Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Η πληγωμένη εθνική αξιοπρέπεια


Ο Μάιος οδεύει προς το τέλος του. Το μεγάλο θέμα είναι οι εκλογές στις 17 Ιουνίου. Καθώς το κουβάρι μαζεύεται όσο ο καιρός πλησιάζει   απλώνονται ερωτήματα και προβλήματα που ξώπετσα ενδιέφεραν το δημόσιο λόγο για πολύν καιρό. Πλέον όλα ξεκαθαρίζουν. Το μέλλον της χώρας και η αξιοπρέπεια των Ελλήνων κουβεντιάζονται παντού. Σε καφενεία και καφετέριες.Σε νεανικά στέκια και στα παγκάκια των συνταξιούχων. Μέσα στο νέο τοπίο με τις δραματικές εξελίξεις ο Έλληνας ανακαλύπτει και πάλι την πολιτική. Η απόρριψη του πολιτικού συστήματος όπως λειτούργησε τις τελευταίες δεκαετίες, ακόμη κι όταν γίνεται με ένταση, φέρνει στην επιφάνεια την ουσία της πολιτικής όπως την όρισε ο Αριστοτέλης. Δίνει νόημα στη λέξη πολίτης. Είναι αυτός που ανησυχεί, προβληματίζεται, συμμετέχει.

      Ο Μάιος λοιπόν έβαλε στο τραπέζι και την εθνική αξιοπρέπεια. Τα τελευταία χρόνια είχε ξεχαστεί. Ήρθε κι αυτή στο προσκήνιο μέσα από τον κουρνιαχτό της κρίσης. Η Ελλάδα έγινε αντικείμενο χλευασμού. Και τι δεν ακούστηκε. Οι κρωγμοί των διεθνών κερδοσκόπων λοιδορούσαν τη χώρα. Οι Έλληνες αντιμετωπίστηκαν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Τους φόρτωσαν όλες τις αμαρτίες. Τους ταύτισαν με την απάτη. Οι πολιτικοί μας ταγοί προέταξαν το κομματικό τους συμφέρον. Συναγωνίζονταν για το ποιος θα πει τα χειρότερα για τους Έλληνες.

    Το αποτέλεσμα; Το ακούσαμε και το διαβάσαμε αυτές τις μέρες. Η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ, η γαλλίδα κυρία Λαγκάρντ, ξέχασε τη γαλλική της φινέτσα και μίλησε με τον κυνισμό των διεθνών δανειστών. Δεν την ενδιαφέρουν τα παιδιά της Ελλάδας.Μόνο του Νίγηρα.Είπε.

      Καβάλα στην καρέκλα του συντονιστή των διεθνών δανειστών δήλωσε πως η ευαισθησία της είναι επιλεκτική. Όμως, η αλαζονεία της φύσηξε σαν δυνατός αέρας σκορπίζοντας στα τρίστρατα τις αυταπάτες. "Στα τσακίδια», μας είπε με άλλα λόγια αν μπορούσαμε να μεταφράσουμε στο καθημερινό λεξιλόγιο τη δήλωσή της. Είναι η οργή και η εκδικητική μανία για τους Έλληνες που δεν «πείθονται τοις κείνων ρήμασιν».Δείχνει ασέβεια προς ένα λαό που δοκιμάζεται σοβαρά. Η κυρία Λαγκάρντ στοχοποιεί τους Έλληνες αφήνοντας στο απυρόβλητο εκείνους που έριξαν στα τάρταρα την Ελλάδα. Τους προνομιακούς συνομιλητές της.

     Οι έλληνες πολιτικοί αρχηγοί αντέδρασαν σ’ αυτή τη δήλωση. Θα ήταν ωστόσο πιστευτοί αν ανέτασσαν την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Αν πρόσφεραν ελπίδα στους πολίτες της χώρας μας. Σ’ όλους μας.Πρωτίστως στη νέα γενιά.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Ευάγγελος Αυδίκος(επιμ.), Λαογραφικές αναγνώσεις σε Ελλάδα και Τουρκία. Εκδόσεις Αθήνα, Πεδίο 2012

Λαογραφικές αναγνώσεις στην Ελλάδα και την Τουρκία
Arzu Öztürkmen
Fahriye Dinçer
Meltem Turkoz
Songül Karahasanoğlu
Hande Birkalan-Gedik
Χρήστος Παπακώστας
Δάφνη Τραγάκη 
 Μαριάνθη Καπλάνογλου
Ελευθερία Γκαρτζονίκα,
Θανάσης Β. Κούγκουλος




Ο παρών τόμος αποτελεί μια πρώτη απόπειρα συνύπαρξης Ελλήνων λαογράφων με Τούρκους συναδέλφους τους. Τα κείμενα αναφέρονται στο ρόλο των λαογραφικών σπουδών κατά τη διαμόρφωση εθνικής συνείδησης στις δύο χώρες, στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν τα επίθετα, στην παραδοσιακή μουσική για την πολιτισμική ομογενοποίηση, και στο μετασχηματισμό των πολλών εθνικών ομάδων της Τουρκικής Δημοκρατίας (1923) σε εθνικό τουρκικό κράτος. Άλλα θέματα είναι η θρησκευτική ομάδα των Αλεβιτών ως δείκτης του βαθμού ωρίμανσης των πολιτικών συνθηκών στη σύγχρονη Τουρκία, η μελέτη της μουσικής ως σημείο δημιουργικής συνάντησης πολιτισμικών δανείων, ο Καραγκιόζης ως πρόσφορο πεδίο για τη μελέτη των κοινών πολιτισμικών στοιχείων στα Βαλκάνια, η αναζήτηση της μνήμης για τον Άλλο στις αφηγήσεις των Ελλήνων προσφύγων μετά το 1923, η αναπαράσταση του μουσουλμάνου στη λογοτεχνία, καθώς και τα κοινά αφηγηματικά μοτίβα στα παραμύθια Ελλήνων και Τούρκων. Το βιβλίο αποτελεί ένα ακόμη βήμα, από αυτά που γίνονται τα τελευταία χρόνια, για την προσέγγιση και την καλύτερη κατανόηση των δύο λαών μέσα από τη μελέτη και την ανάδειξη όλων αυτών που μας ενώνουν

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Ευάγγελος Αυδίκος, Παιδική ηλικία και διαβατήριες τελετές.Εκδόσεις Πεδίο,Αθήνα 2012

Το παιδί και η παιδική ηλικία βρίσκονται τις τελευταίες δεκαετίες στο κέντρο του κοινωνικού ενδιαφέροντος. Συχνά, η μεταπολεμική περίοδος αντιπαρατίθεται στο παρελθόν. Πράγματι, έχουν γίνει σημαντικά βήματα όσον αφορά τη θέση του παιδιού στην κοινωνία. Η απολυτοποίηση όμως των απόψεων εμποδίζει την ψύχραιμη αποτίμηση. Η παιδοκεντρικότητα ως αίτημα ανθρωπιστικό μετατρέπεται σε δεσμωτήριο των παιδιών. Ο καταναλωτισμός και η διαφήμιση ως νέοι παράγοντες στη διαπαιδαγώγηση συμβάλλουν σημαντικά σε αυτό.Παιδική ηλικία και διαβατήριες τελετές

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Κωνσταντινούπολη: Η Δέσποινα του Κεράτιου και του Βοσπόρου

Βρέθηκα στην Κωνσταντινούπολη την εβδομάδα πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Επισκέφτηκα το Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Βοσπόρου, που βρίσκεται χτισμένο πάνω στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου. Η φίλη και συνάδελφος Αρζού Όζτουρκμεν, συζητώντας για τις εκλογές στην Ελλάδα , σχολίασε "προσεύχομαι για την Ελλάδα". Η φράση συμπύκνωνε το κλίμα που είχε δημιουργηθεί έξω από την Ελλάδα για τη χώρα μας.
   Όμως, η Πόλη είναι ξελογιάστρα.Δεν σ' αφήνει να χωθείς στην απελπισία.Σε παρασέρνει στα μονοπάτια της μνήμης.Σε αυτοκράτορες και σουλτάνους. Στο Βυζάντιο και την  Θθωμανοκρατία. Στα σημάδια ενός ελληνισμού που άκμασε και τώρα ψάχνεις να βρεις , κάποιες φορές, τα ίχνη πίσω από ογκώδη κτίρια. Ακούς τις κλαγγές των σπαθιών και τις οιμωγές από τους κατακτημένους. Τις δεήσεις στην Αγιά Σοφιά αλλά και τις ουρανομήκεις ζητωκραυγές του πλήθους στον ιππόδρομο. Νιώθεις να μπαίνεις στη μηχανή του χρόνου και να χάνεσαι στους νευρώνες του παρελθόντος. Και ξαφνικά επιστρέφεις στο παρελθόν και βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τη σιωπή των σχολείων αλλά και την αυξάνουσα αυτοπεποίθηση του πατριαρχείου. Ψάχνεις τις πληγές στα κουφάρια των κτιρίων στο Φανάρι.
   Η Πόλη είναι μια πόλη αγαπησιάρα. Ξέρει να κρύβει τα μυστικά της. Προτιμά να εκπλήσσει αυτόν που ψάχνει πίσω από το βουερό πλήθος και τις αντιφατικές εικόνες της μεγαλούπολης.Ο χρόνος είναι περίεργος στην Κωνσταντινούπολη.Οι αιώνες εναλλάσσονται με ταχύτητα.

Κωνσταντινούπολη: Μάιος 2012

Το περιβάλλον είναι μαγευτικό στο Πανεπιστήμιο Βοσπόρου

Κωνσταντινούπολη: Μάιος 2012

Φοιτητές του Πανεπισατημίου Βοσπόρου λιάζονται μπροστά στο κτίριο της κε ντρικής δοίκησης

Κωνσταντινούπολη: Μάιος 2012

Φοιτητές στο πανεπιστήμιο με φόντο τον Βόσπορο

Κωνσταντινούπολη: Μάιος 2012

Στο μΒόσπορο με φόντο την ανατολική ακτή

Κωνσταντινούπολη: Μάιος 2012

Η γιαγιά έτοιμη να υποστηρίξει τους ψαράδες με την πραμμάτεια της

Κωνσταντινούπολη: Μάιος 2012

Η παραλία του Αρναβούτκιοΐ συγκεντρώνει πολλούς ερασιτέχνες ψαράδες στον ελεύθερο χρόνο

Κωνσταντινούπολη: Μάιος 2012

Bebek,μια από τις πιο όμορφες γειτονθές της Πόλης στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου

Κωνσταντινούπολη: Μάιος 2012

Η κουζίνα σύμβολο της πολυπολιτισμικής Πόλης

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Στον κεντρικό δρόμο του Πέρα

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Ο Κεράτιος

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Μνήμες του παρελθόντος, αρχιτεκτονική-ίχνος μιας ακμάζουσας παρουσίας γύρω από το Πατριαρχείο

Κωνσταντινούπολη:Μάιος 2012

Κεντρικός δρόμος στο Μπαλάτ, περιοχή πιστών Μουσουλμάνων, κοντά στο Φανάρι

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Κωνσταντινούπολη: Mάιος 2012

Η Πατριαρχική Μεγάλη Σχολή του Γένους στο Φανάρι

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Ο Άγιος Στέφανος των Βουλγάρων στην περιοχή του Φαναρίου

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Ψαρεύοντας στη γέφυρα του Γαλατά

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Οι διαφορερτικές γυναικείες επιλογές στην Πόλη(περιοχή Ντολμάμπαχτσέ)

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Με τη συνάδελφο Φαχριγιέ Ντίντσερ(δεξιά) και άλους φίλους στο πανεπιστήμιο του Γιλντίζ

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Με την Μελτέμ Τουρκόζ στο Καντίκιοϊ-Χαλκηδόνα

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Ορθόδοξη εκκλησία στο Καντίκιοϊ, την ελληνική Χαλκηδόνα, με παρουσία Ρωμιών ακόμη και σήμερα

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Ο πύργος του Γαλατά

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Παίζοντας τάβλι

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Τσάι στην Πόλη, μια οικεία επιλογή

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Η Τουρκία χρησιμοποεί την οθωμανική κληρονομιά

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Μαντηλοφορούσες νέες στην Πόλη

Κωνσταντινούπολη :Μάιος 2012

Νέες μαντηλοφορούσες.Μια εικόνα της αντιφατικότητας της Πόλης

Κωνστανινούπολη :Μάιος 2012

Απρόσωπα, σύγχρονα κτίρια που χαλάνε τη μαγεία της πόλης

Κωνστανινούπολη :Μάιος 2012

Σιμιτζής στην αποβάθρα του Μπεσίκτας

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Εγέρθητος








    Έχει γίνει παροιμιώδης η προστακτική.Όσοι υπηρέτησαν τη θητεία τους έχουν στο μυαλό τους τη μορφή συμπαθητικών υπαξιωματικών με λίγα κολυβογράμματα που δυσκολεύονταν με το ρήμα αλλάζοντας τον αδόξαστο στην προστακτική.

    Το παράγγελμα ήρθε ξανά στην επικαιρότητα με το αποτέλεσμα των εκλογών που έφερε στη βουλή ένα κόμμα που διαπνέεται από στρατιωτική οργάνωση και πειθαρχία. Το θέμα έγινε αντικείμενο συζήτησης από πολιτικούς και δημοσιογράφους που έβγαζαν καπνούς από την ιερή αγανάκτησή τους. Σωστά. Μόνο που έχουν επιλεκτική μνήμη και ακολουθούν την τακτική της γάτας, η οποία σκεπάζει τα δικά της περιττώματα.

      Χθές , ήταν η επέτειος από τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκατομμύρια οι νεκροί, οι σακατεμένοι. Καταστράφηκαν χωριά και οικονομίες. Η Ελλάδα πλήρωσε βαριά τη ναζιστική λαίλαπα. Πέρα από το αίμα, λεηλατήθηκε ο χρυσός της κι αναγκάστηκε να δανείσει τη ναζιστική Γερμανία.Ποια; Μια χώρα καθημαγμένη.Μια χώρα με ανοιχτές τις αιμάσσουσες πληγές.Μια χώρα αλυσοδεμένη.

       Τι συνέβη λοιπόν και το σφουγγάρι της λήθης έσβησε τα χνάρια της μνήμης, ιδίως στη νέα γενιά; Από τη δεξαμενή των νεώτερων ψηφοφόρων αλίευσε το μεγάλο ποσοστό της το κόμμα «Χρυσή Αυγή». Αναμφισβήτητα. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Όμως, την κοπριά για να πιάσει ο σπόρος την έριξαν άλλοι. Αυτοί που κουρέλιασαν την εποποιΐα της καθολικής αντίστασης στο ναζισμό στη δεκαετία του 1940.Τη συντριβή της απάνθρωπης ιδεολογίας. Εξήντα πέντε χρόνια μετά ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η Γερμανία η σημερινή επιχειρεί να γίνει το καινούργιο αφεντικό της Ευρώπης πατώντας επί πτωμάτων. Αδιαφορώντας για την εξαθλίωση και τη φτώχεια. Σαν άλλος ‘Ρωμαίος’ αυτοκράτορας κουβαλάει τον κόπο των νοτίων Ευρωπαίων στα σεντούκια της ισχυρής Γερμανίας.

      Ο αυταρχισμός είναι η καινούργια ιδεολογία στη σύγχρονη Ευρώπη. Είναι μέρος της κοπριάς που σπρώχνει ένα μέρος των νέων στο ‘μπάχαλο’ που εκφράζουν τα κόμματα της στρατιωτικής πειθαρχίας. Κοπριά όμως για την άνθιση αυτού του φαινομένου έγινε και το κομματικό κράτος, η αναξιοκρατία. Ό,τι τα σχολειά δίδασκαν γινόταν σαπρόφυτο στο δημόσιο βίο. Δεν ήταν τα πτυχία και οι ικανότητες που μετρούσαν. Ήταν η κομματική ταυτότητα, η αφισοκόλληση και η ένταξη σε ομαδούλες συμφερόντων.

       Παραγωγοί κοπριάς ήταν εξάλλου και οι δημοσιογράφοι. Αυτοί που εν πολλοίς οφείλουν  να κρατάνε τη ρομφαία του κοινωνικού ελέγχου και να ενημερώνουν σωστά. Τι συνέβη όμως στην πράξη; Πολλοί λειτούργησαν ως ιμάντες εντολών. Από υπηρέτες της σωστής ενημέρωσης μεταμορφώθηκαν σε υπηρέτες οικονομικών συμφερόντων. Η αποκάλυψη των ονομάτων που σιτίζονταν από τα μυστικά κονδύλια θα αποκάλυπτε τη σαπίλα.

       Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι κραυγές της «Χρυσής Αυγής» βρίσκουν ακροατές. Αυτοί που κουνάνε απειλητικά το δάχτυλο μετά τις εκλογές έχουν μεγάλο μερτικό της ευθύνης. Στην κοπριά φυτρώνει ό,τι φυτεύεις.