Η λέξη
σχετίζεται με τον θώρακα, το είδος εκείνο που φορούσαν παλαιότερα οι
πολεμιστές. Για να προστατεύσουν τα ζωτικά όργανα του σώματος από θανάσιμα
χτυπήματα. Ετσι προέκυψε το ρήμα «θωρακίζω», που εμπεριέχει κάθε αμυντική
κίνηση για προστασία από κάθε μορφή εξωτερικού κινδύνου. Μπορεί η δράση να
αφορά τα πορτοπαράθυρα από επίδοξους ληστές ή τα σύνορα αλλά και τον οργανισμό
από ασύμμετρη επίθεση ιών.
Ομως, υπάρχει και μια άλλη θωράκιση.
Εκείνη της μαγειρικής. Οσοι μαγειρεύουν ή συζητάνε γι’ αυτήν προτιμούν άλλες
λέξεις. Το σοτάρισμα, για παράδειγμα. Ή το τσιγάρισμα που κάποιες φορές
συγχέεται με το τηγάνισμα. Οποια λέξη κι αν επιλέξουμε καταλήγουμε στο ίδιο
αποτέλεσμα. Να μη χαθούν τα αρώματα των τροφών και να μην υποβαθμιστούν
διατροφικά. Η θωράκιση, σε αυτή την περίπτωση, χτίζει τείχος προστασίας της
ποιότητας των υλικών. Να διατηρήσουν το άρωμα, τους χυμούς και όλα όσα
συνεισφέρουν στον μετασχηματισμό των επιμέρους υλικών σε εύγευστο έδεσμα.
Η μαγειρική μπορεί να γίνει ο κανόνας.
Για να κοιτάξουμε πόσο θωρακισμένοι είμαστε ως κοινωνικές ομάδες. Από την
ανεξέλεγκτη κυριαρχία της τεχνολογίας. Με τις κάμερες που τοποθετούνται παντού.
Με τα έξυπνα κινητά, που μας κάνουν ευάλωτους. Που οι προσωπικές στιγμές μπορεί
να γίνουν εμπόρευμα. Ο προσωπικός χρόνος βομβαρδίζεται από ποικιλώνυμες
προσφορές. Τα προσωπικά μας δεδομένα εξαγοράζονται, χωρίς συναίνεση. Η επίκληση
της εθνικής ασφάλειας γίνεται γαϊτανάκι ανασφάλειας. Ολα θυσιάζονται στον βωμό
των σκοπιμοτήτων.
Αοπλοι οι άνθρωποι. Χωρίς κοινωνική
θωράκιση. Με την ακρίβεια να ροκανίζει την τσέπη αλλά και την ψυχή των
ανθρώπων. Που νιώθουν αδύναμοι να προγραμματίσουν. Που συνειδητοποιούν, ολοένα
και πιο πολύ, πως έχουν γίνει μέρος ενός ανέλεγκτου ιστού αράχνης. Που τρέφεται
από την αδυναμία τους να αντιδράσουν. Που γιγαντώνεται από την ισοπέδωση της
πίστης να γίνει καλύτερη η ζωή.
Απουσιάζει η κοινωνική θωράκιση. Ολα στο
τσιγκέλι. Τα παιδιά βιάζονται ψυχικά και σωματικά. Από άτομα «ευυπόληπτα»,
τρομάρα μας. Η υποκρισία έγινε το καινούργιο δόγμα. Οσο βαθύτερες οι γονυκλισίες
τόσο πιο πολύ μεγαλώνει η αμφιβολία για όσους είναι γύρω μας. Για τις προθέσεις
τους. Ανθρωποι που εμπορεύονται την πίστη, τον κοινωνικό τους ρόλο.
Απουσιάζει η θωράκιση και των ατόμων και
των κοινωνικών ομάδων. Χάσαμε τον ντορό. Οι ταγοί δεν τσιγαρίζουν τους πολίτες.
Προτιμούν το τηγάνισμα, ώστε να μην προβάλουν αντιστάσεις. Σε ό,τι και αν
αποφασίσουν. Οι συλλογικοί θεσμοί που σκαλίζουν την κοινωνικότητα απαξιώνονται.
Σοτάρισμα χρειάζονται οι πολίτες. Να
πιστέψουν σε όσους κατέχουν δημόσιο λόγο και θέση. Να μη χαθούν όλοι οι
κοινωνικοί χυμοί. Και γίνουμε ένα άθροισμα αρπάγων και αμοραλιστών. Οσοι κάνουν
κουμάντο, απ’ όποια θέση, να υψώσουν μόνο μια σημαία. Της ανθρωπιάς και της
συνέπειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου