Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Charms, Charmers and Charming (Hungary, May 2015)

'Charms, Charmers and Charming'
A three-day international conference
at the Pécs Committee of the Hungarian Academy of Sciences, Pécs, Hungary
Friday 15th – Sunday 17th May, 2015
Organized by: the International Society for Folk Narrative Research’s Committee on Charms, Charmers and Charming
and
the Department of Ethnology and Cultural Anthropology, University of Pécs, Hungary
Supported by: ERC project Vernacular religion on the boundary of Eastern and Western Christianity: continuity, changes and interactions (No 324 214)

CALL FOR PAPERS

We have the honour of informing you of our international conference on Charms, Charmers and Charming and would be honoured if you contributed to its success by sharing your research findings at this forum. The conference is the 8th event within the series organized by the ISFNR Committee on Charms, Charmers and Charming, in which scholars meet to exchange ideas from an interdisciplinary perspective.

Conferences are regularly organized by the Committee (the first conference was held in London in 2003, and was followed by conferences in London 2005, Pécs 2007, Tartu 2008, Athens 2009, Bucharest 2010 and Vilnius 2013). The University of Pécs and the Academic Board of Pécs are pleased to be hosting the 8th conference. As Pécs is situated close to the centre of the European continent, we hope that the time and place we have chosen will be suitable for researchers from both East and West. We would be very happy to meet folklorists, anthropologists, medievalists, literary historians and historians of religion, researchers working in the fields of ethnopsychiatry and the history of medicine, as well as representatives from scholars working in Germanic, Slavic, Baltic, Byzantine, Balkan, etc. studies. And through collaboration we would like to conduct a parallel examination of Eastern and Western European folklore from the Middle Ages to the present, and also to examine phenomena from Christian and non-Christian, elite and popular, literary and oral traditions.

We welcome proposals in the following areas:
1) Comparative and historical approaches to verbal charms at the boundaries of Eastern and Western Christianities
2) Charms as a genre: the genre's characteristics and borders; charms and related forms – prayers, divinations, curses, etc.
3) The micro-analysis of a particular charm-type
4) Charmers as workers at (and over) boundaries – ethnic, religious, linguistic, etc.

If you wish to attend the conference, please submit your abstract (200–500 words) together with details of your name, institution, position, address, phone, and email, to:
pocse@chello.hu
by 5th November.

Further details about the conference are to be found at:
http://www.isfnr.org/files/Call-for-papers_Pecs.pdf

Best regards,
Éva Pócs
professor emeritus
University of Pécs
Dept. of Ethnology and Cultural Anthropology
H-7624 Pécs
Rókus u. 2.
Hungary

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

International Conference MASKS AND METAMORPHOSIS (Helsinki 3th-4th of October 2014)



Folk Beliefs Days 2014
 
MASKS AND METAMORPHOSIS 

International Conference

Friday 3rd of October 10:00-18:00

Saturday 4th of October 10:00-12:00

Theatre Academy Helsinki – Teatterikorkeakoulu (TEAK) 
Address: Haapaniemenkatu 6, Helsinki
Hall: Auditorium
FREE ENTRANCE

Organization: Society for Northern Ethnography, TEAK, University of Helsinki,
Teatteri Metamorfoosi, MasQue Festival

Information
vesa.piludu@helsinki.fi

PROGRAM AND SCHEDULES

FRIDAY 3rd of OCTOBER 2014

MORNING SECTION:
Masks and Metamorphosis in Italy 10:00–12:00

10:00 - 10:10 Opening

10:10 – 10:40 DAVIDE GIOVANZANA (TEAK, TEATTERI METAMORFOOSI)
MASKS AND RITUALS: THE EXAMPLE OF COMMEDIA DELL'ARTE

The lecture emphasizes the anthropological background of the Italian theatre tradition of Commedia dell'Arte. It explores the agrarian ritualistic origin of the genre and points out their repercussion in the dramaturgical structure and aesthetic of the Commedia dell'Arte.

Davide Giovanzana is a theatre director and an actor trained in physical theatre, with a special focus on mask theatre. He has worked, as actor, theatre director and pedagogue in several countries with different theatres ad theatre academies. He is currently enrolled in the doctoral program of artistic research at the theatre academy of Helsinki. The subject of his doctoral research investigates the phenomenon of play within the play and the dimension of the self-representation. In 2006 he has founded the theatre company Metamorfoosi, based in Helsinki, and since 2012 he collaborates with the Finnish-German multidisciplinary group Periskop.

10:50 – 10:50 Questions and discussion

10:50 – 11:50 CATERINA AGUS (keynote-speaker, University of Turin):
SEMEL IN ANNO LICET INSANIRE: RITUALS AND MASKS IN WESTERN ALPS

Among the alpine winter manifestations of the agrarian year, some ancient rituals are held to secure prosperity and good harvest. Masked parades are striking examples of these activities. In these performances some standard situations and characters are brought into play. Among these, there are the representation of a mock nuptial cortege, the occurrence of the “bear” and the bear-chase, the representation of ploughing, the appearance of a seer-healer who have the ability to deal with a specific disease, the trial and sentencing to death of a crucial figure which is often identified with “Carnival” himself. Masks are an essential part of the carnival costume. They represent the dichotomy of everything earthly: masks are used with the purpose of waking, activating, stimulating and increasing the creative forces of life and conversely to warding off evil spirits. The ritual use of mask derives from a concept of magical transformation: through the mask, the ritual performer changes his physical form to enter the world of the spirit. The mask is the symbol of all metamorphoses: in this sense, the rites of Carnival and the Commedia dell’Arte reveal similar action and similar characters, cast in very similar original patterns. In order to understand this, it is therefore necessary begin to fit together the pieces of the jigsaw and form a coherent picture.

In 2012 Caterina Agus obtained her Master’s degree in Cultural Anthropology and Ethnology from the Department of Cultures, Politics and Society of Turin University. Her thesis focused on the carnival figure of the bear in the Western Alps and on the traditions related to it. Her research interests include the field of carnival rites, customs and masquerades, ritual object and folk festivals. In 2013 she won a research grant for a project about the history of early Christianity in Western Alps. This research received support from the following entities: Fondazione Giovanni Goria and Associazione Culturale Jonas. She wrote articles on cultural history and took part in international scientific conferences in Italy and Finland.

11:50 – 12:00  Questions and discussions

12 AM – 14:00 Lunch break

AFTERNOON SECTIONS 14:00 – 18:00

Section I: Masks and Metamorphosis in the Native American Tradition 14:00 – 16:00

14:00 – 15:00 ENRICO COMBA (keynote speaker, University of Turin)
MASKED ANIMALS: TRANSFORMATION AND REPRESENTATION IN NATIVE NORTH AMERICAN WORLDVIEW

In Amerindian cosmologies, animals are seen as beings composed of an internal form: the “soul” or “spirit” of the animal, and an outer body, analogous to an animal mask. Thus, the act of wearing an animal mask is not simply a form of disguise, but the actual transformation of the human being into the animal that is represented by the mask. Some elements of a conception very similar to this one can be recognized in documents regarding the European masquerades in the Middle Ages.

Enrico Comba is Associate Professor of Anthropology of Religions in the Department of Cultures, Politics and Society of the University of Turin, Italy.  His main research interest are the anthropology of religions, with particular emphasis on Native North American Religions and Shamanism. Among his last publications: “Mixed Human-Animal Representations in Palaeolithic Art: an Anthropological Perspective”, in Jean Clotte (sous la dir. de), L'art pléistocène dans le monde, Tarascon-sur-Ariège: Société Préhistorique Ariège-Pyrénées (2012) and “Amerindian Cosmologies and European Prehistoric Cave Art: Reasons for and Usefulness of a Comparison”, Arts, 3 (2014).

15:00-15:10  Discussion and questions

15:10-15:40
MARK SHACKLETON (University of Helsinki):
THE SHAPE-SHIFTING TRICKSTERS AND NATIVE NORTH AMERICAN WRITING

The Native North American Trickster figure has been an inspiration to contemporary Native American and First Nations drama, fiction and poetry. The strength of this figure lies in its roots traditional aboriginal storytelling combined with its multiple contemporary implications. The presentation will attempt to account for the continuing relevance of the Trickster figure in contemporary Native North American writing, with particular emphasis on the work of the Toronto-based Native Earth Performing Arts theatre group.

Mark Shackleton is currently University Lecturer and Docent (Adjunct Professor) at the Department of Modern Languages (English Philology), University of Helsinki, Finland. He is the author of Moving Outward. The Development of Charles Olson’s Use of Myth (1993) and has edited a number of volumes on North American studies including Migration, Preservation and Change (1999), Roots and Renewal (2001), and First and Other Nations (2005). He has published widely on Native North American writing, including articles on Tomson Highway, Thomas King, Monique Mojica, Gerald Vizenor, Louise Erdrich, and Simon J. Ortiz. Recent publications include Diasporic Literature and Theory: Where Now? (ed. Cambridge Scholars Publishing, 2008) and Canada: Images of a Post/National Society (edited with Gunilla Florby & Katri Suhonen, Peter Lang, 2009).

15:40-15:50 Questions and discussions

15:50-16:10 Coffee break

Section II: MASKS AND METAMORPHOSIS IN CONTEMPORARY THEATRE 

16:10-16:50 TANJA ELORANTA (Teatteri Höyhentämö, Teatteri Metamorfoosi):
A PRACTICAL VIEWPOINT TO CONTEMPORARY MASK THEATRE 
THROUGHT CASE EXAMPLES

I will speach on my recent works with masks: Diva and the Mechanical Heart (2011) and Kasvokoje (Praxes Itinérantes – III osa) (2014). Both of these performances are contemporary examples of masks on stage. I try to describe the background and the use of masks in these two very different productions.

Tanja Eloranta is a dancer, actor, choreographer and director. She got her MA degree (Dance) at the Theatre Academy Helsinki in 2011. She worked in several production for Dance company Liisa Nojonen, Pori Theatre, Turku Art Academy, Teatteri Metamorfoosi, Theatre Academy Helsinki, Clowns Without Borders, Teatteri Metamorfoosi, Theatre Naamio ja Höyhen, Höyhentämö.  

16:50-17:00 Questions and discussion

17:00 – 17:40 MAX BREMER (Teatteri Universum, Venus-Teatteri, Teater Mars, Svenska Teater, Stjärnfall)
TRANCE-MASKS / PART 2

17:40 – 18:00 Final questions and discussion


SATURDAY 4th of OCTOBER

MORNING SECTIONS 10:00 - 12:15

Section 1: METAMORPHOSIS AND MASKS IN FINNO-UGRIC TRADITIONS

10:00-10:30 VESA MATTEO PILUDU (University of Helsinki):
DRAMA AND MASKS IN FINNIC AND KHANTY RITUALS OF THE BEAR HUNT

The Finno-Karelian rite of the bear hunt has been described by several scholars as a long “ritual drama”, where the hunters were performing a long “ritual opera”, singing traditional runo-songs for the invisible public of the forest spirits (metsänhaltijat). In the songs were described, with theatrical fantasy, several role-changes: the hunters became the “lovers of the forest maidens or spirits” and the bear itself was considered a “maiden that oversleep” before its kill and “a male host of the village” after the kill. The bear head and skull had a also a singular “mask role” in the banquet and the final procession. In the bear ritual of the Khanty (Ugric people from western Siberia) were performed bear dances with bear mask. Also other masks – some of these indeed comical -  were present in the final part of the rites.

Vesa Matteo Piludu is a Finnish-Italian teacher and PhD-student who gives courses on Comparative Religion, Semiotics of Arts, and cultural studies in Musicology at the University of Helsinki since 2006. The focus of many of his courses has been the relations between myths, rituals, folk beliefs, popular legends, music and arts. In Italy he gave courses and guest lectures on music and myths at the the University La Sapienza of Rome, the University of Turin, The Centre for Brazilian Studies of Rome, the Conservatory Santa Cecilia of Rome, the Conservatory Pergolesi of Fermo, the Foundation Santa Cecilia of Portogruaro. He is actually writing his PhD thesis on Finnic bear rituals. Vice-President of the Society for Northern Ethnography.

10:30-11:00 KONSTA KAIKKONEN (University of Helsinki):
PERSONIFICATION OF NATURE AND ITS CHANGE IN HISTORICAL SAAMI CULTURE

In historical texts concerning traditional Saami (Lapp) culture the border between man and nature seems more unclear the further we go back in time. It seems that a gradual religious change from Saami indigenous religion to Christianity had an impact on the ways nature was personified by Saami societies and the individuals. Some traditional beliefs and attitudes lived side by side with the official Christian teachings; while divisions between man and animal as well as culture and nature are visible in the "official" Christian doctrine, old beliefs seem to have lived on in secrecy and manifest in for example folk tales concerning metamorphosis. A wide variety of factors contributed to these changes on several levels, and I argue they can be analyses by a critical application of different theoretical viewpoints.

Konsta Kaikkonen graduated at the University of Helsinki with the MA-Thesis: "Personhood and religious change among the Saami: reviewing historical texts".

11:00 - 11:30 RISTO PULKKINEN (University of Helsinki):
OF MEN AND WOLVES: MAGIC AND METAMORPHOSIS IN THE NORTH

The border between man and animal has been very thin in traditional Northern societies, like the Saami (Lapp). In my presentation I am going to discuss both shamanic metamorphoses between shamans and their zoomorphic assistant spirits, voluntary and magical transformations of people into a wolf or a bear, as well as involuntary transformations among the common folk.

Risto Pulkkinen is adjunct professor (Docent) and senior lecturer in Comparative Religion in the University of Helsinki and adjunct professor in Northern Ethnography at the University of Lapland. He is specialized in  Northern folk religions. He wrote the monograph "Suomalainen kansanusko samaaneista saunatonttuihin" “Finnish Folk Religion from Shamans to House Spirits”(2014) and he has co-edited the book "The Saami. A Cultural Encyclopaedia" (2005). President of the Society for Northern Ethnography.

11:30-11:45 BOOK PRESENTATION
Presentation of the new book: Suomalainen kansanusko samaaneista saunatonttuihin (2014); “Finnish Folk Religion from Shamans to House Spirits” by Risto Pulkkinen.

Section 2: MASK IN ASIAN TRADITIONS

11:45-12:15 ANDREY TISCHENKO: “Traditional Masks in Nepal”

Presentation of traditional Nepalese masks of Tischenko collection. Questions and discussion.

Andrey Tischenko is a collector of ethnic art and owner of the Tischenko Gallery in Helsinki.

Social Program in the afternoon:

14:00 – 17:00 Tour of the Mask and Puppet theater collections of the Museum of Theatre.

17:00 – 19:00 TOUR OF THE EXHIBITION “TRADITIONAL ART OF PAPUA NEW GUINEA” at the Tischenko Gallery (Fredrikinkatu 64, Helsinki). Refreshment.
Free Entrance. 

Του Πέτρου Μανταίου,Η παλιά κότα έχει το ζουμί,ΕΦημεριδα των Συντακτών, 25/09/14


        


Ούτε τη λαογραφία και τις παροιμίες θα αφήσουν ανεπηρέαστες τα μνημόνια και η οικονομική κρίση. Αλλο νόημα είχε π.χ. η παροιμία «Η παλιά η κότα έχει το ζουμί» προ μνημονίων (που ήταν παροιμία σεξ… υπαινικτική). Αλλο νόημα πάει να πάρει τώρα, με το σεξ να σημαίνει, μεταφορικά, βασανιστήριο, όπως λέμε: «με… σέξισε ένας πονόδοντος οληνύχτα».

Εγινε, φαντάζομαι, αντιληπτό ότι το γυρίζω στο… κοινωνικό. Μόνο που δεν το γυρίζω εγώ. Η ζωή το γυρίζει, έτσι που γυρίσανε τούμπα τα πράγματα και βρεθήκαμε με την πλάτη στο ρινγκ και με… διαιτησία στημένη. Να μη μακρηγορώ, διαβάζω για τις «παλιές κότες» και τη νέα σημασία τους («Καθημερινή», 14/9): «Περιζήτητοι οι… συνταξιούχοι – Οταν οι ηλικιωμένοι γίνονται σανίδα σωτηρίας νοικοκυριών – Το ένα στα δύο νοικοκυριά πανελλαδικά (48,6%) έχει ως κύριο, πολλές φορές και μόνο, έσοδο τις συντάξεις».

Τα στοιχεία, προς επιβεβαίωση (αυτού που γνωρίζει και ζει στο σπίτι της η μισή Ελλάδα!), αφορούν το 2014 και προέρχονται από την Πανελλήνια Ενωση Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων (συνοπτικά: γηροκομείων∙ τα περισσότερα επί πληρωμή, γι’ αυτό και οι τρόφιμοι ξαναγυρνούν στο σπίτι!) και από έρευνα που παρήγγειλε η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων.

«Σε όλη την Ελλάδα», επισημαίνει το δημοσίευμα, «για χιλιάδες οικογένειες, οι συντάξεις των παππούδων έχουν μετατραπεί σε βασικό (αν όχι μοναδικό) εισόδημα». Οσο για τον θάνατο (άλλη μία, ίσως η πιο συγκλονιστική… παράπλευρη απώλεια του θανάτου στις ημέρες της κρίσης): «Δεν είναι μόνο η θλίψη για τον χαμό αγαπημένου προσώπου» περιγράφει κάποιος. Η θλίψη «συχνά συνοδεύεται και με οικονομική καταστροφή» των… περιλειπομένων! Το… χειρότερο (δεν αναφέρεται στο ρεπορτάζ): Οι συντάξεις ηλικιωμένων που ζουν στο σπίτι και ζουν το σπίτι (αποδεδειγμένα∙ στην ουσία έχουν προστατευόμενα μέλη∙ ο τύποις νόμος είναι αφύσικος και απάνθρωπος!) φορολογούνται… αντικειμενικά∙ χωρίς ελάχιστη έκπτωση!

Την Τρίτη η απονομή των Βραβείων Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2014 - πολιτισμός - Το Βήμα Online

Την Τρίτη η απονομή των Βραβείων Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2014 - πολιτισμός - Το Βήμα Online

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Λέσχη Ανάγνωσης στην Όστρια

Λέσχη Ανάγνωσης στην Όστρια

Κυριακή, 28 Σεπτεμβρίου at 12:00 μ.μ.

Ζωρζ 20, Εξάρχεια

Call for Panels: SIEF 2015 12th Congress (Zagreb, Croatia. 21-25 June 2015) Theme: Utopias, Realities, Heritages. Ethnographies for the 21st century



SIEF 2015 12th Congress: Zagreb, Croatia. 21-25 June 2015

Theme: Utopias, Realities, Heritages. Ethnographies for the 21st century
‘A map of the world that does not include Utopia is not worth even glancing at, for it leaves out the one country at which Humanity is always landing. And when Humanity lands there, it looks out, and, seeing a better country, sets sail. Progress is the realization of Utopias’, wrote Oscar Wilde at the beginning of the 20th century. If his time heralded progress as the realization of utopias, the past century has buried many visions of future: big modern projects and the idea of linear progress itself are dead.
The public fascination with heritage in recent years might be understood in the context of this history of temporal imaginations: burying various visions of the future, we excavate multiple visions of the past. Indeed, heritage also presupposes a projected future for which we must safeguard it, populated by future generations who we imagine will care. In between utopia and heritage are day-to-day realities, the ordinary and the routine: the practices and expressions that ethnologists have long taken as their principal objects. It is in this most mundane of realities that people realize their utopian visions and heritage imaginaries, motivating their action and interpreting their existence in the context of imaginary pasts and futures.
The congress theme takes the triad of utopias, realities, and heritages as a challenge and seeks to relate it to the ethnographic study of expressive culture and everyday practices: from religion to politics, from heritage to spatial imagination, from the physical to the virtual, from narrative forms to the food chain, from music to the museum, and from nationalism to tourism.
The theme brings into focus discourses and practices of utopia and heritage, from times past and present, and the congress asks prospective participants: How do utopian visions, realities, and heritages materialize? Where do they circulate? How are they narrated, envisioned and practiced? What are some utopian signifiers and signifieds: human solidarity, national sovereignty, quality of life, preservation of culture and ecosystems, sustainable development, peace, love and understanding? What place do these have in the heritage imagination? And how do heritage and utopia inform our understanding of daily realities here and now? ...
Proposals must consist of:
  • a panel title
  • name and email addresses of panel convenor or convenors
  • a short abstract of <300 characters="" li="">
  • long abstract of less than 250 words
Proposals must be made via the online form - when that becomes available. In the meantime please email the information above to congress@siefhome.org
The call for panels closes on 9th November.
Decisions over the panel proposals will be made by the Scientific committee and these will be communicated to all proposing convenors by mid-November.

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Λακαφώσης Κώστας, Νίκος Κακλαμανάκης: Ο πόνος και η ήττα μάς κάνουν καλύτερους, ΤΟ ΒΗΜΑ



Ο Νίκος Κακλαμανάκης μιλάει για τη διαπλοκή στον αθλητισμό, για την πολιτική πίεση στους αθλητές και για τη σημασία της διαρκούς προσπάθεια
Νίκος Κακλαμανάκης: Ο πόνος και η ήττα μάς κάνουν καλύτερους


Η ζωή μέσα στη θάλασσα, λένε, σε κάνει σκληρό. Αν η ρήση περιέχει έστω και μια μικρή δόση αλήθειας, τότε ο Νίκος Κακλαμανάκης είναι ένας σκληρός άνθρωπος. Ενας άνθρωπος ο οποίος στα 46 του χρόνια μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει ζήσει τη ζωή του μέσα στη θάλασσα. Από το 1986 συμμετέχει σε διεθνείς αγώνες. Εχει λάβει μέρος σε πέντε Ολυμπιακούς Αγώνες. Εχει κατακτήσει ένα χρυσό και ένα ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο. Το 2004 ήταν εκείνος που άναψε τη φλόγα στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Το 1997 έκανε με μια σανίδα τον διάπλου του Αιγαίου από το Σούνιο ως την Κρήτη μέσα σε δύο ημέρες. Σήμερα ζει στην Κρήτη - δίπλα στη θάλασσα ασφαλώς...



Δεν είναι από τους ανθρώπους που αναπολούν με αδράνεια το παρελθόν. Μιλώντας στο ΒΗmagazino εξηγεί γιατί θεωρεί πως δεν είναι παράξενος αλλά ασυμβίβαστος, περιγράφει τη σχέση του με την Παιδεία και επιτίθεται στο σύστημα του ελληνικού αθλητισμού.

Οσο απομακρύνεστε από την ενεργό δράση αισθάνεστε ότι μπορείτε σιγά σιγά να ηρεμήσετε και να χαλαρώσετε από τη μόνιμη ένταση του πρωταθλητισμού; «Στον πρωταθλητισμό μπήκα από συγκυρία. Μου άρεσε ο αθλητισμός, αλλά έχω πολύ διαφορετικές καταβολές από εκείνους που τον βλέπουν με τη λογική "σκίζουμε, είμαστε οι καλύτεροι, τους κερδίζουμε όλους". Με έσπρωξε προς τα εκεί ο πατέρας μου και έμεινα από πείσμα, άντλησα έμπνευση από τα εμπόδια που συνάντησα μπροστά μου, από αυτούς που κάποτε θέλησαν να με συνθλίψουν σαν μυρμήγκι. Ενας φίλος μου λέει ότι η ζωή μου όλη είναι ακριβώς όπως το "Κάλεσμα της άγριας φύσης" του Τζακ Λόντον, όπου ένας σκύλος πηγαίνει να ζήσει με τους λύκους και γίνεται λύκος στο τέλος...».

Ο πρωταθλητισμός, η πίεσή του, η μοναξιά του, είναι στοιχεία που δημιουργούν εξάρτηση; «Εχουν γίνει διεργασίες εγκεφαλικές τόσο μεγάλες, που δεν μπορείς ξαφνικά μια μέρα να σταματήσεις να αναζητάς τα όρια του εαυτού σου. Η πίεση γίνεται τόσο ελκυστική, που αναγκάζεσαι να συνεχίσεις να αναζητάς τα όριά σου ακόμη παραπέρα. Δεν είναι αθλητική διάσταση, είναι καθαρά εγκεφαλική. Δεν θα μπορούσα να σταματήσω νωρίς. Και η πιο απλή απάντηση είναι ότι στην πορεία είχα γίνει ήδη λύκος και αν γίνεις λύκος, δεν γυρίζεις πίσω. Η κοινωνική επανένταξη κάποιου που πήγε στον πόλεμο δεν είναι εύκολη, δεν μπορεί αυτός ο άνθρωπος να γυρίσει και να πάει σε ένα μπαρ να διασκεδάσει, θέλει να μείνει στον κόσμο του. Υπάρχουν παραδείγματα αθλητών που έφτασαν στα άκρα - ο Μαραντόνα, ένας άνθρωπος που τον είχαν όλοι για θεό, όταν σταμάτησε όλο αυτό, έπεσε στα ναρκωτικά για να αναπληρώσει το κενό, ή ο Ιαν Θορπ, ο κολυμβητής, που τον έπιασαν πριν από λίγο καιρό μεθυσμένο να προσπαθεί να ανοίξει ένα αυτοκίνητο...».

Ο πρωταθλητισμός, όμως, είναι ήδη παρελθόν. Τι σκέφτεστε για το μέλλον; «Το άθλημά μου θα μπορούσε να είχε γίνει επάγγελμα αν η πολιτεία δεν είχε κάνει το λάθος να με "μεταθέσει" σε έναν τελείως άσχετο τομέα. Το πρακτορείο του ΟΠΑΠ που δικαιούμουν το πήρα τελικά λίγο πριν από την οριστική λήξη της προθεσμίας. Δεν είμαι αχάριστος, τιμώ την προσφορά και προσπαθώ να είμαι σωστός στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις μου, όμως η αλήθεια είναι ότι, έπειτα από τόσα χρόνια στη θάλασσα, κάπου αλλού θα έπρεπε να αξιοποιηθεί η εμπειρία μου. Εχω μια εξασφάλιση μέσω της Πολεμικής Αεροπορίας, την οποία προσπαθώ να τιμώ όσο πιο πολύ μπορώ, μιλώντας σε αθλητικά σωματεία και σχολεία, στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου και οπουδήποτε αλλού μού ζητείται».

Τι θα προτιμούσατε να συμβεί; Η πολιτεία αποκαθιστούσε οικονομικά τους αθλητές, προ κρίσης τουλάχιστον... «Θα ήθελα με κάποιον τρόπο να μου είχε ανατεθεί να προσφέρω τις γνώσεις μου για τη θάλασσα. Πιστεύω ότι έτσι "καίγονται" οι ολυμπιονίκες, από τη βιασύνη να τακτοποιηθούν όλα γρήγορα με μια νομοθετική ρύθμιση που να καλύψει και τον ΟΠΑΠ. Χωρίς να θέλω να φανώ αχάριστος, διαφωνώ με το σύστημα. Πιστεύω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος να αξιοποιηθούν και να συνεχίσουν να προσφέρουν κάποιοι αθλητές και όχι να δίνεται η εντύπωση ότι μετά το τέλος της καριέρας τους απλώς "βολεύτηκαν"».

Πάντως, υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι με τα προνόμια και τα πριμ ο πρωταθλητισμός έγινε επικερδές επάγγελμα. «Τις παροχές αυτές εγώ τις θεωρώ ευεργετήματα και όχι προνόμια. Είναι ένα αντιστάθμισμα στην καθυστερημένη είσοδο στον επαγγελματικό στίβο και στις ευκαιρίες που θα είχε κάποιος αν δεν αφιερωνόταν στον πρωταθλητισμό. Κανείς δεν ξεκινάει να υποβάλλεται σε τόσες θυσίες και τόση αβεβαιότητα με στόχο να "αποκατασταθεί". Το 1986 που ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον πρωταθλητισμό δεν υπήρχαν ούτε πριμ, ούτε διορισμοί, ούτε κανένα θεσμοθετημένο κίνητρο για τους πρωταθλητές και τους ολυμπιονίκες. Τα πριμ άρχισαν στη δεκαετία του '90, ανεπίσημα και χαριστικά, ήταν κάτι που βρισκόταν στην ευχέρεια του υπουργού. Εβγαινες πολλές φωτογραφίες με τους επισήμους; Ησουν καλό παιδί; Επαιρνες ένα πριμ για τις επιτυχίες σου. Χωρίς, φυσικά, καμία αίσθηση αναλογίας ή δικαιοσύνης. Λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς του 1996, δόθηκαν κάποιες παροχές με επίσημο τρόπο: εισαγωγή στον στρατό και συγκεκριμένα πριμ. Εγώ όμως έκανα ήδη δέκα χρόνια σκληρό πρωταθλητισμό, άρα δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Τα δικά μου κίνητρα ήταν η αγάπη μου για το άθλημα, το χαμόγελο των δικών μου, η εκτίμηση των ανθρώπων και η προβολή της πατρίδας μου».

Κάποια στιγμή, όμως, δεν ξέφυγε όλο αυτό με τους διορισμούς και τα πριμ;«Υπάρχει κάτι το υπερφίαλο σε αυτή τη διαδικασία, όμως υπάρχει και το ανέντιμο, που είναι πιο σημαντικό. Υπήρχε ένα παραθυράκι που έλεγε "όσοι είναι πρώτοι σε παγκόσμια πρωταθλήματα ολυμπιακών αθλημάτων" και όχι "ολυμπιακών αγωνισμάτων". Αρα, αν είχες κολλητό τον πρόεδρο της ομοσπονδίας σου, μπορούσες να πάρεις ένα χαρτί με σφραγίδα και υπογραφή δική του που να λέει ότι ο αγώνας που κέρδισες ήταν "παγκοσμίου επιπέδου" σε ολυμπιακό άθλημα και σε συγκεκριμένη κατηγορία-αγώνισμα "αναγνωρισμένο από την οικεία ομοσπονδία". Ετσι, έτρεχες έναν αγώνα σε μια άγνωστη κατηγορία με τρεις συμμετοχές και με το κατάλληλο χαρτί από την ομοσπονδία σου διοριζόσουν υπολοχαγός. Ηταν μάλιστα τόσο προκλητικοί ορισμένοι, που μετά τον διορισμό τους δεν ξαναέτρεξαν ποτέ. Υπήρξαν πολλά ανάλογα περιστατικά, σε αρκετές ομοσπονδίες. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο σήμερα "πονάει χέρι, κόβει κεφάλι" και παρασύρονται στις περικοπές και κάποιοι νεαροί αθλητές οι οποίοι θα είχαν αξιόλογη πορεία με λίγη υποστήριξη».

Δηλώνετε «ασυμβίβαστος», αλλά κάποιοι λένε «παράξενος»... «Οταν ο ακοντιστής Σπύρος Λεμπέσης έκανε λόγο για τις μοναχικές προπονήσεις του σε χωράφια με χόρτα, του μίλησα και του έδωσα κάποια ονόματα για να αναζητήσει χορηγία ή υποστήριξη. Του ξανατηλεφώνησα να μάθω αν έκανε κάποια κίνηση και τα είπε όλα σε μία φράση: "Νικόλα, δεν θέλω να τους πάρω τηλέφωνο γιατί ταπεινώνομαι κάθε φορά που σηκώνω το τηλέφωνο και αδυνατίζει το λιοντάρι που έχω μέσα μου όταν βγαίνω στο στάδιο. Καλύτερα να βγω με λιγότερα χρήματα για προετοιμασία και με μεγαλύτερο νόμισμα ψυχής". Ταυτίστηκα - αισθάνθηκα ξανά όπως ακριβώς αισθανόμουν πριν από 20 χρόνια».

Αυτό είναι παραξενιά; «Κράτησα μια ολοκάθαρη πορεία στη ζωή μου, μακριά από τα μαγαζάκια του αθλητισμού που υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις ομοσπονδίες. Εγώ είχα προσωπικό κόστος όσες φορές συγκρούστηκα με άρρωστες καταστάσεις, γι' αυτό και δικαιούμαι να με πειράζει που γίνεται ένα πάρτι, όλοι μιλάνε για αυτό  αλλά κανείς δεν το καταγγέλλει, γιατί όλοι φοβούνται τις επιπτώσεις. Αυτά δεν μαζεύονται και είναι δείγματα μιας πολύ άρρωστης κατάστασης. Εχουν περάσει τόσοι υπουργοί Αθλητισμού, κανείς δεν άκουσε καταγγελίες, κανένας δεν ξέρει τι γίνεται στις περισσότερες ομοσπονδίες; Ενας μικρόκοσμος είμαστε, μια μικρογραφία της υπόλοιπης κοινωνίας...».

Εχετε δεχθεί πρόταση να κατεβείτε στην πολιτική; «Δέχθηκα πρόσφατα, αλλά δεν μπήκα στη διαδικασία. Στον αθλητισμό κρίνεσαι κυρίως από τις πράξεις σου και έπειτα - έως και ελάχιστα - από τα λόγια σου. Επίσης, η όποια ανταμοιβή είναι αβέβαιη. Η πολιτική λειτουργεί αλλιώς. Δεν κατέχω την τέχνη του συμβιβασμού και της διπλωματίας, ούτε θα μπορούσα να συμμετέχω σε εμπόριο υποσχέσεων».

Εχουν περάσει δέκα χρόνια από τους Ολυμπιακούς του 2004. Είστε πλέον μόνιμος κάτοικος Κρήτης. Τι σκέφτεστε για τα επόμενα δέκα χρόνια; «Οι βασικές προτεραιότητες είναι η υγεία και η οικογένεια. Εχω ένα νέο εγχείρημα, να μεγαλώσω την κόρη μου. Κατά τα άλλα, εξακολουθώ να κυνηγάω κύματα και ταξιδεύω όποτε μπορώ για να ζήσω στη θάλασσα τις συνθήκες που δεν πρόλαβα στα 17 μου επειδή έκανα πρωταθλητισμό. Επίσης, μιλάω σε σχολεία. Θέλω να μιλάω σε 40 σχολεία τον χρόνο. Μέχρι στιγμής έχω μιλήσει σε 150 και σκοπεύω να ξεπεράσω τα 550 συνολικά στα επόμενα χρόνια. Αυτός είναι ένας πολύ ωραίος στόχος».

Τι τους μαθαίνετε; «Οχι πάντως πώς να γίνεις πρωταθλητής. Καμία σχέση. Τους λέω να κάνουν όνειρα, να είναι διαφορετικοί, να προσπαθούν να κάνουν καλά αυτό με το οποίο καταπιάνονται, να έχουν άποψη και να διεκδικούν, να μην περιμένουν το πεπρωμένο να τους βρει, αλλά να μάχονται. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επένδυση που πιστεύω ότι μπορώ να κάνω».

Σας ενοχλεί που τα μικρά παιδιά στα σχολεία δεν σας έχουν προλάβει να αγωνίζεστε και προφανώς δεν σας αναγνωρίζουν; «Αυτός δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας της προσφοράς γιατί έχει γίνει ήδη καλή προεργασία από τους δασκάλους και τους καθηγητές. Μιλάνε στα παιδιά για τον ολυμπισμό, γίνεται μια πρώτη συζήτηση και έπειτα από μερικές ημέρες εμφανίζομαι εγώ. Τα παιδιά έχουν ήδη δει ένα βίντεο από τον διάπλου του Αιγαίου που έκανα με τη σανίδα μου, οπότε είναι προετοιμασμένα. Δεν πάω με τη λογική "ήρθε ο Κακλαμανάκης, πάρτε ένα αυτόγραφο γιατί είμαι γνωστός", υπάρχει μια μεθοδολογία. Η ομιλία μου έχει τίτλο "Ταξίδι ζωής" και δεν αναφέρεται σε αγώνες και νίκες, αλλά σε πορείες και αρχές».

Τι τους λέτε ακριβώς; «Περιγράφω τη διαφορά της πειθαρχίας από τον παρορμητισμό που σου διδάσκει ο αθλητισμός, τους μιλάω για το τετράπτυχο "ονειρεύομαι, στοχεύω, προσπαθώ, πετυχαίνω", τονίζοντας ότι τα πιο σημαντικά είναι το "ονειρεύομαι" και το "προσπαθώ", επειδή αυτά απουσιάζουν συνήθως. Τους εξηγώ με παραδείγματα από τη ζωή ότι ο πόνος και η ήττα μάς κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Μιλάω για τη συνέπεια λόγων και πράξεων, για συμβόλαια που υπογράφεις με τον εαυτό σου. Για να το πω με έναν τίτλο, ο στόχος μου είναι να ξαναφέρω τη σπίθα στα μάτια των νέων ανθρώπων».

Επαγγελματικούς στόχους έχετε για την επόμενη δεκαετία; «Η κρίση δεν είναι κατάλληλη για διαλογισμό, αλλά για δράση. Αυτό που θέλω να κάνω είναι μια σχολή πάνω στο κύμα. Προϋπόθεση, όμως, είναι να βελτιωθεί ο νόμος ώστε να είναι όλα καθαρά και νόμιμα, με σαφείς προδιαγραφές. Αυτό που θέλω είναι να περάσω και σε άλλους ανθρώπους όλα αυτά που ξέρω για τη θάλασσα. Θα ήθελα να έχω αφήσει κάθε άλλη δραστηριότητα και να κάνω μόνο αυτό, δεν θα μου άρεσε να είμαι επιχειρηματίας του ΟΠΑΠ και ταυτόχρονα να έχω σχολή στη θάλασσα. Από το να αγχώνομαι για τα καθημερινά θέματα του πρακτορείου, προτιμώ σαφώς τη μεγαλύτερη ευθύνη να μην πνιγεί κάποιος στη θάλασσα και να διδάσκω ναυτοσύνη, να διαφημίζω τη χώρα μου ανά τον κόσμο και να κάνω αυτό που αγάπησα και γνωρίζω καλά».

Ο αθλητισμός είναι γεμάτος παραδείγματα αθλητών που ζουν στη σκοτεινή πλευρά. Μιλάτε για αναγνώριση και πάθος, αλλά πρόσφατα είδαμε στο Μουντιάλ τα είδωλα να καίγονται κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Αρα, δεν είναι θέμα εθνικής νοοτροπίας... 
«Δεν μπορείς να γκρεμίζεις τα σύμβολά σου και να βάζεις φωτιές, να αυτοκτονούν άνθρωποι επειδή έχασε η ομάδα σου 7-1 από τη Γερμανία, τα ίδια σύμβολα που τα φωτογράφιζες και τα είχες θεοποιήσει προηγουμένως. Μπορεί κάποιος που δεν ξέρει να χάνει, που δεν έχει αθλητική παιδεία, να διοργανώσει καλούς Ολυμπιακούς; Θα χρησιμοποιήσω δύο παραδείγματα: της Πορτογαλίας το 2004, όπου οι Πορτογάλοι, ένας λαός με ιδιαίτερη παιδεία στα θέματα αυτά, μας χειροκροτούσαν όταν κερδίζαμε την εθνική τους ομάδα στον τελικό του Euro, αλλά και της Αυστραλίας το 2000, όπου ο ηλικιωμένος εθελοντής περίμενε με το καπελάκι του από το πρωί ως το βράδυ δίπλα στην είσοδο των εγκαταστάσεων, μέσα στον ήλιο, και μου έλεγε "είμαι εδώ μόνο για να σας λέω καλημέρα και καλή τύχη". Αυτές οι μικρές στιγμές είναι μαθήματα ζωής που εκφράζουν τη βαθύτερη κουλτούρα ενός λαού όχι οπαδών, αλλά φιλάθλων».

Μιλάτε σαν να μην υπάρχει ευθύνη από την πλευρά των αθλητών. «Η ευθύνη των αθλητών είναι μεγάλη. Οσο πιο ψηλά σε σηκώνουν, εσύ - σαν μάγκας - πρέπει να γνωρίζεις ότι τόσο πιο μεγάλο μπαμ θα κάνεις όταν πέσεις από τέτοιο ύψος, αυτό είναι ευθύνη δική σου, εσύ που είσαι ο Ρονάλντο ή ο Νεϊμάρ. Υπάρχει, όμως, και μια άλλη διάσταση που λέει ότι οι αθλητές είναι αθλητές, άντε και πρωταθλητές, ως εκεί. Δεν μπορούν να γίνουν ψυχοθεραπευτές για τις ανάγκες μιας κοινωνίας, όσο καλά και αν πληρώνονται. Δεν μπορεί η Βραζιλία να έχει κοινωνικά θέματα, ανισότητες, τις φαβέλες και ένα ακριβό Μουντιάλ και να πρέπει να ξελασπώσει ο Νεϊμάρ την εικόνα μιας χώρας. Αυτό είναι πολύ μεγάλη ευθύνη. Οσα εκατομμύρια και αν παίρνεις, αυτό είναι πολύ μεγάλο βάρος να το αντέξεις και μπορεί να σου κοπούν και τα πόδια».

Ποιο είναι το πιο χαρακτηριστικό σχετικό παράδειγμα; «Εχετε δει την Κάθι Φρίμαν, που άναψε τον βωμό της ολυμπιακής φλόγας στο Σίδνεϊ, πώς τερμάτισε τον αγώνα της; Είναι τρομακτικό: έχει πέσει κάτω, δεν έχει ανάσα, τα μάτια της πάνε να γυρίσουν, όχι από το βάρος του χρυσού μεταλλίου που κέρδισε, αλλά από το βάρος της πιθανής αποτυχίας - αν αποτύγχανε, θα αποτύγχανε η ετεροχρονισμένη δικαίωση των Αβορίγινων που είχαν κατασφαχτεί από τους Αυστραλούς. Δηλαδή, σε βάζουμε να ανάψεις τον βωμό επειδή δηλητηριάσαμε και κατασφάξαμε τους Αβορίγινες όλα αυτά τα χρόνια και παίρνεις στην πλάτη σου όλον τον συμβολισμό, μετατρέπεσαι σε μοντέλο και ψυχοθεραπευτής ενός λαού και ταυτόχρονα κάνεις δημόσιες σχέσεις ενός πολιτικού καθεστώτος. Ο ρόλος ενός αθλητή πρέπει να ξεκινάει και να τελειώνει κάπου, αλλιώς ξεφεύγει. Γίνεται μη διαχειρίσιμος».

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Κέζα Λώρη, ΑΕΙ: ράβε ξήλωνε, ΤΟ ΒΗΜΑ, 24 Σεπτεμβρίου 2014

 
Πριν λίγες ημέρες ο Ανδρέας Λοβέρδος δημοσίευσε ένα εξαιρετικό κείμενο. Μέσα σε λίγες παραγράφους έδειξε τη συγκρότηση, την ευρυμάθεια και τη διανοητική διαύγεια που διαθέτει. Το κείμενο αφορούσε τον Ολυμπιακό. Εκεί στα γήπεδα θα είχε λαμπρό μέλλον, ως αναλυτής της κάθε σέντρας. Ο υπουργός Παιδείας θύμισε τον ποιητή, που έγραφε «στα γκολπόστ/ παιδιά!/ στα γκολπόστ!».

Είναι κρίμα που ο Λοβέρδος δεν αφιερώνεται αποκλειστικά στα γκολπόστ και αναλώνεται στα εκπαιδευτικά. Για τις μετεγγραφές των φοιτητών έκανε το θαύμα του: ουδείς γνωρίζει τι θα γίνει πραγματικά. Ο νόμος που ψηφίστηκε τον Μάιο (πριν αναλάβει καθήκοντα ο νυν υπουργός) επιτρέπει πολλές μετακινήσεις: οι δικαιούχοι είναι περίπου 40.000. Πώς θα σωθεί την κατάσταση; Καταργώντας τον νόμο, δηλαδή συμβάλλοντας στη διακυβέρνηση με μοντέλο «ράβε ξήλωνε». Δηλαδή η πρώτη εφαρμογή του νόμου θα είναι και η τελευταία.

Ας δούμε όμως πως διαμορφώνονται τα τμήματα υψηλής ζήτησης. Παράδειγμα. Στη Νομική Αθήνας εισέρχονται κανονικά 425 φοιτητές. Τα αμφιθέατρα χωρούν τόσο κόσμο ώστε να γίνεται μάθημα και όχι ροκ συναυλία, τα κονδύλια επαρκούν για τη διανομή βιβλίων, οι διδάσκοντες αναλαμβάνουν τα διορθώσουν γραπτά του συγκεκριμένου αριθμού εξεταζομένων. Υπάρχει δηλαδή μια σειρά, ένα πρόγραμμα και ισορροπίες. Στη Νομική Κομοτηνής εισέρχονται 400 φοιτητές. Από αυτούς το 80% έκανε αίτηση για μετεγγραφή. Δεν έχουν πολλές επιλογές: ή στην  Αθήνα θα πάνε ή στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή 320 φοιτητές πιθανώς θα μετακινηθούν και θα μοιραστούν στις δυο πόλεις.

Με τον καινούργιο νόμοι κάποιες σχολές δεν θα μπορούν να κάνουν μάθημα από τον υπερπληθυσμό και άλλες θα αδειάσουν εντελώς. Ο Λοβέρδος επιχειρεί να βάλει μια τάξη. Λέει δηλαδή: εκεί όπου υπάρχουν εργαστήρια, θα εξυπηρετούνται πρώτα οι φοιτητές που έχουν μπει με τα απαραίτητα μόρια και κατόπιν οι εκ μετεγγραφής. Θα υπάρχουν δηλαδή πρωτοκλασάτοι και δευτεροκλασάτοι. Με άλλες αποφάσεις επιχειρεί να ανακόψει το κύμα. Θεσπίζει καλύτερο έλεγχο για τις αναπηρίες, καταργεί τις μετεγγραφές σε «συγγενή τμήματα», ευνοεί τις ανταλλαγές θέσεων.  

Βρισκόμαστε λοιπόν στα τέλη του Σεπτεμβρίου και ουδείς γνωρίζει πόσοι φοιτητές θα σπουδάσουν πού. Δεν γνωρίζει ούτε το υπουργείο, ούτε τα πανεπιστήμια ούτε οι γονείς που οργανώνουν τα οικονομικά τους. Ηταν αναμενόμενο ότι ο νέος νόμος θα οδηγούσε στο χάος όμως δεν έγινε σωστή πρόβλεψη. Τέτοια ανοργανωσιά δεν θα την επέτρεπε καμία ποδοσφαιρική ομάδα. Εάν ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε αναλάβει τον Ολυμπιακό, όλοι οι παίκτες θα ήταν στον πάγκο για το πρωτάθλημα. Τα γκολπόστ διαθέτουν άγρυπνους, ακοίμητους φρουρούς.

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

ΠΕΡΙ ΑΣΥΛΙΑΣ


 
 
Ασυλία η [asilía]: (νομ.) προνομιακό καθεστώς που επιτρέπει σε ορισμένα πρόσωπα να μην υφίστανται δίωξη για ορισμένα αδικήματα: Kαλύπτεται απόΔιπλωματική, για τους ξένους διπλωμάτες. Bουλευτική, για τους βουλευτές: Άρση της βουλευτικής ασυλίας, προσωρινή κατάργησή της.
ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
 
Ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής, μιλώντας στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, κατήγγειλε την «ασυλία» που έχουν οι επώνυμοι και μίλησε για εμπόδια που τίθενται στο έργο του όσον αφορά στον έλεγχό τους.
 
Οι εφημερίδες
 
Ώστε οι επώνυμοι (τι λέξη, Θεέ μου!, λες και οι υπόλοιποι, που δεν έχουν τα δικά τους προνόμια και τις εύκολες και προσοδοφόρες προσβάσεις στα κέντρα της εξουσίας, είναι ακατονόμαστοι και παιδιά ενός κατώτερου Θεού), ακόμη και σε εποχές που σύμφωνα με τα λεγόμενα (και στο πλαίσιο του success story) του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά, «αφήνουμε πίσω μας το παρελθόν και επενδύουμε σε ένα καλύτερο μέλλον», ή «έχουμε φάει ο περισσότερο ξύλο» από τους τροϊκανούς παιδονόμους, κατά την έκφραση του υπουργού Οικονομικών κ. Γκίκα Χαρδούβελη, έχουν εξασφαλίσει καθεστώς ασυλίας, πράγμα που παρεμβάλλει σοβαρά εμπόδια στους ελεγκτικούς μηχανισμούς της πολιτείας, και κυρίως στη δικαιοσύνη, να τους ακουμπήσουν.
Φυσικά, ιδιαίτερη σημασία έχει, εν προκειμένω, το γεγονός ποιος κάνει λόγο περί προνομίων και εμποδίων στο έργο του. Κάποιοι θαμώνες μήπως στο καφενείο της γειτονιάς όπου καθημερινά μαζεύονται εκεί για να πουν τον πόνο τους, που γίνεται όλο και πιο ανυπόφορος; Κάποιοι της «παλαβής» Αριστεράς στους οποίους μπορεί κανείς, στο κάτω κάτω, να αναγνωρίσει και το ακαταλόγιστο, αφού εξακολουθούν να επικαλούνται ακόμη τον… Μαρξ; Κάποιοι έστω πλημμελώς πληροφορημένοι ή παραπλανημένοι συμπολίτες μας;
Όχι! Το ομολογεί και το καταγγέλλει, μετά λόγου γνώσεως, παρρησίας και ευθύνης ο –και πρώην ανώτατος δικαστικός λειτουργός-, υπεράνω, εννοείται, πάσης υποψίας ή οποιασδήποτε σκοπιμότητας, Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής. Και από ποιο βήμα; Ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, παρακαλώ!
Παρότι, απέφυγε για προφανείς λόγους, να αναφερθεί σε συγκεκριμένα παραδείγματα, περιέγραψε τα υλικά αυτού του απαγορευτικού "τείχους" λέγοντας ενδεικτικά ότι οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ απαλλάσσονται των ευθυνών με πρόσφατο ad hoc νόμο ο οποίος υποκρύπτει αμνηστία, ενώ οι επώνυμοι απαλλάσσονται των κατηγοριών με δικαστικά βουλεύματα.
Δηλαδή η διαφθορά, που όλοι αποδοκιμάζουν και αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας και ανέξοδης ευκολίας θα προσέθετα, ποτέ δεν πεθαίνει σ’ αυτόν τον τόπο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βρίσκεται και στις δόξες της. Και όπως φαίνεται, αυτοί που με τον έναν ένα ή τον άλλον τρόπο εμπλέκονται σε ανάλογες υποθέσεις, όχι απλώς δεν διδάχθηκαν τίποτα ή δεν θίχθηκαν στο ελάχιστο από την κρίση και τις μοιραίες επιπτώσεις της στο κοινωνικό σώμα, αλλά, στις μέρες μας, μάλλον βρίσκουν ευκολότερα τον τρόπο και τα μέσα για να την αξιοποιούν δεόντως και επωφελώς.
Η διαπίστωση – μομφή του κ. Επιθεωρητή είναι περισσότερο από σοβαρή και ανησυχητική, πλην όμως οι «ενδιαφερόμενοι» και ιδίως οι θεματοφύλακες της νομιμότητας, την αντιμετώπισαν (πλην της εισαγγελικής αρχής), μερικά εικοσιτετράωρα αφότου έγινε γνωστή, με τον συνήθη απαράδεκτο τρόπο: δια της σιωπής. Θα ήταν, πάντως, δύσκολο, αν όχι μάταιο, να διαψεύσουν τον κ. Ρακιντζή, αλλά δεν βρήκαν κάτι, τέλος πάντων, να ψελλίσουν; Άραγε σε κάποια άλλη χώρα μακρινή αναφερόταν;
Ας αφήσουμε, βέβαια, τις επιλεκτικά ευαίσθητες και υπεύθυνες γραφίδες της αυτάρεσκα αυτοαποκαλούμενης έγκριτης δημοσιογραφίας. Ως γνωστόν, αυτόν τον καιρό έχουν πολύ σοβαρότερα καθήκοντα να διεκπεραιώσουν: πρέπει οπωσδήποτε να ολοκληρώσουν εντός του προβλεπομένου χρονοδιαγράμματος την αποδόμηση των πρόσφατων εξαγγελιών του κ. Τσίπρα στη Δ.Ε.Θ., που, εργολαβικά και με το αζημίωτο, έχουν αναλάβει.
Το σπουδαιότερο, ωστόσο, είναι ότι δεν απεύχονται απλώς το ενδεχόμενο να αναλάβει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με την εντολή του ελληνικού λαού, τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά τους έχει γίνει σωστός εφιάλτης που ταράζει τα όνειρά τους.
Τελειώνοντας, ας μου επιτραπεί, αντί επιλόγου, να δανειστώ την κατακλείδα άρθρου του Παντελή Μπουκάλα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (18/09/2014): «Ο κ. Λέανδρος Ρακιντζής τα είπε όλα αυτά με τον πλέον επίσημο και θεσμικό τρόπο: στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, όπου κλήθηκε να εξηγήσει το περιεχόμενο της πρόσφατης έκθεσής του για το 2013. Αυτό ήταν και το λάθος του όμως. Θα έπρεπε να τα πει όλα αυτά τα σοβαρότατα στο καφενείο της Βουλής. Ίσως εκεί να συναντούσε επιτέλους τον πρωθυπουργό».
 
 
ΝΙΚΟΣ ΕΠ. ΦΑΛΑΓΚΑΡΑΣ (nicfalag@yahoo.gr)
 
 21/09/2014

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Magic and Intellectual History, Thursday 5th March 2015 - CREMS, University of York A day symposium – Keynote speaker: Dr Stephen Clucas (Birkbeck)


This symposium will explore the place of magic in the intellectual culture of early modern England and Europe. It will focus on how magic was perceived and understood in philosophical, religious and scientific thought, and the ambivalence that surrounded it as topics of scholarship.
Papers might attend to the following:
  • How did early modern thought accommodate magic into its disciplines?
  • Why was magic the object of so much elite scientific and philosophical thought?
  • Magic and the study of nature
  • Magic and the ineffable
  • Redefining the parameters of magic
  • Magic and religion
  • The occult and hidden operations of nature
  • Scepticism and magical thought
  • Magic and language / magic and metaphor
  • Literature and the portrayal of magic
  • Magic and the devil
  • Magicians and their day-jobs
Call for Papers: Abstracts by 15th October (c. 250 words)
Contact: Kevin Killeen, kevin.killeen@york.ac.uk
This symposium is part of a diffuse and ongoing Thomas Browne Seminar that has digressed quite far:  http://www.york.ac.uk/english/news-events/browne/
--
Dr Kevin Killeen
Centre for Renaissance and Early Modern Studies
Department of English and Related Literatures
University of York

International Symposium on Human-Animal Relationships in Religious Traditions, Bonn / Germany, September 25-27 2014


Thursday September 25       
13.00-13.30     Registration & Coffee
13:30-15:00
Words of Welcome: Prof. Dr. Christoph-Antweiler, Head of the Institute of Oriental and Asian Studies, University Bonn
Lauren Drover
Animals and animal-human hybrids in the nature/culture separation of Akha worldview.
Stephanie Zehnle
Where Camels turn into Giraffes… The Islamization of Human-Animal-Relationships in West African History
14.30-15.00     Coffee Break
15.30-17.00   
Anja Döscher
Human-animal relationships in the context of Parsi death rituals
Manfred Hutter
Animals in Yezidism: Symbolism, mythology and rituals.
Thomas Overdick
“He should show kindness to animals” Bahá’í perspectives on animal ethics.
17.00-18.00     Snack & Transfer
18.15-             Keynote: Joyce D’Silva
ca. 19.45        Industrial Animal Farming and the Religious Void.
Main Building             
HS V
Friday September 26
9.00-10.30     
Michael Hirschler
The status of animals in the Mycenaean cult. Animal names in Linear B-texts and their Possible interpretation.
Giulia Pedrucci
Animal breastfeeding in Greek and Roman myths.
Yvonne Sophie Thöne “Like a Bear Robbed of her Cubs…” Animal Images of God and their Fields of Action
10.30-11.00     Coffee Break
11.00-12.30   
Alma Massara
Christians and Animals: a theological issue with the Anglican debate in the Eighteenth Nineteenth centuries.
Clemens Wustmans
Is “conservation of creation” the protection of biodiversity? Chances of an anthropocentric ethic of Christianity
Céline Grünhagen
Anthroposophical perspectives on Human-Animal Relationships.
12.30-14.00     Lunch
14.00-15.30   
Alina Mitek-Dziemba
Animal Studies and Post-Secular Spritiuality. Some Remarks on the Theory and (Cultural) Practice of Animal Theology.
Susannah Crockford
Of Dogs and Cats, Cows and Chickens: commodification and sacralisation of animals in Northern Arizona.
Susan Rustick
Animal Redemption.
15.30-16.00     Coffee Break
16.00-17.00   
Emmanuel Adeyemi
Alagba: The Sacred value and Heritage of the Oldest African Giant Tortoise
Asmaa El-Maaroufi
Animals as a source of organs – Ethics of xenotransplantation. A muslim viewpoint.
17.00-18.00     Snack & Transfer
18.15-           Keynote: Lisa Kemmerer – HS V
ca. 19.45      Animal Advocacy in Asian Religions: What they Teach about
Main Building                    what we Eat.
HS V
20.00-?         Get together/ Dinner at “Casa del Gatto” (optional)
Saturday September 27
9.30-11.00     
Ven. Phramaha Somphong Santacitto
Similarities and  Differences of Humans and Animals in the Theravada Buddhist Tradition.
Gabriele Reifenroth
The Symbolic and the Real. Hindu Nationalism and the Cow Protection Agenda.
Deborah Nodal
Stray Gods. Street animals and Hindu people in New Delhi, India.
11.00-11.30     Coffee Break
11.30-13.00     Discussion & Further Proceedings
Lisa Kemmerer: Presentation of a Project/Exhibition of the National Museum of Animals and Society (NMAS), Los Angeles

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Του Ευάγγελου Αυδίκου*, Νεράιδα και λίμνη Πλαστήρα, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩ, 19 Σεπτεμβρίου 2014


  Νιώθω υπέροχα που γνώρισα τα βουνά μας. Αυτή ήταν η ουσία του ηλεκτρονικού μηνύματος μιας κυρίας που έλαβε μέρος στην τρίτη συνάντηση του Θερινού Σχολείου Τζουμέρκων και ΝΑ Πίνδου. Τόπος οργάνωσης φέτος, η Νεράιδα Καρδίτσας. Πάνω από τη λίμνη Πλαστήρα, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων. Οι δύο προηγούμενες συναντήσεις έγιναν στα Τζουμέρκα, στο δασικό χωριό Κέδρος. Τα Τζουμέρκα έχουν την επιβλητικότητα αλλά και την αυστηρότητα του ηπειρώτικου τοπίου. Την πέτρα που πάνω της παίζει πολλά παιχνίδια ο ήλιος. Στη Νεράιδα μας υποδέχτηκε το ήρεμο τοπίο. Σαν ξανοιχτείς μέσα στο δάσος έχεις την εντύπωση πως γέρνουν οι κορφές των έλατων. Eμαθαν τα προηγούμενα χρόνια με την ανθρώπινη παρουσία και έβρισκαν εύκολα συνομιλητές. Ετσι, οι ιστορίες για τις νεράιδες και τα ξωτικά έφταναν εύκολα στον κάμπο και τις πόλεις. Τα τελευταία χρόνια που η βαθιά κρίση έσπασε τις φτερούγες των ανθρώπων στις πόλεις, οι επισκέψεις λιγόστεψαν και τα βουνά μας ξέμειναν από συντροφιά.

Η φοιτήτρια ανέδειξε τον παραμελημένο ρόλο του βουνού στη μεταπολεμική μας ιστορία. Τα κενά του πολιτισμού μας που τα πληρώνουμε με την ασέβειά μας στη φύση. Μες στις ελληνικές πόλεις καλλιεργήθηκαν ο υπερτροφικός εγωισμός και η υπερχειλίζουσα αλαζονεία του Νεοέλληνα, που αντιμετώπισε τη φύση ως υποπόδιό του. Που εκδηλώνεται τα καλοκαίρια σε κάποιες νησιώτικες παραλίες. Με τρόπους έκφρασης που μιλάνε για την ανία και την κενότητα του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος έχει μετατρέψει τις διακοπές του σε ευκαιρία για τιποτολογία και ναρκισσισμό.

Το βουνό, αντίθετα, επιβάλλει τον σεβασμό. Οσοι το επισκέπτονται αναζητούν την αρχετυπική σχέση με τη φύση, που θα τους βοηθήσει να αποκαταστήσουν την ισορροπία εντός τους. Ισως είναι και μια προσπάθεια να επαναφέρουν το αρχετυπικό νόημα των λέξεων. Μια τέτοια λέξη είναι η πατριδογνωσία. Η σχέση της με τη λέξη «πατρίδα» την κατέστησε ύποπτη για συναισθηματισμούς και εθνικιστικές παρορμήσεις. Για κάποιους Νεοέλληνες η πατρίδα -συνεπώς και η πατριδογνωσία- δεν είναι πολιτικά ορθή λέξη.

Ομως, όταν κάποιος ανεβεί στο βουνό, όταν κάποιος επισκεφτεί οποιαδήποτε κορφή, λαγκαδιά και απόμερη παραλία του τόπου μας θα νιώσει τη ματαιότητα τέτοιων ταξινομήσεων. Εκεί δεν μετράνε πλέον ο αποκλεισμός και η ενοχοποίηση των λέξεων. Εκεί τα συναισθήματα δεν μπορούν να συγκρατηθούν. Είναι αδύνατο να λογοκριθούν. Εκεί, αποκτά νόημα ο στίχος του ποιητή Μιχάλη Γκανά. Εκεί, ο «τόπος γράφεται ξανά βουνό-βουνό και δέντρο-δέντρο».

Στη Νεράιδα, αλλά και στα Τζουμέρκα -παντού-, οι διδάσκοντες και οι διδασκόμενοι του Θερινού Σχολείου επαναπραγματεύονται τη σχέση τους με τον τόπο και την ιστορία του. Νιώθουν να δυναμώνουν οι ρίζες τους. Να απαλλάσσονται από την καταδυνάστευση του απολλώνιου πνεύματος. Αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα του διονυσιακού πνεύματος, που απαντάται στους ήχους, τις σιωπές και τις φυλλωσιές των δέντρων.

Εκεί, στη Νεράιδα της λίμνης Πλαστήρα, είναι πολύ έντονη αυτή η σύγκρουση: του διονυσιακού με το απολλώνιο πνεύμα. Στις βουνοκορφές, όσο αφήνεις ελεύθερο τον εαυτό σου και συνομιλείς με το τοπίο, μπορείς να ακούσεις τις νεράιδες αλλά και σπουδαίες μορφές της ελληνικής ιστορίας και μυθολογίας. Μπορεί να περάσει από δίπλα σου ο Νικόλαος Πλαστήρας πίνοντας τον καφέ του στη βεράντα του σπιτιού του που έγινε ξενοδοχείο. Εκεί, μπορεί να αισθανθείς τον Αρη να ξεπετάγεται καβαλάρης από κάποιο μονοπάτι ή μπορεί να ακούσεις τους Αγγλους στρατιώτες να μιλάνε για τον πόλεμο. Κι όσο κατεβαίνεις τον κατήφορο παγώνει το αίμα σου από τις οιμωγές των Ιταλών στρατιωτών της Μεραρχίας Πινερόλο, που είτε σκοτώθηκαν από τους χιτλερικούς κατακτητές είτε υπέκυψαν στις χειμωνιάτικες κακουχίες.

Κι όταν βρεθείς στη λίμνη, νιώθεις το σφίξιμο από την καρικατούρα του απολλώνιου πνεύματος που κυριάρχησε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Πρόσωπα σφιγμένα που περιμένουν την επανάκαμψη του τουριστικού ρεύματος. Ο τουρισμός ως εθνικό φαρμακείο. Η Ελλάδα που υποτίμησε τη γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή. Που έβαλε στο κεφάλι της την κορόνα της τουριστικής ανάπτυξης.

Τα βουνά μας είναι ένα σκληρό μάθημα πατριδογνωσίας. Η περιφερειακή Ελλάδα είναι ένα διαρκές εργαστήριο πατριδογνωσίας. Στις μέρες μας το χρειαζόμαστε περισσότερο από καθετί άλλο.

…………………………………………………………………………

* Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Στο Megaron Plus η Καναδή συγγραφέας Μάργκαρετ Ατγουντ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 19 Σεπτεμβρίου 2014


Την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου, στις 19.00 - Σε εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την Πέμπτη
Στο Megaron Plus η Καναδή συγγραφέας Μάργκαρετ Ατγουντ
Κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας, έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία στον Καναδά και το εξωτερικό, ανάμεσά τους τα Premio Mondello (1997),Commonwealth (1987, 1994), Booker (1989, 1996, 2000, 2003, 2005, 2007) και Orange (2001, 2004) (ASSOCIATED PRESS)


H βραβευμένη με Μπούκερ συγγραφέας Μάργκαρετ Άτγουντ, την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου, στις 19.00 θα μιλήσει  για τις «Δυστοπίες και την ελληνική επιρροή πάνω σε αυτές», στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος στο MEGARON PLUS και την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου, στις 13.00, θα παραστεί στα Public Συντάγματος, στον χώρο του βιβλίου στον 3ο όροφο, όπου θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της «Το τέλος του κόσμου».


Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου, στις 19.00, Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας
Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 17.30.
Στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση.
Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνεργασία με τις Εκδόσεις «ΨΥΧΟΓΙΟΣ» και την Πρεσβεία του Καναδά.
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: 210 7282333,www.megaron.gr


Την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου, στις 13.00, η βραβευμένη συγγραφέας θα παραστεί σταPublic Συντάγματος, στον χώρο του βιβλίου στον 3ο όροφο, όπου θα υπογράψει αντίτυπα του τελευταίου της βιβλίου με τίτλο «Το τέλος του κόσμου». Είσοδος ελεύθερη.


Επίσης, την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου, στις 19.00, η Καναδή συγγραφέας, η οποία είναι και επίτιμη διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, θα δώσει ομιλία με τίτλο: "The sybil in the bottle: Greek mythology in my work" σε εκδήλωση του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Η Εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη Μεγάλη Αίθουσα του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών (Πανεπιστημίου 30).

Τα βιβλία της Μάργκαρετ Άτγουντ, έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες και η ίδια συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες πεζογράφους και κριτικούς του Καναδά. Γεννήθηκε στην Οτάβα του Καναδά το 1939. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στο Βόρειο Οντάριο και το Κεμπέκ. Άρχισε να γράφει σε ηλικία πέντε ετών «διδακτικά θεατρικά έργα, ποιήματα, εικονογραφημένες ιστορίες και ένα ημιτελές μυθιστόρημα». Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και απέκτησε τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών (Ma) από το Radcliff College. Σήμερα ζει στο Τορόντο με τον σύντροφό της, τον συγγραφέα Γκρέιμι Γκίμπσον.

Η φεμινίστρια συγγραφέας, ποιήτρια και κριτικός με τις πολλές διακρίσεις (ανάμεσά τους έχει κηρυχθεί και επίτιμη διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών), έγραψε τα πρώτα της κείμενα σε παιδική ηλικία κι έχει δοκιμαστεί όχι μόνο ως δημιουργός 40 και πλέον μυθιστορημάτων, ποιητικών συλλογών, δοκιμίων και παιδικών βιβλίων, αλλά και ως ταμίας, σερβιτόρα και σύμβουλος κατασκηνώσεων, ανάμεσα σε άλλα.

Κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας, έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία στον Καναδά και το εξωτερικό. Της έχουν απονεμηθεί τα βραβείαPremio Mondello (1997),Commonwealth (1987, 1994), Booker (1989, 1996, 2000, 2003, 2005, 2007) και Orange (2001, 2004). «Η φαγώσιμη γυναίκα», το πρώτο της πεζογράφημα, εκδόθηκε το 1969 (κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Γράμματα). Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Ανάδυση» το 1972 (Εκδ. Εστία) και «Η διπλή ζωή της Τζόαν Φόστερ» το 1976 (Εκδ. Γράμματα).

Στη χώρα μας κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματα: «Η ιστορία της πορφυρής δούλης», «Η κλέφτρα κίσσα», «Μάτι γάτας», «To άλλο πρόσωπο της Γκρέις», «Ο τυφλός δολοφόνος» (βραβείο Booker 2000), «Όρυξ και Κρέικ», η εκ νέου διήγηση του μύθου της Πηνελόπης και του Οδυσσέα με τίτλο «Πηνελοπιάδα» και το αυτοβιογραφικό δοκίμιο «Συνομιλώντας με τους νεκρούς».

Μερικές χαρακτηριστικές φράσεις της:
- «Ακόμα και στις μέρες μας, αντιμετωπίζουμε έναν ισχυρό άντρα σαν γεννημένο ηγέτη και μια ισχυρή γυναίκα σαν ανωμαλία».
- «Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι άνθρωποι θεωρούν τη νεότητα ως μια περίοδο ελευθερίας και χαράς. Ίσως επειδή ξέχασαν τη δική τους».
- «Οι Εσκιμώοι έχουν 52 λέξεις για το χιόνι επειδή είναι σημαντικό γι’ αυτούς. Θα ’πρεπε να υπήρχαν άλλες τόσες για την αγάπη».
- «Χρόνια ήθελα να είμαι μεγαλύτερη και τώρα είμαι».
- «Ο καλύτερος τρόπος να κρατήσεις ένα μυστικό είναι να προσποιηθείς ότι δεν υπάρχει».

Σε ένα σύντομο κείμενό της, η Καναδή πεζογράφος, ποιήτρια και κριτικός λογοτεχνίαςΜάργκαρετ Άτγουντ επιχείρησε να μεταφέρει, με γνώση, χιούμορ και λεπτό σαρκασμό, ορισμένες από τις αγωνίες ενός συγγραφέα. Ας δούμε, συνοπτικά, τι γράφει:

«Κρατήστε ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη (και αυτό είναι πιθανόν να επιτευχθεί, αν καταφέρετε να κρατήσετε ζωντανό το δικό σας ενδιαφέρον). Αλλά, σίγουρα, δεν γνωρίζετε ποιος είναι ο αναγνώστης, έτσι μοιάζετε με κάποιον που προσπαθεί να χτυπήσει ένα ψάρι με σφεντόνα στο σκοτάδι. Κάτι που συναρπάζει τον Α, μπορεί να προκαλεί ανία στον Β», γράφει η Άτγουντ.

Η ίδια χαρακτηρίζει το γράψιμο δουλειά αλλά και τυχερό παιχνίδι. «Να ξέρετε ακόμα», σημειώνει, «ότι με αυτήν τη δουλειά δεν εξασφαλίζετε εύκολα σύνταξη. Οι άλλοι άνθρωποι μπορεί να σας στηρίξουν για λίγο, αλλά ουσιαστικά είστε μόνοι σας. Κανείς δεν σας εξανάγκασε να γίνετε συγγραφέας, εσείς το επιλέξατε. Οπότε, σταματήστε τη γκρίνια».

Μια ακόμη συμβουλή της Άτγουντ συνδέεται με τη ματιά του συγγραφέα στο έργο του: «Ποτέ δεν θα διαβάσετε το δικό σας βιβλίο με την αθώα εκείνη προσμονή που νιώθετε μπροστά από την πρώτη “εύγευστη” σελίδα ενός καινούργιου βιβλίου, επειδή το έχετε γράψει εσείς. Ήσασταν στα παρασκήνια αυτής της παράστασης. Είδατε τον τρόπο που τα κουνέλια μπήκαν μέσα στο καπέλο. Ωστόσο, ζητήστε από έναν φίλο να διαβάσει το βιβλίο σας πριν το στείλετε στους εκδοτικούς οίκους. Δεν πρέπει, όμως, να είναι κάποιος με τον οποίο έχετε μια ρομαντική σχέση, εκτός κι αν θέλετε να χωρίσετε».
Από το 2013 προωθείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχέδιο Οδηγίας, το οποίο επιβάλλει τη μαζική διαγραφή ή ανωνυμοποίηση των προσωπικών δεδομένων από τα αρχειακά τεκμήρια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ιστορική έρευνα και την ευθύνη λογοδοσίας.  Η κίνηση αυτή βάλει κατά της αυθεντικότητας και της ακεραιότητας των αρχείων.
Η Εταιρεία των Γάλλων Αρχειονόμων (Association des Archivistes Français (AAF) ξεκίνησε από καιρό να ηγείται εκστρατείας εναντίον της Οδηγίας και της θέσης της ΕΕ.
Με την  συντονισμένη δράση της AAF συγκεντρώθηκαν περισσότερες από 51.000 υπογραφές ευρωπαίων αρχειονόμων, ερευνητών και πολιτών με αποτέλεσμα, σε πρώτη φάση, την αναβολή της συζήτησης επί του σχεδίου. Προς την ίδια κατεύθυνση υπήρξε κινητοποίηση του Διεθνούς Συμβουλίου Αρχείων, των επιμέρους οργάνων του και άλλων συναφών επιστημονικών σωματείων.
Η εκστρατεία αυτή υποστηρίχθηκε στην Ελλάδα από την Ελληνική Αρχειακή Εταιρεία (ΕΑΕ) (www.eae.org.gr ).
Με αυτή την αφορμή η Ελληνική Αρχειακή Εταιρεία διοργανώνει
τη  Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014 και ώρα 18:00  εκδήλωση-συζήτηση  με θέμα:
«Δικαίωμα στη λήθη vs Δικαίωμα στη μνήμη»
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη του  Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνώνστο αμφιθέατρο "Theo Angelopoulos" (Σίνα 31, Αθήνα).
Συμμετέχουν με παρεμβάσεις τους:
  • Jean-Philippe Legois (πρόεδρος της Εταιρείας Γάλλων Αρχειονόμων (Association des Archivistes Français-AAF), 
  • Έφη Αβδελά (καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης),
  • Στράτος Δορδανάς, (επικ. καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ευρωπαϊκής και Βαλκανικής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας),  
  • Βαγγέλης Καραμανωλάκης (λέκτορας της Θεωρίας της Ιστορίας και της Ιστοριογραφίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των Aρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας),
  • Αμαλία Παππά (πρόεδρος της Ελληνικής Αρχεακής Εταιρείας)
Συντονιστής Νίκος Αλιβιζάτος (καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών).

Βραδιά του Ερευνητή 201

4

                          Η έρευνα σε ταξιδεύει παντού
Η Βραδιά του Ερευνητή αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «Ορίζοντας 2020» και διεξάγεται ταυτόχρονα σε 300 πόλεις της Ευρώπης που θα φιλοξενήσουν την εκδήλωση η οποία θα πραγματοποιηθεί την 26η Σεπτεμβρίου 2014 και στην Ελλάδα σε εννέα πόλεις. Το γραφείο Διαμεσολάβησης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Περιφέρειας Θεσσαλίας, του Δήμου Λαρισαίων - συγκεκριμένα της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και Επιστημών και σε συνεργασία με το ΕΚΕΤΑ έχει αναλάβει τη διοργάνωση εκδήλωσης η οποία για το έτος 2014 θα πραγματοποιηθεί στη Λάρισα και έχει ως στόχο να ευαισθητοποιήσει και να προσεγγίσει τον απλό άνθρωπο και τον μελλοντικό επιστήμονα στο έργο του ερευνητή ώστε να αναδειχθεί αυτό καθώς και ο ρόλος του στην ζωή, την επιστήμη και την ανάπτυξη .
Τις ημέρες που προηγούνται της εκδήλωσης δηλαδή από τη Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014 έως και την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου θα υπάρχουν παράλληλες εκδηλώσεις με σκοπό την ενημέρωση και πληροφόρηση του κοινού για την μεγάλη βραδιά της 26ης Σεπτεμβρίου
Οι παράλληλες εκδηλώσεις θα περιλαμβάνουν:
·         Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη «Κωνσταντίνος Κούμας» στις 7:15μ.μ.
H εκδήλωση θα ξεκινά με Master class από τον κριτικό κινηματογράφου Νίκο Αρτινό και μετά προβολή της ταινίας «Kinsey».
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου
Α) στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη «Κωνσταντίνος Κούμας» στις 7.30μ.μ. Master class από τον κριτικό κινηματογράφου Νίκο Αρτινό και μετά προβολή της ταινίας «Gattaca». Συζήτηση με το κοινό
Β) στο Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο επί της Ηρ. Πολυτεχνείου 191 5μμ-9μμ θα διεξαχθούν αθλητικοί αγώνες καλαθοσφαίρισης 3x3 με συμμετοχή των αθλητικών σωματείων, των μαθητών και φοιτητών.
·         Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου
Α) στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη «Κωνσταντίνος Κούμας» στις 7.30μ.μ. Master class από τον κριτικό κινηματογράφου Νίκο Αρτινό και μετά προβολή της ταινίας «Τα παιδιά των ανθρώπων». Συζήτηση με το κοινό
Β) στο Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο επί της Ηρ. Πολυτεχνείου 191 5μμ-9μμ θα διεξαχθούν αθλητικοί αγώνες καλαθοσφαίρισης 3x3 με συμμετοχή αθλητικών σωματείων, μαθητών και φοιτητών. Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με βράβευση των νικητριών ομάδων
·         Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου
Α) στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη «Κωνσταντίνος Κούμας» στις 7μ.μ. θα πραγματοποιηθεί ομιλία με θέμα «αναζητώντας το μυστήριο που λέγεται μάζα και ο θαυμαστός κόσμος του Peter Higgs»από τον καθηγητή-ερευνητή κ. Βαβουγιό Διονύση και
Β) στις 8.30μ.μ. θα ακολουθήσει Master class από τον κριτικό κινηματογράφου Νίκο Αρτινό και μετά προβολή της ταινίας «The story of Louis pasteur». Συζήτηση με το κοινό.

Οι ταινίες εντάσσονται στη θεματολογία «επιστήμη και κοινωνία».
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό
v  Καθ’ όλη την εβδομάδα συνεντεύξεις σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς και επισκέψεις σε σχολεία
v  Γύρος με ένα ταξί με συνεπιβάτη έναν ερευνητή που θα συζητά και θα ενημερώνει τους επιβάτες για τον ερευνητή και το έργο του.
Εκδηλώσεις την Βραδιά του Ερευνητή:
1) στρογγυλή τράπεζα με θέμα «επιστήμη και κοινωνία» που θα λάβει χώρα στο θέατρο του Μύλου με εισηγητές τους κ.κ. Δοντά Απόστολο, πρόεδρο ΣΘΕΒ και Μπάλια Γιώργο, Επίκουρο Καθηγητή Περιβαλλοντικής Πολιτικής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συντονιστής ο κ. Κουρέτας Δημήτρης, Καθηγητής του Τμήματος Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
2) προϊόντα που είναι αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας και αποτελούν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης,
3) video από ερευνητικά εργαστήρια, video με τις δραστηριότητες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε θέματα έρευνας,
4) διάφορα εκθέματα, περίπτερα με ερευνητικό υλικό ή με πειράματα ή με ερευνητικά αποτελέσματα
5) προβολή ντοκιμαντέρ στο θερινό κινηματογράφο του Μύλου με την αναβίωση του μύθου του Δαίδαλου και βράβευση του κ. Κανελλόπουλου, του ανθρώπου που έκανε ποδήλατο στους ουρανούς ,
6)βραβεύσεις και  τέλος
7) μουσική συναυλία με τον συνθέτη Γιώργο Ανδρέου στο πιάνο και την Ευτυχία Μητρίτσα στο τραγούδι
Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014
                                 Έναρξη: 18:00  -  Λήξη: 24:00
                                      Είσοδος Ελεύθερη!
Περισσότερες πληροφορίες στο: Γραφείο Διαμεσολάβησης του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας liaison@uth.gr, τηλ 24210 06432
                    • #rengreece, www.rengreece.grwww.facebook.com/rengreece