podosfairo-mundial.jpg
AP Photo/Petr David Josek
Το ποδόσφαιρο και πάλι στο προσκήνιο. Μια μεγάλη παγκόσμια γιορτή, που μαγνητίζει τα πλήθη και τροφοδοτεί τις κουβέντες στους ανά τη χώρα ταβερνοκαφενέδες.
Ξαναγυρίζει το μοτίβο για το κλοτσοσκούφι, σύμβολο ενός αντρικού πολιτισμού που δημιουργεί εντάσεις στα ζευγάρια όσον αφορά τη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου στη διάρκεια του ενός μήνα που διαρκούν οι αγώνες.
Είναι εδραία προσωπική θέση μου πως το ποδόσφαιρο είναι μια σημαντική τελετουργία, που έχει να μαρτυρήσει πολλά για την οργάνωση των κοινωνιών και τη θέση της οικονομίας και της κοινωνικότητας στη ζωή των ανθρώπων.
Η παρέα συνέτρωγε έχοντας το ένα μάτι στον τηλεοπτικό δέκτη, που μετέδιδε τον αγώνα. Περισσότερο προσηλωμένη από όλη τη συντροφιά ήταν η Αννα. Δεν ξεκολλούσε το μάτι της από την τηλεόραση.
Διαμαρτυρόταν με την ένταση της συζήτησης, δεν την άφηνε να ακούσει τα σχόλια των δημοσιογράφων. Ηθελε να ευχαριστηθεί το ματς, να μπει στο κλίμα του αγώνα. Με τις φωνές και τα συνθήματα.
«Είναι μια ψευδαίσθηση, το ξέρω, αλλά θέλω να ρουφήξω όλη την ατμόσφαιρα», μου εξήγησε στο διάλειμμα. Τότε, έγινε περισσότερο εξομολογητική.
Μίλησε για την κόρη της, μια εικοσάχρονη, που είναι διεθνής με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των γυναικών. Για το πάθος όλης της οικογένειας. Για την κόρη της που λατρεύει το άθλημα. Για τα στερεότυπα που θέλουν τις γυναίκες εχθρικές προς το ποδόσφαιρο.
Η συζήτηση διακόπηκε απότομα με το σφύριγμα του διαιτητή για το δεύτερο ημίχρονο. Η Αννα δεν ξαναμίλησε. Δεν αντάλλαξε κουβέντα με την παρέα.
Επαναλήφθηκε... το πρώτο ημίχρονο. Ακούσαμε τη φωνή της τη στιγμή που σκόραρε η Σουηδία.
Τινάχτηκε από την καρέκλα της, έκανε μια στροφή γύρω από το τραπέζι. Με σφιχτές γροθιές και φωνάζοντας «γκόοοοολ».
Ο ενθουσιασμός μετριάστηκε με την ισοφάριση των Γερμανών. Ομως, η ελπίδα για τον αποκλεισμό τους ήταν ακόμη ισχυρή. Της αρκούσε ο εξοβελισμός τους από τη συνέχεια των αγώνων.
Κάθε αποτυχημένη επιθετική προσπάθεια των Γερμανών συνοδευόταν από έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης. «Η ώρα της εκδίκησης πλησιάζει», μουρμούριζε η Αννα, αδιαφορώντας για τα πειράγματα της παρέας.
Οσο όμως πλησίαζε το τέλος, η παρέα σιώπησε. Σταμάτησε να κουβεντιάζει. Ακουγόταν πλέον ένας συλλογικός ανασασμός. Τα μάγουλα ξαναμμένα. «Η εκδίκηση τρώγεται κρύα!» φώναξε ο Κώστας.
Ωσπου ήρθε το 95ο λεπτό. Οι Γερμανοί άρπαξαν την μπουκιά λίγο πριν να τελειώσει ο αγώνας. Η παρέα ξεφούσκωσε. Τα έβαλε με τον δημοσιογράφο που περιέγραφε τον αγώνα.
«Στο τέλος νικάνε οι Γερμανοί», έλεγε. «Μα ήταν καλύτεροι στο δεύτερο ημίχρονο», αντέτεινα. «Εχουν τη δύναμη να επιβάλλουν την άποψή τους», ο αντίλογος.
Απλή ποδοσφαιροκουβέντα; Η ζωή είναι πιο πολύπλοκη για να χωράει στα κουτάκια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου