή στο καρφί:
– «πολιτική αποσταθεροποίηση», καθώς ενδέχεται κάποια στιγμή «να προκύψουν νέα κόμματα ή ομάδες από τις μειονότητες»· και, ξανά στο πέταλο, έτσι γεννιέται η
– «ξενοφοβία», καθώς «οι πολίτες βιώνουν δυσάρεστα συναισθήματα, όπως την απειλή, το άγχος, την ανασφάλεια, το φόβο, τον πανικό που προκαλούνται από τη συνύπαρξη με άτομα άλλων εθνοτήτων…»· παράλληλα έχουμε, στο καρφί:
– «έξαρση των ασθενειών», αφού «οι μετανάστες, ορισμένες φορές, είναι φορείς μολυσματικών ασθενειών και επιδημιών…»
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, που λίγο ακόμα και οι συγγραφείς θα μας πουν πως ίσα ίσα παραδίδουν μάθημα αντιρατσισμού, φτάνουμε στην κορωνίδα των επιχειρημάτων, με την οποία ξεκίνησα εδώ: την «εθνική αλλοτρίωση»! Διότι: «ελλοχεύει ο κίνδυνος αλλοίωσης της εθνικής παράδοσης», το κοκορέτσι, υποθέτω, και ο τσάμικος, «ιδίως όταν δεν ενδυναμώνεται η εθνική συνείδηση έναντι των ξενόφερτων στοιχείων» (τώρα υπογράμμισα εγώ):
Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση λοιπόν, παρελάσεις και αρχαία, εννοείται, απ’ τα μικράτα μας, και κάτι ίσως σωθεί.
Συνέλληνες, γρηγορούμεν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου