Πληκτρολόγησα τον αριθμό του, βάζοντας μπροστά τον κωδικό για τη Νορβηγία. Όταν το τηλέφωνο καλούσε, η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει.
Γιατί πρόκειται για έναν από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς.
Γιατί πρόκειται για έναν από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς.
Η σειρά βιβλίων αστυνομικής λογοτεχνίας που υπογράφει με ήρωα τον Χάρι Χόλε έχει αμέτρητους φαν σε όλο τον πλανήτη – ένας από αυτούς κι εγώ. Και, ξεφεύγοντας από αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, έγραψε και μια σειρά βιβλίων για παιδιά, τις περιπέτειες του Δόκτορα Πορδαλού, βιβλία που έχουν πολλή, πάρα πολλή πλάκα. Τελικά σήκωσε το ακουστικό.
«Γεια σας, ο Τζο Νέσμπο;».
«Γεια σας, ο Τζο Νέσμπο;».
Μιλήστε μας για τους βασικούς ήρωες των βιβλίων του Δόκτορα Πορδαλού.
Τ. Ν.: Ο Δόκτορ Πρόκτορ είναι ένας ιδιόρρυθμος εφευρέτης, αποτυχημένος, καθώς δεν έχει βγάλει καθόλου λεφτά από τις εφευρέσεις του, αλλά από την άλλη είναι ιδιοφυΐα, επειδή έχει επινοήσει όλες αυτές τις αστείες εφευρέσεις. Ο Μπούλης είναι ένα μικροκαμωμένο αγόρι με κόκκινα μαλλιά και πολύ μεγάλη φαντασία. Μιλάει σαν πωλητής αυτοκινήτων και είναι λίγο τρελός, αλλά πολύ πιστός φίλος. Η Λίζα είναι πιθανότατα η πιο νορμάλ από τους τρεις, είναι ένα έξυπνο κορίτσι. Είναι τρεις περιθωριακοί τύποι, χωρίς φίλους, που, όταν βρίσκουν ο ένας τον άλλο, γίνονται οι καλύτεροι φίλοι. Υπάρχει χημεία μεταξύ τους.
Ο Τζο Νέσμπο, όταν ήταν παιδί, έμοιαζε με κάποιον από αυτούς τους χαρακτήρες;
Τ. Ν.: Θα έλεγα πως πιο κοντά ήμουν στον Δόκτορα Πορδαλό.
Τ. Ν.: Θα έλεγα πως πιο κοντά ήμουν στον Δόκτορα Πορδαλό.
Είστε επιτυχημένος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Γιατί θελήσατε να δοκιμάσετε στην παιδική λογοτεχνία;
Τ. Ν.: Η κόρη μου συνεχώς μου ζητούσε να της πω ιστορίες. Και κατά κάποιον τρόπο μού υπαγόρευε ποιοι θα ήθελε να είναι οι ήρωες. Ένα καλοκαίρι ζήτησε να της πω μια ιστορία με ένα μικρό κορίτσι που να είναι όμορφη -και βέβαια να της μοιάζει- και στην ίδια ιστορία να προσθέσω μετά και ένα αγόρι. Καθώς εκείνη την περίοδο φοβόταν τα αγόρια, έπρεπε να είναι πολύ μικρό σε σχέση με αυτήν. Ήθελε τέλος και έναν τρελό επιστήμονα. Τη ρώτησα αν θα μπορούσαμε να έχουμε λίγες κλανιές και αρνήθηκε - «όχι άλλες κλανιές, όλο θες κλανιές στις ιστορίες σου», είπε, και τότε πρότεινα «λίγες μόνο» και είπε «εντάξει, αν είναι για λίγες». Ήταν εκείνο το καλοκαίρι που έγραψα την πρώτη ιστορία του Δόκτορα Πορδαλού με την πορδαλόσκονη, για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες.
Από τα βιβλία που διαβάζατε μικρός τι έχετε κρατήσει;
Τ. Ν.: Όταν ήμουν μικρός, μου διάβαζαν οι γονείς μου. Μου αρέσουν τα κλασικά. Αγαπημένα μου είναι ο «Τομ Σόγιερ» και ο «Χάκλμπερι Φιν» του Μαρκ Τουέιν.
Τ. Ν.: Η κόρη μου συνεχώς μου ζητούσε να της πω ιστορίες. Και κατά κάποιον τρόπο μού υπαγόρευε ποιοι θα ήθελε να είναι οι ήρωες. Ένα καλοκαίρι ζήτησε να της πω μια ιστορία με ένα μικρό κορίτσι που να είναι όμορφη -και βέβαια να της μοιάζει- και στην ίδια ιστορία να προσθέσω μετά και ένα αγόρι. Καθώς εκείνη την περίοδο φοβόταν τα αγόρια, έπρεπε να είναι πολύ μικρό σε σχέση με αυτήν. Ήθελε τέλος και έναν τρελό επιστήμονα. Τη ρώτησα αν θα μπορούσαμε να έχουμε λίγες κλανιές και αρνήθηκε - «όχι άλλες κλανιές, όλο θες κλανιές στις ιστορίες σου», είπε, και τότε πρότεινα «λίγες μόνο» και είπε «εντάξει, αν είναι για λίγες». Ήταν εκείνο το καλοκαίρι που έγραψα την πρώτη ιστορία του Δόκτορα Πορδαλού με την πορδαλόσκονη, για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες.
Από τα βιβλία που διαβάζατε μικρός τι έχετε κρατήσει;
Τ. Ν.: Όταν ήμουν μικρός, μου διάβαζαν οι γονείς μου. Μου αρέσουν τα κλασικά. Αγαπημένα μου είναι ο «Τομ Σόγιερ» και ο «Χάκλμπερι Φιν» του Μαρκ Τουέιν.
Ποιος από τους δύο θα θέλατε να ήσασταν;
Τ. Ν.: Θα επέλεγα τον Χάκλμπερι Φιν, γιατί είχε μια ελεύθερη, ξέγνοιαστη ζωή. Κάπως έτσι προσπαθώ να είναι η ζωή μου και κατά κάποιον τρόπο νομίζω ότι το πετυχαίνω.
Τ. Ν.: Θα επέλεγα τον Χάκλμπερι Φιν, γιατί είχε μια ελεύθερη, ξέγνοιαστη ζωή. Κάπως έτσι προσπαθώ να είναι η ζωή μου και κατά κάποιον τρόπο νομίζω ότι το πετυχαίνω.
Από παιδί θέλατε να γίνετε συγγραφέας;
Τ. Ν.: Όταν ήμουν παιδί, ήθελα να γίνω ιεραπόστολος. Θυμάμαι που είχαν έρθει στο σχολείο μας κάποιοι ιεραπόστολοι που είχαν πάει στην Αφρική και μας έδειχναν φωτογραφίες από εκείνα τα μέρη, και έτσι αποφάσισα ότι ήθελα να πάω κι εγώ στην Αφρική για να βαφτίζω ανθρώπους και να τους κάνω χριστιανούς, όχι επειδή ήμουν χριστιανός, απλώς ήθελα να ταξιδεύω και να ζω περιπέτειες. Και όταν αργότερα μεγάλωσα, θέλησα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής σε κορυφαίους συλλόγους.
Τ. Ν.: Όταν ήμουν παιδί, ήθελα να γίνω ιεραπόστολος. Θυμάμαι που είχαν έρθει στο σχολείο μας κάποιοι ιεραπόστολοι που είχαν πάει στην Αφρική και μας έδειχναν φωτογραφίες από εκείνα τα μέρη, και έτσι αποφάσισα ότι ήθελα να πάω κι εγώ στην Αφρική για να βαφτίζω ανθρώπους και να τους κάνω χριστιανούς, όχι επειδή ήμουν χριστιανός, απλώς ήθελα να ταξιδεύω και να ζω περιπέτειες. Και όταν αργότερα μεγάλωσα, θέλησα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής σε κορυφαίους συλλόγους.
Και γίνατε ποδοσφαιριστής. Γιατί σταματήσατε;
Τ. Ν.: Δυστυχώς είχα έναν τραυματισμό και δεν μπορούσα να συνεχίσω.
Τ. Ν.: Δυστυχώς είχα έναν τραυματισμό και δεν μπορούσα να συνεχίσω.
Είστε, όμως, ακόμη μέλος σε ροκ μπάντα.
Τ. Ν.: Ναι! Στους Di Derre. Είναι ωραία να είσαι σε ροκ συγκρότημα. Παίζουμε μαζί εδώ και 20 χρόνια. Έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Ηχογραφούσαμε και παίζαμε live τη δεκαετία του 1990, αλλά σταματήσαμε για κάμποσο καιρό λόγω υποχρεώσεων - εγώ είχα γράψιμο. Αλλά σμίξαμε ξανά και κάνουμε κάθε τόσο κάποιες εμφανίσεις.
Τ. Ν.: Ναι! Στους Di Derre. Είναι ωραία να είσαι σε ροκ συγκρότημα. Παίζουμε μαζί εδώ και 20 χρόνια. Έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Ηχογραφούσαμε και παίζαμε live τη δεκαετία του 1990, αλλά σταματήσαμε για κάμποσο καιρό λόγω υποχρεώσεων - εγώ είχα γράψιμο. Αλλά σμίξαμε ξανά και κάνουμε κάθε τόσο κάποιες εμφανίσεις.
Πώς γίνατε συγγραφέας;
Τ. Ν.: Μεγάλωσα σε μια οικογένεια παραμυθάδων. Όλοι, μικροί και μεγάλοι, λέγαμε ιστορίες. Όλοι οι συγγενείς μου ήταν αφηγητές παραμυθιών. Οπότε μού ήρθε κάπως φυσικό να συνεχίσω να λέω ιστορίες. Επίσης, οι γονείς μου διάβαζαν συνεχώς: η μητέρα μου ήταν βιβλιοθηκονόμος, ο πατέρας μου διάβαζε συνεχώς, το σπίτι ήταν γεμάτο βιβλία. Αν και δεν ξεκίνησα ως συγγραφέας. Πρώτα έγραφα στίχους για το συγκρότημα και ύστερα ήρθαν τα μυθιστορήματα.
Ποια είναι η μαγεία στο να είσαι συγγραφέας;
Τ. Ν.: Η μαγεία είναι ότι τώρα είμαι στο κρεβάτι μου. Και έχω τη δυνατότητα να σηκωθώ όταν το θελήσω. Δε χρειάζεται να πάω σε κάποιο γραφείο. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε δουλεύω. Δουλεύω και μάλιστα πολύ. Αλλά δουλεύω επειδή το λατρεύω. Η μαγεία στο να είσαι συγγραφέας είναι η ελευθερία.
Τ. Ν.: Μεγάλωσα σε μια οικογένεια παραμυθάδων. Όλοι, μικροί και μεγάλοι, λέγαμε ιστορίες. Όλοι οι συγγενείς μου ήταν αφηγητές παραμυθιών. Οπότε μού ήρθε κάπως φυσικό να συνεχίσω να λέω ιστορίες. Επίσης, οι γονείς μου διάβαζαν συνεχώς: η μητέρα μου ήταν βιβλιοθηκονόμος, ο πατέρας μου διάβαζε συνεχώς, το σπίτι ήταν γεμάτο βιβλία. Αν και δεν ξεκίνησα ως συγγραφέας. Πρώτα έγραφα στίχους για το συγκρότημα και ύστερα ήρθαν τα μυθιστορήματα.
Ποια είναι η μαγεία στο να είσαι συγγραφέας;
Τ. Ν.: Η μαγεία είναι ότι τώρα είμαι στο κρεβάτι μου. Και έχω τη δυνατότητα να σηκωθώ όταν το θελήσω. Δε χρειάζεται να πάω σε κάποιο γραφείο. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε δουλεύω. Δουλεύω και μάλιστα πολύ. Αλλά δουλεύω επειδή το λατρεύω. Η μαγεία στο να είσαι συγγραφέας είναι η ελευθερία.
Και οι δυσκολίες στο να είσαι συγγραφέας; Η μοναξιά;
Τ. Ν.: Όχι η μοναξιά. Είμαι μοναχικός τύπος. Μ’ αρέσει να είμαι μόνος και να δουλεύω μόνος. Οι δυσκολίες είναι όταν το βιβλίο σου δεν πουλάει κι εσύ πρέπει να πληρώσεις το νοίκι. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη δυσκολία.
Τ. Ν.: Όχι η μοναξιά. Είμαι μοναχικός τύπος. Μ’ αρέσει να είμαι μόνος και να δουλεύω μόνος. Οι δυσκολίες είναι όταν το βιβλίο σου δεν πουλάει κι εσύ πρέπει να πληρώσεις το νοίκι. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη δυσκολία.
Ποια είναι η συμβουλή σας για ένα παιδί που θέλει να γίνει συγγραφέας; Υπάρχει κάποιο μυστικό;
Τ. Ν.: Όχι, νομίζω πως υπάρχει ένα μόνο μυστικό και αυτό είναι ότι πρέπει να γράφεις. Χρειάζεται επίσης να διαβάζεις, γιατί μαθαίνεις για τη γραφή διαβάζοντας, διαβάζοντας πολλές ιστορίες. Αλλά πρέπει και να γράφεις.
Τ. Ν.: Όχι, νομίζω πως υπάρχει ένα μόνο μυστικό και αυτό είναι ότι πρέπει να γράφεις. Χρειάζεται επίσης να διαβάζεις, γιατί μαθαίνεις για τη γραφή διαβάζοντας, διαβάζοντας πολλές ιστορίες. Αλλά πρέπει και να γράφεις.
Ποια είναι η αγαπημένη σας παιδική ταινία;
Τ. Ν.: Το «Toy Story 3», άρτιο από κάθε άποψη.
Τ. Ν.: Το «Toy Story 3», άρτιο από κάθε άποψη.
Και ο αγαπημένος σας σούπερ ήρωας;
Τ. Ν.: Ο Μπάτμαν.
Τ. Ν.: Ο Μπάτμαν.
Και τι θα θέλατε να πείτε σε ένα παιδί που ζει στην Ελλάδα;
Τ. Ν.: Θα ήθελα να πω ένα «γεια» από το Όσλο και ότι περιμένω πώς και πώς να βρεθώ στην Κάλυμνο για rock climbing. Και αν ποτέ σας δοθεί η ευκαιρία να δοκιμάσετε rock climbing, να το κάνετε!
Τ. Ν.: Θα ήθελα να πω ένα «γεια» από το Όσλο και ότι περιμένω πώς και πώς να βρεθώ στην Κάλυμνο για rock climbing. Και αν ποτέ σας δοθεί η ευκαιρία να δοκιμάσετε rock climbing, να το κάνετε!
Τα βιβλία του Τζο Νέσμπο κυκλοφορούν στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο: «Δόκτωρ Πορδαλός: Η μεγάλη ληστεία του χρυσού», «Δόκτωρ Πορδαλός: Η καταστροφή του κόσμου. Ίσως...», «Δόκτωρ Πορδαλός: Η μπανιέρα του χρόνου» και «Δόκτωρ Πορδαλός: Η περίφημη πορδαλόσκονη». Σε αυτό, που είναι και το πρώτο της σειράς, διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο:
«Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα, που ζούσε σε ένα παλάτι μέσα σε έναν τεράστιο κήπο με τα ομορφότερα τριαντάφυλλα και τις πιο όμορφες ορχιδέες.
Όμως αυτή εδώ είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία.
Αυτή εδώ έχει να κάνει με… προυμ!
Όχι με αυτά τα μικρά που αμολάς χωρίς κανείς να τα προσέξει. Όοοχι. Εδώ μιλάμε για κανονικές κανονιές. Προυμ που ανοίγουν τρύπες στα παντελόνια και στέλνουν παιδιά στο Διάστημα – και πίσω ξανά. Μιλάμε επίσης για κάποιους κακούς δίδυμους, για μογγολικούς αρουραίους, για μακριές κρεμ καραμελέ και για ακόμα μακρύτερα φίδια σφιγκτήρες. Όμως πάνω απ’ όλα μιλάμε γι’ αυτά που συμβαίνουν όταν ο μικροσκοπικός Μπούλης με τα καροτί μαλλιά μετακομίζει στην οδό Κανονιού και συναντάει τη Λίζα και έναν σχεδόν τρελό επιστήμονα, μια ηλιόλουστη μέρα λίγο πριν από τη 17η Μαΐου».
Πράγματι, έτσι ξεκινάνε όλα, όταν συναντιούνται αυτοί οι τρεις στο μυαλό του Τζο Νέσμπο, που μέχρι εκείνη τη στιγμή έγραφε μόνο για μεγάλους, μυθιστορήματα με εγκλήματα και κακοποιούς.
Για τα παιδιά γράφει μυθιστορήματα αστεία, αλλά με εξίσου συναρπαστική πλοκή.
Για τα παιδιά γράφει μυθιστορήματα αστεία, αλλά με εξίσου συναρπαστική πλοκή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου