Τάκης Κατσής: Ένας ευαίσθητος άνθρωπος

Άλλη μια απουσία. Το αναπάντεχο πονάει περισσότερο. Αυτή τη φορά πέρασε ως μονίμως απών από τα απουσιολόγια της καφετέριας ‘Μητρόπολη’ ο Τάκης Κατσής. Η παρέα όταν ρώτησα μου ανακοίνωσε απλώς τη μετακίνησή του στην άλλη όχθη του Αχέροντα. Και τότε, ένιωσα αυτή τη χαρακιά στα σωθικά, σα κάποιος να ‘κοψε ένα κομμάτι. Ο θάνατος είναι πάντα ένας ακρωτηριασμός.

     Ο Τάκης Κατσής είχε μια φυσική ευγένεια, που την απέπνεε όλο το κορμί του. Περπατούσε απαλά, λες και δεν πατούσε τη γη. Σα να’ θελε να μην πονέσει τη γη. Ήταν σ’ όλα του ευαίσθητος. Όλη η ύπαρξή του, ο τρόπος που μιλούσε, σκεφτόταν και αντιδρούσε έδειχνε τη βαθιά του εσωτερική καλλιέργεια, ότι δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος. Το έδειχνε όταν έκανε βόλτες στην παραλία ή στην κεντρική αγορά, παρέα με τη γυναίκα του. Η ματιά του φαινόταν να θωπεύει τον κόσμο. Ακριβώς αυτή την τρυφερότητα είχε και η φωνή του τον καιρό που έκανε τη νυχτερινή ραδιοφωνική εκπομπή για τη μουσική. Η φωνή του ηρεμούσε. Σ’ έπειθε να σταθείς στη συχνότητα και ν’αφεθείς στην αφήγηση του παρουσιαστή της. Τα τραγούδια που επέλεγε και τα σχόλια που έκανε με εξέπλητταν. Ανήκε σ’ εκείνο το είδος των ανθρώπων που αγαπά σ’ υπερβολικό βαθμό τη μουσική. Οι γνώσεις του πολύπλευρες. Η μόνη του ανταμοιβή απ’ αυτά τα νυχτερινά τραγούδια ήταν ο καλός λόγος. Ψήλωνε όταν τον συναντούσα στο δρόμο και τον ευχαριστούσα για τις μουσικές του επιλογές.

       Ο Τάκης Κατσής ήταν γοητευτικός αφηγητής. Μου διηγιόταν με τις ώρες ιστορίες για ανθρώπους του αθλητισμού στην Πρέβεζα, καθώς  και τις προσωπικές του εμπειρίες. Ο ίδιος υπήρξε αθλητής αλλά και παράγοντας του κλασικού αθλητισμού. Ήταν ένας πολίτης της πόλης που ένιωθε το καθήκον της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.

       Αυτό το τελευταίο τον οδήγησε σε μια αντισυμβατική στάση ως τραπεζικό στέλεχος. Διετέλεσε διευθυντής στην Εμπορική και τα τελευταία χρόνια της θητείας του στην Κύπρου. Ήταν η περίοδος που μέτρο της ικανότητας ενός στελέχους ήταν ο αριθμός των δανείων που έδινε. Ο Τάκης δεν μπορούσε να μετρηθεί με τους άλλους. Ο αξιακός του κώδικας και η αίσθηση του καθήκοντος ως ανθρώπινης ύπαρξης στέκονταν εμπόδιο σε τέτοιες επιλογές. Δεν έδινε την έγκρισή του σε δάνεια σε όσους δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Κίνητρό του για τέτοιες αρνήσεις η πίστη ότι τέτοια δάνεια οδηγούσαν σε καταστροφή. Η εξέλιξη τον δικαίωσε.

    Ο Τάκης Κατσής ήταν ένας πολίτης ευαίσθητος. Θα λείψει από την πόλη. Θα είναι αισθητή η απουσία του από τις καρέκλες του Κόκκαλη. Θα μου λείψει η ευγενής φιγούρα του που κάποιες φορές καθόταν διακριτικά  σ’ ένα τραπέζι, στην αρχή με τη συντροφιά της Καθημερινής κι αργότερα με το τάμπλετ του.

       Είμαι τυχερός που γνώρισα τον Τάκη Κατσή. Σε μια περίοδο που επέπλεαν οι θορυβώδεις, ο Τάκης Κατσής, με τη διακριτικότητα, τη στοχαστικότητα και την ευγένειά του, αποτελούσε