Οι σύγχρονοι πειρατές

Το περιμέναμε, είν’ αλήθεια. Είχαν βάλει στο μάτι την Κύπρο οι κοτζαμπάσηδες της Ευρώπης. Δεν της συγχώρεσαν που σήκωσε το ανάστημά της. Που μπόρεσε να βγει αναγεννημένη από την εισβολή του 1974 που ισοπέδωσε κι έκαψε τα πάντα. Ο Αττίλας δεν τη λύγισε.Οι απειλές δεν την έκαναν να κιοτέψει. Σήκωσε τα μανίκια και μπόρεσαν όλοι μαζί να δημιουργήσουν το κυπριακό θαύμα, αγκάθι στο μάτι εκείνων που ήθελαν την Κύπρο υποτελή, χωρίς δικιά της φωνή. Κι εμείς οι Καλαμαράδες την καμαρώναμε, κάποιες φορές τη ζηλεύαμε. Ζηλεύαμε τους πολιτικούς της ηγέτες που μόνοιασαν μπροστά στα δύσκολα. Έβαλαν την πατρίδα τους μπροστά από τα κομματικά τους συμφέροντα. Πλήρωσε με αίμα την αποκοτιά της για μια ενιαία Κύπρο. Τα κορμιά των παιδιών της έπεσαν άψυχα από τον ιστό της εθνικής τους αξιοπρέπειας. Αντιστάθηκε στις σειρήνες του σχεδίου Ανάν που ήθελε να αφανίσει την κυπριακή της υπόσταση. Ο Τάσος Παπαδόπουλος, ο πρόεδρος του ΟΧΙ, έγινε το σύμβολο της ελεύθερης βούλησης των Κυπρίων, κόντρα στις φωνές-στην Ελλάδα και την Κύπρο-που προσπαθούσαν να εκμαυλίσουν τους Κύπριους.

       Η απόφαση των κοτζαμπάσηδων της Ευρώπης δεν ήταν καιρός εν αιθρία. Το μέγεθος της πειρατείας και της αναλγησίας τρομάζει. Επέπεσαν ως  όρνεα στις καταθέσεις των Κυπρίων. Ως σύγχρονοι πειρατές περίμεναν την ευκαιρία να κάνουν το καινούργιο τους ρεσάλτο. Τα όρνεα της Ευρώπης ηδονίζονται από την οσμή των καταθέσεων. Είναι το δεύτερο μεγάλο χτύπημα που δέχεται η Κύπρος στις τελευταίες δεκαετίες. Το πρώτο ήταν η εισβολή του 1974. Το δεύτερο χτύπημα είναι η λεηλασία των καταθέσεων. Η τιμωρία της Κύπρου για την προνομιακή σχέση της με τη Ρωσία. Οι κοτζαμπάσηδες της Ευρώπης αποκαλύπτουν τη βρικολιάστικη φύση τους. Θέλουν αίμα. Θέλουν να οδηγήσουν στα τάρταρα τους λαούς. Θέλουν να τους κάνουν γιουσουφάκια στη νέα τάξη πραγμάτων.

     Σήμερα, η Κύπρος, η Ελλάδα, η νότια Ευρώπη, οφείλουν να δώσουν απάντηση σ’ αυτή τη νέα λαίλαπα. Χρειαζόμαστε έναν κόσμο περήφανο. Και η περηφάνια χτίζεται με τα ΟΧΙ.