Οι συνθήκες που καθόρισαν τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος εν μέσω κρίσης
«Το πολιτικό σύστημα σε κρίσιμη καμπή» είναι το νέο βιβλίο του 39χρονου Κώστα Ν. Στρατηλάτη, διδάκτωρ της Νομικής του ΑΠΘ και επίκουρου καθηγητή Δημοσίου Δικαίου στο Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
Μια ενδιαφέρουσα μελέτη που δίδεται στο κοινό, μέσα από τις εκδόσεις Παπαζήση και εντάσσεται στη σειρά «Δοκίμια για την Πολιτική και το Σύνταγμα» του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου και του Ιδρύματος Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου.
Στο συγγραφικό του πόνημα ο κ. Στρατηλάτης αναφέρεται στην κατάσταση του ελληνικού πολιτικού συστήματος πριν και κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στη χώρα μας.
Ο συγγραφέας, όπως επισημαίνει στα συμπεράσματά του επιχείρησε να αναλύσει τις συνθήκες που καθόρισαν τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος εν μέσω κρίσης κατά τη διάρκεια της ιστορικής καμπής των ετών 2010-2014. «Διαπιστώσαμε κατ’ αρχάς ότι η ομαλή επιφανειακά λειτουργία των κοινοβουλευτικών θεσμών στη χώρα μας κατά τη Μεταπολίτευση δεν είχε πάντα το αναγκαίο βάθος, καθώς διάφορα στοιχεία της θεσμικής και κοινωνικής πραγματικότητας υποδήλωναν σοβαρές αδυναμίες του πολιτικού συστήματος, οι οποίες με τη σειρά τους εξηγούσαν το έλλειμμα αξιοπιστίας των θεσμών λίγο πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης» αναφέρει.
Το βιβλίο διατρέχει μια κρίσιμη περίοδο για τον τόπο, όπου το πολιτικό σύστημα ουσιαστικά απομονώθηκε, επλήγη η πολιτική αξιοπιστία και κανονιστική ποιότητα του Συντάγματος, κυριάρχησε η κομματική πειθαρχία και υποβαθμίστηκε ο ρόλος του Κοινοβουλίου, ενώ αναδείχθηκε η καχεξία της ενδοκομματικής δημοκρατίας.
Ο κ. Στρατηλάτης με την επιστημονική ματιά του καθηγητή Δημοσίου Δικαίου αναδεικνύει την κατάρρευση της αξιοπιστίας των κοινοβουλευτικών θεσμών, της οριακής συνταγματικότητας μεθοδεύσεις στην αρχή της κρίσης, την αδυναμία διαπραγμάτευσης και την υπερσυγκέντρωση άτυπης πολιτικής ισχύος και επισημαίνει την κορύφωση της ανομίας.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η αναφορά του συγγραφέα, ότι «η περίοδος 2010-2014 σημαδεύτηκε από την ανικανότητα των διαδοχικών κυβερνήσεων να ασκήσουν υπό συνθήκες σχετικής αυτονομίας τη συνταγματική αρμοδιότητα χάραξης της γενικής πολιτικής της χώρας, οδηγώντας τον τόπο σε πραγματικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις», αλλά και της επισήμανσης, πως «σημαδεύτηκε επίσης από την εξωφρενική εργαλειοποίηση της Βουλής και από τη δραματική υποβάθμιση της νομοπαραγωγικής διαδικασίας, από τη συνέχιση της κατάχρησης της κομματικής πειθαρχίας…»
Ο ίδιος θέτει, μέσα από την μελέτη του το ζήτημα της αποτελεσματικής ενεργοποίησης των θεσμών, καθώς ανάμεσα στους παράγοντες που εξηγούν τις βαρύτατες επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην ελληνική οικονομία ξεχωρίζουν συγκεκριμένες θεσμικές συνθήκες του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Και όπως αναφέρεται και στο σημείωμα που υπάρχει στο οπισθόφυλλο, του βιβλίου, «η μελέτη επιχειρεί να ρίξει φως σε αυτές τις συνθήκες, θέτοντας ως ευρύτερο ερμηνευτικό πλαίσιο τη θεωρία των Acemoglou και Robinson για τις καταβολές της ευημερίας και της φτώχειας. Κατά την κρίσιμη καμπή των ετών 2010-2014, ο φαύλος κύκλος ανάμεσα στις θεσμικές παθογένειες και τα στοιχεία κλειστότητας της ελληνικής οικονομίας πέρασε σε χειρότερο αναβαθμό: κατάρρευση της πολιτικής αξιοπιστίας, εξασθένιση της κανονιστικής ποιότητας του Συντάγματος και σοβαρές διαταραχές στη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ανυπόφορη πλέον επιμονή της διαφθοράς, των πελατειακών σχέσεων και της διαπλοκής, καταλυτική πλέον αδιαφορία των ΜΜΕ για το συνταγματικό ρόλο τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου