Οι ήρωες της καθημερινότητάς μας

      Η εποχή μας είναι αντι-ηρωική. Η σκιά του χεριού της νέας «οικονομικής τάξης» έχει αφαιρέσει τη μαγεία των παλιών καιρών. Αυτοί που κάποτε συνήρπαζαν τα πλήθη και φούσκωναν τις προσδοκίες αποδείχτηκαν μπαλόνια που δεν άντεξαν στο ξαφνικό μπουρίνι. Πολιτικοί, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, που μιλούσαν για λογαριασμό ενός άλλου κόσμου, έχασαν τη λάμψη τους. Κατάντησαν, πολλοί απ’ αυτούς, κύμβαλα αλαλάζοντα που κανείς δεν τους δίνει πλέον σημασία. Ξεθώριασε το λούστρο τους. Ο λόγος τους έχασε την αξιοπιστία του. Τη θέση τους πήραν οι οικονομολόγοι και οι οικονομολογούντες, τα προϊόντας της νέας εποχής. Το δυνατό τους χαρτί οι αριθμοί. Πού να χωρέσουν οι ήρωες μέσα σε μια αδυσώπητη πραγματικότητα!

      Η εξασθένιση της λάμψης των παλιών ηρώων της πολιτικής και της διανόησης άφησε χώρο στους λαϊκούς ήρωες. Είναι τα αστέρια του αθλητισμού, προπάντων του ποδοσφαίρου. Ασκούσαν πάντα γοητεία. Ο Σιδέρης, ο Δομάζος, ο Μίμης Παπαϊωάννου και άλλοι πολλοί γέμιζαν τις ραδιοσυχνότητες στο παρελθόν και τροφοδοτούσαν τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων συνοδεύοντας την καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων. Το δυνατό σουτ του Σιδέρη, η ντρίπλα του Δομάζου και η κεφαλιά του Παπαϊωάννου  ήταν η τροφή της κουβέντας στο καφενείο, τη φάμπρικα, το γραφείο.

       Το ποδόσφαιρο υποτιμήθηκε από πολλούς. Κάποιες φορές τοποθετήθηκε στο άλλο άκρο της «κουλτούρας». Λάθος μεγάλο.Οι δεκαετίες φεύγουν και οι παλιοί άσοι αποσύρονται από τον αγωνιστικό χώρο. Όμως, έρχονται οι νέες γενιές.Οι καιροί άλλαξαν. Το ποδόσφαιρο έγινε μπίζνα. Παρόλα αυτά, δεν σταμάτησε να βγάζει ήρωες της καθημερινότητας. Το σούτ του Φετφατζίδη απογειώνει ένα μεγάλο μέρος των θεατών, ενώ το τρίποντο του μπασκετμπολίστα. Διαμαντίδη σκορπίζει άφατη ικανοποίηση, την ηδονή του ακατόρθωτου.

       Οι ήρωες της καθημερινότητας, ίσως να ακουστεί μεγαλόστομο, αγωνίζονται κόντρα στην γκρίζα ζωή.Την ώρα που παίζουν δεν είναι οι στυγνοί επαγγελματίες. Νιώθουν στην πλάτη τους την καυτή ανάσα των θεατών και των τηλεθεατών.Αφουγκράζονται τους καημούς τους. Το συνειδητοποιούν όταν η εύστοχη προσπάθειά τους ξεσηκώνει τους πάντες. Για κάποιες στιγμές-ενδεχομένως και ώρες-, η μπάλα που μπαίνει στο δίχτυ του τέρματος ή της μπασκέτας σκορπίζει τις πολλές σκουτούρες, προσφέρει χαμόγελο, δίνει κουράγιο.

    Οι μικροί ήρωες της καθημερινότητάς μας βγαίνουν από την παράδοση της αφηγηματικής μας παράδοσης. Από τα παραμύθια και τους μύθους. Μας υπόσχονται ένα αίσιο τέλος. Ακουμπάμε τις προσδοκίες μας σ’ αυτούς, όπως συμβαίνει με όλους τους ήρωες. Κι όταν οι ελπίδες παίρνουν σάρκα τότε οι ήρωές μας δικαιώνουν το ρόλο τους. Και βεβαίως τότε ακούγονται χωρίς περιεχόμενο οι απόψεις που τους δαιμονοποιούν.Στις μέρες που περνάμε όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Και για ένα λόγο παραπάνω. Στις τελευταίες σελίδες αθλητικών εφημερίδων διάβασα μερικές από τις πιο εύστοχες αναλύσεις για την πολιτική κατάσταση της χώρας μας.