Παρασκευή, 17 Μαρτίου, 2017 - 11:00
Το νέο βιβλίο του Βαγγέλη Αυδίκου παρουσιάστηκε στην Κομοτηνή
Δήμος Μπακιρτζάκης
Στην ταραχώδη περίοδο του ελληνικού εμφυλίου μας μεταφέρει με το νέο του μυθιστόρημα ο ακαδημαϊκός Βαγγέλης Αυδίκος σε ένα πόνημα με τον τίτλο «Oι τελευταίες πεντάρες». Όπως είπε, μιλώντας στο ράδιο Χρόνος 87.5 fm ο κος Αυδίκος: «Οι τελευταίες πεντάρες αναφέρονται σε ένα παιχνίδι, όπου οι πεντάρες είναι στο στριφτό που παίζεται εκεί στην περιοχή (σ.σ. της Ηπείρου). Πεντάρες λέγονται τα νομίσματα που ποντάρουν οι παίκτες. Για εμένα οι τελευταίες πεντάρες είναι μια φράση που την χρησιμοποίησα με έναν τρόπο συμβολικό για να συνοψίσω αυτό που ήθελα να πω, είναι οι τελευταίες πεντάρες κάποιων ηρώων. Είναι αλλαγή εποχής για όλους είναι ένα γύρισμα και νομίζω ότι ακριβώς αυτό θέλει να προσφέρει και το βιβλίο. Δεν σκεπάζουμε τα πράγματα ακουμπάμε τις πληγές με σκοπό να κατανοήσουμε, με σκοπό να μάθουμε για να πάμε ποιο μπροστά»
Ο συγγραφέας συνέγραψε το βιβλίο με την πεποίθηση ότι έχουν περάσει πλέον 70 χρόνια από την περίοδο του εμφυλίου και πρέπει πλέον να πάψουμε να θάβουμε πράγματα κάτω από το χαλί. Σημειώνει δε, ότι ήρθε ο καιρός να κατανοήσουμε το παρόν για να συνεχίσουμε στο μέλλον. Όσο για το βιβλίο, αυτό βασίζεται σε ένα ιστορικό γεγονός εκτέλεσης υπόδικων και από κει ξετυλίγεται ένα κουβάρι προβληματισμού γύρω από τον τρόπο έκφρασης των πολιτικών απόψεων:
«Το θέμα δεν είναι να ξεχάσουμε κάποιες καταστάσεις, έχουν περάσει 70 χρόνια από εκείνη την τραγική περίοδο. Το ταξίδι της μνήμης δεν γίνεται με αφορμή να θυμηθούμε ή να οξύνουμε πράγματα, αλλά γιατί χρειαζόμαστε μια άλλη αντιμετώπιση των πραγμάτων, μια και το παρόν και το παρελθόν προϋποθέτει μια συνεννόηση και μια κατανόηση και διόρθωση των λαθών. Το βιβλίο ξεκινά με αφορμή ένα ιστορικό γεγονός το 1944 αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, από την κατοχή, στην Πρέβεζα, υπάρχει η διεκδίκηση ποιος θα ελέγξει την πόλη. Υπάρχουν όλα αυτά τα ζητήματα για τα οποία οι ιστορικοί λένε τις δικές τους απόψεις. Αυτό που για μένα έχει σημασία είναι ότι γίνεται μια εκτέλεση, εκτελούνται 4 παιδιά που είναι από 16 έως 18 χρονών και συνολικά ακόμα 48 πολίτες οι οποίοι δεν ήταν μόνο με την μεριά του ΕΛΑΣ. Το ερώτημα είναι γιατί γίνεται ένα τέτοιο γεγονός. Το ζήτημα είναι ότι όλη αυτή η ιστορία πρώτα - πρώτα κράτησε διχασμένη τη χώρα για πάρα πολλά χρόνια, από τη μια μεριά ήταν οι καλοί και από την άλλη ήταν οι κακοί, από τη μια ήταν αυτοί που θεώρησαν το κράτος δικό τους και από την άλλη ήταν οι άλλοι από τους οποίους ζητούνταν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Αυτό άφησε αποτυπώματα, δημιούργησε τα καφενεία, αργότερα τα κόκκινα, τα μπλε, τα πράσινα, όλα αυτά είναι μετεξέλιξη μεταμόρφωση των γεγονότων διότι είχαμε μάθει σε μια πόλωση, σε μια έντονη αντιπαράθεση».
Ο κος Αυδίκος τάσσεται υπέρ της έκφρασης των πολιτικών πεποιθήσεων, που όταν γίνεται ορθά, την θεωρεί ως δείγμα μιας υγιούς κοινωνίας: «Οι πολιτικές διαφορές μακάρι να υπάρχουν και να εκφράζονται με τρόπο ορθό, αλλοίμονο σε μια κοινωνία αν υπήρχε μόνο ένα χρώμα, δεν πάει πουθενά. Με όρους σωστούς όταν γίνεται ο πολιτικός αγώνας νομίζω ότι όλοι μαζί είναι ωφελημένοι και υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις και οπτικές του πολιτικού γεγονότος ή των κοινωνικών φαινομένων. Αυτό είναι επιθυμητό και επιβαλλόμενο. Αυτό που δημιουργεί προβλήματα είναι όταν οδηγεί σε τύφλωση των πραγμάτων και υπό την επήρεια και ξένων δυνάμεων, παίζουν σημαντικό ρόλο οι εξωγενείς παράγοντες, είναι όταν θεωρούμε ότι μπορούμε να λύσουμε αυτά τα γεγονότα με τα όπλα. Δεν μπορεί να εξηγήσει κανείς διαφορετικά γιατί λοιπόν σε καιρούς τέτοιους εκτελούνται οι άνθρωποι. Από την άλλη μεριά δεν συνηθίσαμε κάποια πράγματα αν δικαιούμαστε να μιλούμε και πως αντιμετωπίζουμε αυτά τα γεγονότα, τα αντιμετωπίζουμε μη δίνοντας σημασία, σκεπάζοντάς τα, ποιος είναι ο τρόπος;»
Όσο για αυτούς που τον προέτρεψαν να «μην τα σκαλίζει αυτά», εννοώντας ότι δεν θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί με τον εμφύλιο, η απάντησή του είναι η εξής: «Λένε μερικοί τι τα θες και τα σκαλίζεις αυτά, περάσανε τώρα. Συνηθίσαμε να βάζουμε τα πράγματα κάτω από το χαλί, να κρύβουμε τα γεγονότα και να μην τα κοιτάμε κατάματα. Αυτό δεν συμβαίνει τώρα, συνέβαινε από πάρα πολύ παλιά και βλέπετε που καταλήξαμε σήμερα. Σήμερα η νέα γενιά πληρώνει με πολλαπλές συνέπειες την τύφλωση και την θόλωση την δικιά μας»
Το βιβλίο του κου Αυδίκου παρουσιάστηκε στην Κομοτηνή το βράδυ της Τετάρτης 15 Μαρτίου στη Λέσχη Κομοτηναίων, σε μία εκδήλωση την οποία συντόνισε ο Μανώλης Βαρβούνης, καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ. Το βιβλίο προλόγισε ο Γιάννης Τζαμπάζης πρόεδρος του Συλλόγου Ηπειρωτών Νομού Ροδόπης, ενώ γι’ αυτό μίλησαν οι: Ζωή Γαβριηλίδου, καθηγήτρια Γλωσσολογίας του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του ΔΠΘ, Βασίλης Δαλκαβούκης επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ, Σπύρος Κιοσσές, φιλόλογος.
Στην εκδήλωση που συνδιοργανώθηκε από το Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ και τον Σύλλογο Ηπειρωτών Ν. Ροδόπης διαβάστηκαν και αποσπάσματα του βιβλίου από τις Χρύσα Ιωαννίδου και Φωτεινή Λεοντάρη, ενώ τραγούδησαν η Μαρία Αλεβίζου και ο Νίκος Αντωνακάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου