Του κουτιού, ήταν μια φράση που συνηθιζόταν στο παρελθόν. Λεγόταν για εκείνους/-ες που είχαν ανανεώσει την γκαρνταρόμπα τους και πλέον έκαναν δημόσια εμφάνιση με την καινούργια αμφίεση. Τα ρούχα τότε έμπαιναν σε κουτιά. Η φράση είχε και κοινωνικό συμβολισμό.
Συνδεόταν με τους πολλούς, με εκείνους που δεν είχαν την οικονομική δύναμη ν’ αγοράζουν, τακτικά, ρούχα σε κουτιά. Αρκετοί ζούσαν με ρούχα δανεικά ή με ραμμένα και μπαλωμένα στις ραπτομηχανές. Κάποιες φορές και πλεγμένα ή υφαντά. Για τους ισχυρούς η φράση «του κουτιού» δεν είχε σημασία. Αυτοί δεν περίμεναν το Πάσχα ή τα φωτίκια ή άλλη γιορτή σημαδιακή. Ανοιγαν -ανοίγουν- το κεμέρι και η κάθε μέρα τους μπορούσε να ’ναι του κουτιού.
Υπάρχουν, όμως, και οι χάρτινες ζωές. Κι αυτές γινήκανε πολλές τα τελευταία χρόνια. Ατομα που η κρίση τούς πέταξε στις ξέρες των πεζοδρομίων και σ’ εσοχές. Τα κουτιά ξεκοιλιάστηκαν κι έγιναν πάπλωμα, να σκεπάσει τη γύμνια του κόσμου και τη δική τους χάρτινη βιωτή. Φαμίλιες που χώρεσαν τα υπάρχοντά τους σ’ ένα κουτί. Πατίκωσαν μαζί τον φόβο του πολέμου και τη μυρουδιά της καψαλισμένης σάρκας. Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Ανθρωποι αλλόφρονες αναζητούσαν έναν τόπο να διώξουν τον φόβο, να βάλουν σε τάξη τα όνειρά τους. Τον Βάρναλη δεν τον ήξεραν, μα η σπουδαία ποίηση ζυμώνεται με τις έγνοιες και τα όνειρα όλων. Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική; Ούτε αυτόν τον στίχο ήξεραν.
Γελάστηκαν από τα λαμέ κουστούμια και τα απαστράπτοντα φορέματα και την καπέτα που οι τρίχες υπακούουν στη δύναμη της τεχνολογίας. Ηρθαν στη Μεσόγειο, στην «πολιτισμένη» Ευρώπη. Και τα όνειρά τους συχνά θρέφουν τις ιστορίες της Μεσογείου. Η παρέα της Γοργόνας έχει μεγαλώσει πια. Τι να πρωτοχωρέσει η αγκαλιά της;
Του κουτιού και οι χάρτινες ζωές. Δυο παράλληλοι κόσμοι που σπάνια συναντιούνται. Δεν πρόλαβε να το καταλάβει το παιδί του χαρτοκουτιού στη Λέσβο. Το ένιωσε όμως βάναυσα στο κορμί του. Το φορτηγό έβαλε τελεία στη ζωή του. Εχασε το δικαίωμα να ονειρεύεται. Κι άφησε τη μάνα μόνη με τις ενοχές της. Που διάλεξε το χαρτόκουτο για φέρετρο.
Πολύ χάρτινη έγινε η ανθρώπινη ζωή. Ειδικά των αδύναμων. Των προσφύγων. Ο τόπος και η Ευρώπη συνηθίζουν στη σκληρότητα. Παιδιά που καταχωρίζονται στα δελτία των αστυνομικών συμβάντων. Ως ατυχήματα. Ζωές που αξίζουν όσο ένα χάρτινο κουτί. Και οι άνθρωποι του κουτιού, αυτοί που κάνουν κουμάντο εκδίδουν συλλυπητήρια μηνύματα. Εκφράζουμε τη θλίψη μας για το ατυχές συμβάν… Και μετά επιστρέφουν στη ζωή τους. Του κουτιού. Ησυχοι πως έπραξαν το καθήκον τους. Ε, να τη βράσουμε τη θλίψη σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου