Υπάρχει αλήθεια «Ένα τέλειο σχέδιο» για το τέλειο έγκλημα; Η «Θερμοκοιτίδα» του σύγχρονου ανθρώπου. «Τα κορίτσια που γελούν» και τα κορίτσια που μεγαλώνουν. Οι ανθρωποφαγικές δυνατότητες ενός «Δείπνου». Οι παράλληλοι κόσμοι της «Κυρίας με το καπέλο». Η «Βοστόνη» του έρωτα».
Μέσα από τρεις νουβέλες και τρία διηγήματα που απαρτίζουν την συλλογή «Τα κορίτσια που γελούν», ένα βιβλίο που ξεκινά με ένα αστυνομικό «Ένα τέλειο σχέδιο» και τελειώνει με ένα ψυχολογικό θρίλερ «Βοστόνη», η συγγραφέας, ψυχολόγος και αρθρογράφος Εύα Στάμου κατορθώνει να δώσει την ανθρωπογεωγραφία της εποχής μας.
Ατμοσφαιρικά και με την γλώσσα του σώματος, ρεαλιστικά, περιγράφοντας νεύματα, πράξεις και κινήσεις, εντάσσοντας τις ιστορίες της σε συγκεκριμένο ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο, με θεατρική πρόζα ακριβή και εντελώς απαραίτητη, σκιαγραφεί τον πάσχοντα άνθρωπο που εργάζεται, είναι πανεπιστημιακός, πρόσφυγας, άνδρας ή γυναίκα, ψυχικά ασθενής, εγκαταλείπει ή εγκαταλείπεται, ερωτεύεται, προδίδει ή προδίδεται, παίρνει θέση εκών άκων στην σύνθετη και αμφίσημη εποχή μας. Ο Θύτης που ωστόσο είναι και Θύμα, οι γυναίκες στο ηλικιακό μεταίχμιο, η κρίση σε όλες της τίς εκφάνσεις: ψυχολογική, οικονομική, ερωτική, γενικότερα συναισθηματική…
Με ακρίβεια ανατόμου και δεινότητα χημικού, η συγγραφέας ζωντανεύει το νοσηρό κλίμα της εποχής και παραθέτει τον ανθρώπινο ψυχισμό που είναι σε κίνηση [ακριβώς την ώρα που μεταβάλλεται], με χαμηλούς τόνους περιγράφει εκκωφαντικούς ήχους: μια γυναίκα που προσπαθεί να σκοτώσει, ένα στρατόπεδο προσφύγων, ένα άσυλο ανιάτων, ένα μπαρ όπου μια γυναίκα προδίδεται, ένα δείπνο όπου φίλοι σπαράσσονται, ένα ίδρυμα που ενώνει τον χρόνο, στην Αθήνα, στην περιφέρεια, στο Ψυχικό, στη Λέρο, στο Χαλάνδρι και στη Βοστόνη, είναι το χωροταξικό πλαίσιο όπου δοκιμάζονται οι αντοχές των ανθρώπων: ερωτικές, φιλικές, πολιτικές, κοινωνικές, ψυχολογικές, υπαρξιακές κατά βάθος στο σύνολό τους. Αισθήματα και διλήμματα, ενοχές και φόβοι, επιθυμίες και μανίες λεπτών αποχρώσεων συνθέτουν το κατακερματισμένο νουάρ της σύγχρονης μεταιχμιακής εποχής μας. Το γκρίζο σε όλες τις αποχρώσεις του. Με επίκεντρο την γυναικεία ψυχοσύνθεση χωρίς ωστόσο να απουσιάζει η ανδρική παρουσία: όλα είναι αενάως μεταβλητά και σε σχέση.
Εύα Στάμου
Με αφήγηση ρεαλιστική και λεκτική ακρίβεια, εμμονή στην αποκαλυπτική λεπτομέρεια, σε μια κίνηση μπορεί και να κρύβονται ή να κρίνονται όλα, η συγγραφέας αποκαλύπτει στο έπακρον τις ιδιαίτερες συγγραφικές της ικανότητες: παρατήρηση, επιστημονική επάρκεια, πολιτική σκέψη, κοινωνική οξυδέρκεια, υπαρξιακό και φιλοσοφικό βάθος και αφηγηματική ικανότητα. Με έναν τρόπο όπου ξεκάθαρα ωστόσο δηλώνει μετά τα επτά βιβλία της πως μόνο Εύα Στάμου θα μπορούσε να είναι. Με ό,τι είμαστε γράφουμε. Με ό,τι μάθαμε, με ό,τι σπουδάσαμε.
Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου