Στην υγειά
σας. Πρόποση σε κεράσματα. Συνήθως, η ευχή γίνεται συνεκτικός ιστός μιας ομάδας
ανθρώπων που συμμετέχουν σε τραπέζωμα. Με την ευκαιρία γιορτής ή επετείου.
Η ευχή αυτή έγινε και τίτλος μακρόβιας
μουσικής εκπομπής στον τηλεοπτικό αέρα. Κερνούσε μουσική τους ακολούθους της το
Σαββατόβραδο, ένα υποκατάστατο βραδινής εξόδου σε μουσικές σκηνές, συχνά σε
μπουζουκομάγαζα.
Φάτε μάτια ψάρια, δηλαδή, μια και για
τους τηλεθεατές, στο τέλος της βραδιάς, η μόνη αίσθηση που συμμετείχε ήταν η
όραση. Τότε που καλλίπυγες νεαρές επιδίδονταν, προς τέρψη της αδηφάγου ανδρικής
όρασης, σε ηδυπαθείς χορούς, στους οποίους πρωταγωνιστούσαν οι γοφοί και η
μέση. Η εν λόγω εκπομπή είναι η προμήτωρ μιας σειράς ομογάλακτων εκπομπών, που
διεκδικούν πλέον την επιλογή της δικής τους συχνότητας.
Η πρόποση «στην υγειά σας» απευθυνόταν σε
συγκεκριμένα άτομα. Η μουσική εκπομπή είχε αποδέκτη το ανώνυμο τηλεοπτικό
κοινό. Και στις δύο περιπτώσεις η ευχή είναι δρομαία. Κι αυτό οφείλεται στο…
σίγμα, που γίνεται πρόθεση προσδίνοντας κίνηση στη φράση.
Αλλοτε, το… σίγμα παραλείπεται και η ευχή
γίνεται «την υγειά μας να έχουμε». Μεταμορφώνεται σ’ έναν κοινό τόπο, όπου
συναντιούνται οι επιθυμίες όλων. Αναγορεύεται η υγεία -και σωστά- σε
διαπίστωση. Οσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούν πως όλα
χάνονται. Γίνονται χώμα που σκεπάζει την κάθοδο στον άλλο κόσμο και τέφρα σε
κάποιο αποτεφρωτήριο. Ο άνθρωπος γίνεται παρελθόν, μνήμη.
Ομως, η «άσιγμη» ευχή ακούγεται, ενίοτε,
και ως παρηγορητικός απολογισμός. Ειδικά στις μέρες μας. Η ζωή φτήνυνε, οι
δυσκολίες για επιβίωση ανυπέρβλητες, η αξιοπρεπής διαβίωση έπταθλος αγώνας.
Η πανδημία και η κρίση -αλλά και οι
επιλογές- διάβρωσαν το αίσθημα της ασφάλειας των πολιτών. Η στοχαστική ευχή
«την υγειά μας να ’χουμε» προκαλεί ανασφάλεια για την περίπτωση ασθένειας. Τα
δημόσια νοσοκομεία αποψιλώνονται από προσωπικό, ιατρικό και νοσηλευτικό. Το
υπάρχον προσωπικό νοιάζεται. Αναλώνει και την τελευταία ικμάδα του δίπλα από
τον πάσχοντα συνάνθρωπο.
Χάθηκε το… σίγμα των προπόσεων,
αναζητείται και η δημόσια υγεία. Νοσοκομεία με κλινικές κλειστές. Στην Πρέβεζα,
το νοσοκομείο εφημερεύει χωρίς γιατρό χειρουργό. Οι πολίτες αγωνιούν και η ευχή
γίνεται απορία. Και αγωνία. Πώς μπορεί να νιώσουν σιγουριά μέσα σε τέτοιες
συνθήκες; Οταν τα δημόσια νοσοκομεία δεν μπορούν να προστατέψουν με επάρκεια τη
ζωή των πολιτών. Οταν δεν υπάρχουν γιατροί ειδικοί.
Την υγειά μας να έχουμε. Ναι, αλλά πώς;
Μαύρα σύννεφα μαζεύονται στον ορίζοντα. Αν η υγεία είναι ασθενής, έγνοια της
πολιτείας είναι να τον θεραπεύσει. Δεν επιλέγει την ευθανασία του. Με
παραλείψεις που δημιουργούν ανασφάλεια και ερωτήματα.
Να έχουμε την υγειά μας. Ολοι. Αλλά να
έχουμε και τη δημόσια υγεία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου