Συνέντευξη στο literature.gr

 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ L

Ο Ευάγγελος Αυδίκος απαντά στο Νέο Ερωτηματολόγιο του L 

Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει;

Θα ήθελα να είμαι στην  Οδύσσεια του Ομήρου. Να είμαι ο Οδυσσέας, τον ζηλεύω που έζησε τόσες ζωές. Απόλαυσε, βίωσε, ταξίδεψε, χρησιμοποίησε τις νοητικές του ικανότητες, για να φτάσει στον σκοπό του. Και είχε την τύχη να δανείσει το όνομά του στον «Οδυσσέα» του Τζόυς. Ονειρεμένος συνδυασμός.

Με ποια από τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω στο γραφείο σας διατηρείτε μια φετιχιστική σχέση;

Πρώτα απ’ όλα με τον υπολογιστή μου, είναι η προέκτασή μου και η πρώτη σκέψη στις μετακινήσεις μου. Μετά είναι τα μολύβια μου, βρίσκονται δίπλα στον υπολογιστή όταν γράφω. Μολύβια παντός είδους, μου αρέσει να τα ξύνω και να δοκιμάζω τις γραφές τους, όταν διαβάζω.

Λαμβάνετε υπόψη σας τις κριτικές ή θεωρείτε ότι οι κριτικοί είναι ευνούχοι που μιλούν για την ερωτική πράξη;

Θα ήταν άτοπη και πολύ εγωτική η απαξίωση των κριτικών. Η γραφή χωρίς την ανάγνωση αντιμετωπίζει πρόβλημα οντολογίας. Γιατί υπάρχει; Ο κριτικός είναι ένας συστηματικός και ειδικός αναγνώστης. Δεν με ενοχλεί η κριτική που καταθέτει την άποψή της, με την προϋπόθεση ότι είναι καλοπροαίρετη. Την προτιμώ από τον δοξαστικό λόγο.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις ή η σωστή λέξη είναι χιλιάδες εικόνες;

Θα μου επιτρέψτε να πειράξω τη φράση. Μια λέξη είναι πολλές εικόνες. Με πολλούς τρόπους. Νοητικούς και φαντασιακούς. Αυτή είναι η δύναμη της λογοτεχνίας, να δημιουργήσει εικόνες, συχνά προσωπικές για κάθε αναγνώστη και αναγνώστρια.

Ποιον συγγραφέα θα χαστουκίζατε δημοσίως και ποιον θα φιλούσατε;

Δεν θα χαστούκιζα κανέναν και καμία. Μόνο και μόνο που γράφουν αξίζουν τον σεβασμό μου. Θα στεκόμουν όμως σιωπηλός μπρος σ’ όσους η γραφή έγινε κραυγή και πόνος. Στον Παπαδιαμάντη, τον Κρυστάλλη, τον Βιζυηνό, τον Καρυωτάκη, τον Λάγιο.

Με ποια φράση δεν θα μπορούσατε ποτέ να ξεκινήσετε ένα έργο σας;

Δεν ξεκινάω με αποκλεισμούς. Εξαρτάται από την υπόθεση και την πρόθεση. Οι λέξεις είναι στην υπηρεσία του εν δυνάμει κειμένου.

Αν ήσασταν ένα σημείο στίξης, ποιο θα ήταν αυτό;

Η άνω τελεία, γιατί στη λογοτεχνία ποτέ δεν κλείνει ένα βιβλίο.