Τα ορεινά έχουν πάντα τη γοητεία τους, χειμώνα καλοκαίρι. Το καλοκαίρι όμως, ιδίως τον Αύγουστο, αποκτούν χαρακτήρα προσκυνήματος είτε στις αρχετυπικές εικόνες του ανθρώπου είτε στην πολιτισμική και καταγωγική του φύτρα.Τη φιλοξενία και τη φροντίδα όλων των επισκεπτών αναλαμβάνει η μεγάλη Δέσποινα του Αυγούστου, η Παναγία, που γιορτάζει και τρατάρει ξεκούραση, αγαλλίαση ψυχική, επανασύνδεση με οικείους κα;ι γνωστούς.
Όλα τα ορεινά χωριά έχουν τη δική τους, ξεχωριστή χάρη. Για μένα ο Δεκαπενταύγουστος σημαίνει επίσκεψη στο Συρράκο, σε υψόμετρο 1200 περίπου μέτρων στην πλατεία, στις πλαγιές του Περιστερίου , απέναντι από το σταυραδέρφι του, τους Καλλαρύτες. Τους χωρίζει ο Χρούσιας, ο παραπόταμος του Αράχθου που παρακάτω γίνεται Καλαρρύτης.
Η μαγεία της ορεινής Ελλάδας είναι τα βουνά της, τα δάση της, οι πέτρινες πλαγιές της.Εκεί βρίσκεται η ψυχή της Ελλάδας, της περιφέρειας. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο προσκυνητής-επισκέπτης είναι να καθαρίσει τα αυτιά και την καρδιά από τα "λίπη" του αστικού κέντρου.
Στις 11 Αυγούστου λοιπόν ήταν η ετήσια εξόρμηση στη θέση Ομπόρου των συρρακιώτικων βουνών, στα 2000 μέτρα.Οι υπεύθυνοι του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων, όπου ανήκει πλέον το Συρράκο, είχαν φροντίσει να υπάρχουν όλες οι προμήθειες.Η καλή διάθεση μπόρεσε να ξεπεράσει ακόμη και τον αέρα που δε βόλευε τη διαμονή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου