perikliskorovesis.jpg
Περικλής Κοροβέσης - Εφημερίδα τών Συντακτών
Τον Αύγουστο μπορεί να μην υπάρχουν ειδήσεις, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει από το να κάνουμε σκέψεις. Τα καλοκαίρια, όταν μου δίνεται η ευκαιρία να βρεθώ σε παραθαλάσσιο καφενείο, όλα μού φαίνονται καλύτερα.
Ο καφές πιο αρωματικός, η μπίρα σωστά παγωμένη, το ουίσκι πιο δυνατό. Και φυσικά η εφημερίδα διαβάζεται πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Μετά θέλω να αγναντέψω την απέραντη θάλασσα.
Αλλά είναι μπροστά μου οι λουόμενοι, που με τη θορυβώδη παρουσία τους αποσπούν την προσοχή μου. Και κάθομαι και τους μελετάω.
Δεν έχω υπόψη μου καμιά μελέτη για την κολυμβητική συμπεριφορά αυτού του λαού και έτσι αναγκαστικά οι παρατηρήσεις μου θα είναι εμπειρικές.
Αυτό που εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά είναι ότι οι περισσότεροι δεν ξέρουν κολύμπι.
Aπλά κάθονται στα ρηχά και επιπλέουν. Κάποιοι φορούν μαύρα γυαλιά και καπελάκι και δεν βάζουν ποτέ το κεφάλι τους στη θάλασσα.
Και αυτό σημαίνει πως το μισό κολύμπι πάει χαμένο και η απόλαυση της θάλασσας μένει μισή. Και κάθε ηδονή που δεν είναι ολόκληρη, είναι ένας μικρός ευνουχισμός.
Μετά είναι η νεότερη γενιά, που είναι εύρωστη και έχει δύναμη και κολυμπάει. Αλλά δεν μπορεί να πάει και πολύ μακριά.
Με τις άτσαλες κινήσεις που κάνουν εξαντλούν τις δυνάμεις τους ταχύτατα.
Το κολύμπι, όπως και κάθε άλλο άθλημα, απαιτεί με τη μικρότερη δυνατή ενέργεια να πετύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Και οι πιο πετυχημένοι καθιερώνονται, όπως στο άλμα εις ύψος.
Ακολουθεί η πιτσιρικαρία που είναι ακούραστη και παίζει όλη μέρα και αυτοσχεδιάζει ακατάπαυστα. Αλλά και αυτά δεν ξέρουν κολύμπι.
Οι γνώσεις των γονιών τους έφταναν μέχρι την αγορά μιας σαμπρέλας, μιας σανίδας - και φυσικά μπρατσάκια.
Σπάνια θα δεις κάποιον κολυμβητή στα ανοιχτά, να έχει έναν σταθερό ρυθμό και να διασχίζει ήρεμα αποστάσεις.
Και μην ξαφνιαστείτε αν αυτός είναι Σκανδιναβός ή Γερμανός. Δηλαδή από χώρες που η θάλασσα είναι απαγορευμένη, λόγω ψύχους.
Αλλά φρόντισαν να έχουν πισίνες σχεδόν παντού. Οι πισίνες, τα γυμναστήρια, τα γήπεδα είναι μέσα στη λειτουργία της πόλης. Αλλιώτικα η πόλη είναι ανάπηρη.
Και αυτά για έναν μαζικό αθλητισμό. Οχι για πρωταθλητισμό.
Και βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να πλατσουρίζουν σκέφτομαι: Είναι μόνο στη θάλασσα ή είναι μια αντίληψη που διαπερνά όλες τις άλλες δραστηριότητές τους; Μήπως έτσι ψηφίζουν; Μήπως έτσι χρεώθηκαν; Μήπως έτσι οδηγούν;
Και να μη μιλήσουμε για τα εγκληματικά ταχύπλοα που σκοτώνουν το περιβάλλον και τους ανθρώπους κάθε χρόνο, χωρίς να γίνεται τίποτα.
Η τραγωδία της Αίγινας δεν πρόκειται να αλλάξει σε τίποτα τα πράγματα. Εδώ και χρόνια συμβαίνουν αντίστοιχες εγκληματικές ενέργειες.
Ποια είναι τα μέτρα που πάρθηκαν; Και αν υπάρχουν κάποιοι νόμοι, μένουν ανεφάρμοστοι. Για ποιο λόγο;
Τα ταχύπλοα είναι το παιχνίδι των πλουσίων και των παραγόντων, που πιθανότατα να έχουν πιο μεγάλη δύναμη από τις τοπικές αρχές.
Και φυσικά έχουμε το μόνιμο παιχνίδι των πολιτικών ταγών που κάνουν πάντα μια δήλωση, είτε σε πυρκαγιά ή σε πλημμύρα ή σε κάποια άλλη καταστροφή, μόνο και μόνο για να φιγουράρουν στα μίντια.
Και το απλό ερώτημα του πολίτη είναι: Τι έκαναν για να αποτρέψουν τις συμφορές;
Για παράδειγμα, αφού τα Μαστιχοχώρια είναι μοναδικά στον κόσμο, δεν θα μπορούσε να υπάρξει μια αποτελεσματική πυρασφάλεια;
Η Ελλάδα έχει μια ακτογραμμή, μετρώντας και τα νησιά βέβαια, που αντιστοιχεί με αυτήν της Αφρικής.
Δεν θα έπρεπε η θάλασσα να είναι η δική μας ενδοχώρα; Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω έναν νεολογισμό.
Γιατί να μην έχουμε μια βαθιά κουλτούρα της θάλασσας; Καλές οι νεράιδες, καλοί και οι πειρατές και ακόμα καλύτερα τα παραμύθια των νησιών.
Αλλά εκπαιδευτήκαμε να χωνόμαστε στα νερά της με πλήρη ασφάλεια; Η θάλασσα δεν πνίγει κανέναν, όπως φυσικά και η φύση δεν σκοτώνει κανέναν.
Ολα προέρχονται από τον άνθρωπο που δεν σεβάστηκε υπέρτερες δυνάμεις και δεν έζησε με τους νόμους που αυτές επέβαλαν.
Σε ενάμιση μήνα είχαμε 110 πνιγμούς («Εφ.Συν.» 22/7/16) Γιατί;
Αν κάθε παραθαλάσσια περιοχή είχε έναν δάσκαλο κολύμβησης, για μικρούς και μεγάλους, πόσους θανάτους θα είχαμε γλιτώσει;
Πολλές χώρες έχουν την κολύμβηση υποχρεωτικό μάθημα για τους μαθητές σε όλες τις βαθμίδες.
Υπάρχει έστω και ένα σχολείο στην Ελλάδα που να διδάσκει στα παιδιά κολύμβηση;
Μου καταλογίζουν συχνά πως αυτά που λέω δεν γίνονται στην Ελλάδα και ότι ζω σε άλλο πλανήτη.
Μακάρι να ήταν έτσι.
Θα είχα γλιτώσει τα μνημόνια. Αλλά επειδή ζω εδώ, ξέρω πως ό,τι δεν μπορεί να γίνει σήμερα, μπορεί να γίνει αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου