Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Ευάγγελος Αυδίκος *, Φραγγελώσας παρέδωσεν αυτόν..., ΕΦΣΥΝ, 09.04.2015


Βρισκόμαστε λίγο πριν από το Πάσχα, τη σημαντικότερη γιορτή για τους Ελληνες, πιστεύοντες και μη. Ετσι κι αλλιώς, αποτελεί την κορύφωση των τελετουργικών πράξεων που ξεκινούν τις ημέρες της Αποκριάς, καθώς πλέον η φύση ωριμάζει και οι συνθήκες της αναγέννησης είναι ορατές. Πέρα απ’ όλα τ' άλλα, το Πάσχα, με τα Πάθη και την Ανάσταση, έχει γίνει το ιστορικό σύμβολο των πολιτικών και εθνικών περιπετειών. Στη διάρκεια της εφτάχρονης δικτατορίας η ευχή «Καλή Ανάσταση» ή «Χριστός Ανέστη» ήταν πυρακτωμένη τροφοδοτώντας την ελπίδα για δημοκρατική αποκατάσταση.
Νομίζω ότι η τρέχουσα πολιτική και κοινωνική κατάσταση διευκολύνει την επισήμανση παραλληλισμών και εγκιβωτισμού όσων συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο των ιστορικών, πολιτισμικών και θρησκευτικών συμφραζομένων. Τα τελευταία χρόνια, η χώρα μας -μπορεί να μας πονάει, αλλά είναι η σκληρή αλήθεια- κυβερνήθηκε από υπάτους, εκπροσώπους της ρωμαϊκής επικυριαρχίας. Ενας απ’ αυτούς υπήρξε ο Πόντιος Πιλάτος, ένας εξαιρετικά σκληρός και αμείλικτος απέναντι στους Ιουδαίους κατοίκους που διοικούσε. Επί των ημερών του οι σταυρικοί θάνατοι ήταν καθημερινοί, τόσο για να ευχαριστήσει τον Ρωμαίο αυτοκράτορα όσο και για να ελέγξει τις αντιδράσεις των κατοίκων. Στο τέλος, οι αρχές της Ρώμης αναγκάστηκαν να του αφαιρέσουν τη διοίκηση, σε μια προσπάθεια να κατευνάσουν τους κατοίκους της περιοχής.
Οι σύγχρονοι «Πόντιοι Πιλάτοι» έχουν λησμονήσει το πρόσφατο παρελθόν. Εχουν ξεχάσει τους «σταυρικούς θανάτους» στην Ελλάδα, που προκλήθηκαν από την αδίστακτη κι απάνθρωπη πολιτική τους, η οποία, στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης σωτηρίας, έσπρωξε τη χώρα στον γκρεμό, ενώ βύθισε τους πολίτες στην απελπισία. Ο λαός έδωσε την απάντησή του στους ντόπιους «υπάτους». Με την ψήφο του εξέφρασε την οργή αλλά και την προσδοκία πως η επόμενη μέρα μπορεί να είναι καλύτερη.
Ομως, οι αρχές της σύγχρονης, νεοφιλελεύθερης Ρώμης επέλεξαν την παράταση της Εβδομάδας των Παθών. Σε μια συγχρονισμένη ομοβροντία ανεύθυνων δηλώσεων και εκβιασμών επιχαίρουν για τον τρόμο που σπέρνουν στους πολίτες μπροστά στον φόβο νέων «σταυρικών θανάτων». Χρησιμοποιούν αδίστακτα –και χαιρέκακα- το φραγγέλιο, το οποίο βυθίζεται στις σάρκες και την ψυχή του ελληνικού λαού, προκαλώντας πόνο και ανασφάλεια.
Οι ντόπιοι «ύπατοι» υπήρξαν τραγικά πρόσωπα σ' όλες τις ιστορικές περιόδους. Πάντοτε περιδεείς, κενολόγοι, με μοναδική έγνοια τη διάσωση του πολιτικού τους σαρκίου, αδιάφοροι για τον πόνο που προκαλούν, επιτήδειοι στις καινοφανείς λέξεις προσπαθούν να κρύψουν τις απάνθρωπες προθέσεις τους στις λαμπερές λεκτικές τους φόρμες. Γνωρίζουν πως η ψυχολογία των μαζών μπορεί να διολισθήσει από το «ωσαννά» στο «σταύρωσον αυτόν». Το ιστορικό παράδειγμα φωτίζει τον δρόμο όλων των «υπάτων» ανά τον κόσμο. Ηταν πολλοί εκείνοι που ενθουσιάστηκαν από το νέο κήρυγμα για κοινωνική δικαιοσύνη, για ισότητα όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την προέλευσή τους. Ωστόσο, ο ίδιος αυτός κόσμος που δοξολογούσε αυτόν που δίδασκε την ισότητα, δεν πέρασε πολύς καιρός και ζήτησε το κεφάλι του επί πίνακι. Ανάμεσα σ' αυτούς και κάποιοι από τους μαθητές, οι οποίοι λιποψύχησαν.
Τον καιρό της Ρώμης ο Πόντιος Πιλάτος ανακλήθηκε από τις αρχές της υπερεθνικής αυτοκρατορίας. Δυστυχώς, στη δική μας εποχή, οι ντόπιοι «ύπατοι», παρ' όλο που ανακλήθηκαν από τη λαϊκή ετυμηγορία, ορέγονται την επιστροφή στην εξουσία. Αυτοί που ευθύνονται για τα πάθη του ελληνικού λαού ονειρεύονται την κυβερνητική τους αποκατάσταση, για να διασώσουν τους εαυτούς τους αλλά και να διαφυλάξουν τα συμφέροντα αυτών που εκπροσωπούν.
Οι «ύπατοι» είναι αμετανόητοι, συνεπείς στο καθήκον τους. Ομως, τι γίνεται με την γκρίνια των συνοδοιπόρων που ζητούν αποδείξεις ότι η κοινωνία αναστήθηκε, ότι η ζωή τους θα αλλάξει; Χρειάζεται υπομονή για να δοθεί περιεχόμενο στην ανάσταση. Πάνω απ' όλα απαιτείται επαγρύπνηση, οι «ύπατοι» αντιμάχονται τη νέα προοπτική.
* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου