Αγαθοκλής Αζέλης, Ευάγγελος Αυδίκος Οδός Οφθαλμιατρείου, · 29 Ιουλίου 2019

Ο Ευάγγελος Αυδίκος δεν χρειάζεται συστάσεις. Πρόκειται για υπόδειγμα δημόσιου διανοούμενου, ο οποίος διανθίζει την επιστημονική και διδακτική ιδιότητα με το λογοτεχνικό χάρισμα του μυθιστοριογράφου και την παρεμβατική ευαισθησία του αρθρογραφούντος λογίου, ο οποίος προσεγγίζει τα θέματά του με ιδιαίτερη ενσυναίσθηση και ευαισθησία και κινητοποιεί τον αναγνώστη να ψηλαφήσει τα αναστοχαστικά ίχνη του συγγραφέα.
Το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο "Οδός Οφθαλμιατρείου", συνδέει με ποικιλία νημάτων τη σύγχρονη Ελλάδα με εκείνη του τέλους του 19ου αιώνα, εστιάζοντας στον δύσκολο αγώνα του αποσυνάγωγου ποιητή Κώστα Κρυστάλλη να ανοίξει τον δρόμο του προς τη λογοτεχνική αξία και καταξίωση. Αυτά τα νήματα διαπερνούν και στερεώνονται επίσης στον αλύτρωτο ελληνισμό της εποχής του ποιητή και στον σύγχρονο απόδημο ελληνισμό (ο οποίο φαίνεται να απασχολεί γενικά τον προβληματισμό του συγγραφέα).
Θα ήταν απλουστευτικό όμως να χαρακτηρίσουμε το βιβλίο ως μια μυθιστορηματική βιογραφία του Κρυστάλλη. Ο Ε. Αυδίκος χρησιμοποιεί την πορεία του ποιητή ως αφετηρία και αφόρμηση, για να αναδείξει πολλά σημαντικά ζητήματα του χρόνου της αφήγησης (των αφηγήσεων για την ακρίβεια).
Η ροή της ίδιας της αφήγησης σ' εμένα προσωπικά επέβαλε έναν ταχύ ρυθμό ανάγνωσης, πράγμα το οποίο καθιστά αναγκαία μια δεύτερη, πιο αργή, για να διαχειριστώ πιο συστηματικά το πλήθος των ερεθισμάτων που εκπηγάζουν από το κείμενο.