Δηλώνει ένας ειλικρινά μεταμελημένος κι αλλαγμένος άνθρωπος
Ο 33χρονος ποιητής Κοσάλ Κίεβ, πέρασε 15 χρόνια στις φυλακές των ΗΠΑ. Σήμερα ζει στην πατρίδα του την Καμπότζη και η ποίησή του έχει αναγνωριστεί μέχρι και στο «μακρινό» Λονδίνο.
Γεννήθηκε στη Καμπότζη, μεγάλωσε στις ΗΠΑ, αλλά έχει ήδη περάσει τη μισή ζωή του στη φυλακή. Μέσα εκεί, ο 33χρονος Κοσάλ Κίεβ ανακάλυψε την ποίηση και πλέον δηλώνει όχι μόνο ποιητής, αλλά κι ένας ειλικρινά μεταμελημένος κι αλλαγμένος άνθρωπος.
Ο Κίεβ γεννήθηκε το 1980 σε ένα στρατόπεδο για πρόσφυγες που είχαν διαφύγει από το αιμοσταγές καθεστώς των Ερυθρών Χμερ στην Καμπότζη. «Όταν έγινα ενός έτους ταξιδέψαμε στις ΗΠΑ, όπου μας χορηγήθηκε άσυλο σε μένα, τη μητέρα μου, τη γιαγιά μου και τα έξι μου αδέλφια. Δεν άφησαν τον πατέρα μου να εισέλθει στη χώρα κι εγώ μέχρι τα 25 μου χρόνια πίστευα πως ήταν νεκρός. Μόλις τότε έμαθα πως ζούσε ακόμη», τονίζει σε συνέντευξη του στο BBC ο νεαρός λογοτέχνης που είχε δύσκολα παιδικά χρόνια στην Αμερική, η οποία κάθε άλλο παρά… Γη των Ευκαιριών δεν αποδείχθηκε για τον ίδιο.
Οπως στο «12 χρόνια σκλάβος»
Όταν έγινε 15 ετών, η μητέρα του τον έστειλε εσωτερικό σε ένα σχολείο στη πόλη Αρκέιντια της πολιτείας της Λουϊζιάνας. Όμως ο νεαρός Κοσάλ είχε την τύχη (ή, μάλλον, την ατυχία) να εξαπατηθεί όπως ο πρωταγωνιστής στη ταινία «12 χρόνια σκλάβος»: όπως αποδείχτηκε κατόπιν, το σχολείο δεν ήταν αυτό που ευαγγελιζόταν, αλλά ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για μικρά αγόρια και κορίτσια που δούλευαν κάτω από τις προσταγές ενός λευκού γαιοκτήμονα. Κάθε πρωί ο Κίεβ σηκωνόταν και εργαζόταν σκληρά, κόβοντας κορμούς δέντρων από τα παρακείμενα δάση. Προσπάθησε δυο φορές να διαφύγει, αλλά πιάστηκε . Κάποια στιγμή, οι Αρχές της πολιτείας ανακάλυψαν το στρατόπεδο και συνέλαβαν το λευκό γαιοκτήμονα -που, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν ιερέας. Κι όλα αυτά συνέβησαν όχι τον προπερασμένο αιώνα, αλλά στο πρόσφατο 1995.
«Λίγο μετά, το 1996, άρχισα να μπαινοβγαίνω σε συμμορίες του δρόμου με παιδιά που προέρχονταν από το ίδιο περιβάλλον με μένα: φτωχούς, άπορους μετανάστες. Ήμασταν σε μια ηλικία που θέλαμε να το «παίξουμε» μάγκες, κλέβοντας και ληστεύοντας», θυμάται σήμερα ο Κοσάλ, φέρνοντας στο νου του την ημέρα που του άλλαξε ριζικά τη ζωή: όταν ενεπλάκη σε ένα καυγά και τράβηξε όπλο, τραυματίζοντας δυο συνομήλικους του, ευτυχώς δίχως να τους σκοτώσει.
«Κάποιος μου είπε πως αρκεί μια μόνο στιγμή να κάνεις ένα λάθος - κι ύστερα, για μια ολόκληρη ζωή πρέπει να παλεύεις να σβήσεις αυτό το λάθος σου», παραδέχεται ο 33χρονος, που από το 1996 μέχρι το 2010 εξέτισε την ποινή του όχι σε μια ή δυο, αλλά σε εννιά διαφορετικές ομοσπονδιακές φυλακές των ΗΠΑ. «Δεν είμαι περήφανος για τις πράξεις μου, ούτε για το ότι κόντεψα να σκοτώσω άνθρωπο. Όμως στη φυλακή πέρασα πολύ δύσκολα. Ξέρεις, όταν ζεις ανάμεσα σε κτήνη, κάποια στιγμή αποκτηνώνεσαι κι εσύ ο ίδιος», λέει, ενθυμούμενος τη στιγμή που αποφάσισε να αλλάξει πορεία ζωής.
Αναγνώριση από το Λονδίνο
«Επειδή μπλέχτηκα σ' ένα καυγά σε μια φυλακή, με έβαλαν στην απομόνωση και με κράτησαν εκεί για ενάμιση ολόκληρο χρόνο. Κόντεψα να τρελαθώ. Τότε είπα πως για να έχω τα λογικά μου έπρεπε να γράψω. ΄Έγραφα καθημερινά για τα πάντα: τις ελπίδες, τα όνειρα, τους φόβους, τους εφιάλτες. Είδα πόσο πολύ μπορεί η ποίηση να αλλάξει την οπτική ενός ανθρώπου», λέει στο βρετανικό δίκτυο ο νεαρός καλλιτέχνης, που πλέον ζει μόνιμα στη Καμπότζη, αφού μετά την αποφυλάκιση του απελάθηκε, καθώς δεν ήταν Αμερικανός πολίτης.
«Όταν έφτασα στη πατρίδα μου δεν ήξερα με τι να ασχοληθώ. Εργάστηκα σε έναν κινηματογράφο, δίδασκα περιστασιακά, προσπαθούσα να κάνω δημιουργικά πράγματα. Μέχρι που γνώρισα τους ανθρώπους από το Studio Revolt [σ.σ: ένα κέντρο συγκέντρωσης νέων καλλιτεχνών]. Κι από εκεί που δεν «είχα μία» και κοιμόμουν σε σπίτια φίλων και γνωστών, έλαβα πρόσκληση από την Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου να συμμετάσχω στα πολιτιστικά δρώμενα των αγώνων, διαβάζοντας τα ποιήματα μου. Έβαλα τα κλάματα από τη συγκίνηση», λέει ο Κοσάλ για την εμπειρία αυτή που βίωσε πριν δυο καλοκαίρια στη βρετανική πρωτεύουσα.
Το όνειρο του, ωστόσο, πλέον είναι άλλο: να καταφέρει κάποια στιγμή και να αποκτήσει βίζα για μια επίσκεψη στις ΗΠΑ, προκειμένου να συναντήσει ξανά, ως ποιητής πλέον κι όχι ως κατάδικος, την οικογένεια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου