kapnos.jpg
| EUROKINISSI/ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ
Ακόμη φορά έρχεται στη δημόσια σφαίρα ένα δίλημμα: ανάπτυξη ή ανεργία; Αν θέλετε, με άλλα λόγια, θέσεις εργασίας, αναπόφευκτα, λένε, θα επιβαρυνθεί ο αέρας που αναπνέουμε, θα στραπατσαριστεί το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Ακόμη δεν έχει κοπάσει η αναταραχή με αφορμή την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική.
Τελευταία, έγινε αβίωτη η ζωή των κατοίκων στον Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Η περιοχή εισπνέει τις μυρωδιές μιας ανάπτυξης που είναι κοινωνικά επιλεκτική σε ποιους φορτώνει τα αιωρούμενα σωματίδια και τον υφέρποντα κίνδυνο για καρκινογενέσεις.
Μπορούμε να επιλέγουμε κάθε φορά τον αργό θάνατο από τη φτώχεια που σκοτώνει καθημερινά; Είναι ένα θέμα που δεν αφορά τη χώρα. Μόνο. Τα σωματίδια έχουν στήσει ένα τρελό πάρτι. Μια ρώσικη ρουλέτα. Κι όταν το μπουκάλι περιστρέφεται, ξέρουμε πως κάποιοι θα χάσουν. Την ησυχία τους στην αρχή, την υγεία τους στη συνέχεια.
Ο τρόπος με τον οποίο αναπτύχθηκε ο κόσμος και το τσερλιό που πιάνει τους οικονομικά ισχυρούς όταν πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη για «άχρηστα» πράγματα αφορούν τους κοινωνικά αδύναμους. Η ανάπτυξη κοστίζει, ισχυρίζονται. Μόνο που το κόστος είναι πάντα μονόπατο.
Αυτό το καταλαβαίνουν οι Βολιώτες. Πρωτίστως, συνειδητοποίησαν πως το θέμα πια αφορά τους πάντες. Αδύναμους και ισχυρούς. Λίγο ώς πολύ. Οταν τα σωματίδια βγαίνουν βόλτα στον αέρα της πόλης, μερτικό από τους κινδύνους αναλογεί σε όλους τους κατοίκους. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει ανεξέλεγκτη κυκλοφορία αιωρούμενων σωματιδίων. Κάποιες ημέρες, στη δεκαετία του 2000, η κατάσταση ήταν αφόρητη. Ο ουρανός μπλάβιαζε και η ανάσα βάραινε. Το πανεπιστήμιο προειδοποιούσε. Οι πολίτες ανησυχούσαν. Οι αρμόδιοι περί άλλα ετύρβαζαν.
Ομως τώρα το κακό παράγινε. Μια πόλη με την ιδιαίτερη ομορφιά της απειλείται από τα σωματίδια που εκλύει η καύση των σκουπιδιών. Το συγκριτικό πλεονέκτημα του Βόλου είναι η ομορφιά του τόπου. Η θάλασσα και το βουνό. Εχασε τα εργοστάσια. Μείνανε τα κουφάρια. Και η ανεργία. Και σ’ αυτούς τους ανθρώπους, που έχουν πληγεί από την αποβιομηχανοποίηση, τους βάζουν το μαχαίρι στον λαιμό. Ανάπτυξη ή ανεργία; Ψευτοδίλημμα. Το πραγματικό δίλημμα είναι άλλο. Ζωή ή καθημερινός θάνατος;
Κι αυτό οι Βολιώτες το έχουν κάνει σημαία τους. Ολοι. Μαζί τους συστρατεύεται το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ολοι πια ξέρουν. Ζωή είναι ο καθαρός αέρας. Ζωή είναι η υγεία των παιδιών τους. Ζωή είναι το αμόλυντο περιβάλλον. Γι’ αυτό δίνουν τη μάχη τους. Τον αγώνα ενάντια σε μια αντίληψη που πουλάει τις ζωές στους στον τζόγο για τον βιασμό του περιβάλλοντος αλλά και της ζωής.
Περπατώντας αργά στην απέραντη προκυμαία του Βόλου, ακούς τον αυτόχειρα της Πρέβεζας να ψιθυρίζει «υπάρχουν». Δυναμώνει το βουητό από τη μεγάλη ουρά αυτών που αποφάσισαν να πουν το μεγάλο «ΟΧΙ».
* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου